Inibig Mo'y Pangit (COMPLETED)

Bespren Zone Chapter 2

CHAPTER II

Juniors kami noon. Unang pagkakataong makipagsayaw sa babae, unang karanasang magdamit ng kagalang-galang, makaharap sa iisang mesa ang mga babae ngunit gurl, never akong nakaramdam ng excitement sa partner ko at sa lahat ng mga babaeng naroon. Okey, sige na! Sabihin na nating madaming maganda sa batch namin. Actually, napakarami kong gusto sa kanila, as in super duper dami ng mga babaeng gusto kong pilahan ako dahil gusto ko silang kulutin, meyk apan at bunutan ang makapal na kilay.

Napakaguwapo ni Lando nang gabing iyon. Suot niya ay blue long-sleeve na binagayan niya ng sky blue na neck tie at dark blue pants. Nangangatog ang tuhod ko noong daanan niya ako sa bahay. Para lang ako ang date niya dahil sinundo pa niya ako. Feeling ko ako si Sharon Cuneta at siya naman si Gabby sa pelikulang Dear Heart. Sa mga di makarelate diyan sige, gawin nating makabago, parang ako si Sarah Geronimo at siya si John Lloyd sa A very special love. Wala pa din? Naku kung di mo parin maimagine ang hitsura ko, payo ko gurl itigil mo muna panonood mo ng mga Indie Films tulad ng Sagwan, Serbis, Booking, Bayaw, Ang lalaki sa Parola at kung anu ano pa. Manood ka naman ng mga may sense bakla para makarelate ka sa love story ng lola mo! Basta ganoon ang feeling ko no'n.

Si mama ang nag-ayos sa akin. Sabi niya, kailangan daw matakpan ang pimples ko sa mukha. Kaya hinayaan ko siyang gawin ang gusto niyang gawin. Simple lang ang long sleeve ko nun. Lavender na binagayan ni mama ng purple neck tie. Di ba 'antaray? Pero gurl nasobrahan yata ni mama ang pagtapal sa pimples ko kaya ang nangyari naging foundation day ang dapat ay JS namin at super pahiya ako nang napansin iyon ni Lando.

"Ano ba yan tol. Mukha kang bakla sa kapal ng polbo mo. Saka kulay ng damit mo lalo kang umitim. Violet ba naman."

"Lavender daw kulay nito sabi ni mama. Sandali nga at tignan ko mukha ko sa salamin."

In fairview tama si Lando. Nalantad ang totoo kong pagkatao at nawala nga ang mga peklat ng pimples sa aking mukha, nagmukha naman akong espasol sa kapal ng aking make-up kaya ang ending, dahil ayaw ni Lando ang hitsura ko ay naghilamos ako at pinalitaw ang aking mga itim-itim sa mukha. Di bale ng walang nilagay sa mukha ang importante ay mukhang lalaki naman ako.

Super selos ako noong nakikita kong nag-eenjoy si Lando sa kasasayaw sa mga naggagandahang babae noon. As in asar na asar ako kapag nakikitang nakikipagtawanan siya sa kapareha niya habang hawak niya ang baywang ng babae. Naku, kung di lang ako makapagpigil ay sarap tularan si Cherry Gil sa dialog niya kay Sharon sabay saboy ng asido sa mukha ng naglalanding partner niya. Pero vait!, Mabait ako. Kaya pangiti-ngiti lang at na may kasamang thumbs-up kung lumilingon sa akin si Lando. Nakaupo lang ako. Kain ng kain sa miryenda. Sa tulad kong dambuhala, nabitin ako sa binigay nilang miryenda kaya nagpabili pa ako ng dagdag na makakain kay mama.

Nang uwian na ay napansin kong ayaw umuwi ni Lando sa bahay nila.

"Do'n muna sa bahay niyo tol. Ayaw kong umuwi ngayon. Ayaw kong masira ang araw ko kina Mommy at Daddy."

"Bakit naman?" nangangatog ang tuhod ko.

"Nag-aaway sila kaninang umalis ako. siguradong away na magdamagan iyon kaya makikitulog muna ako sa kuwarto mo."

Siyempre naman, tatanggi pa ba ang beauty ko? Karne na ng baka ang nagpapasakmal sa buwaya, tatanggi pa ba ito?

"Tol, nasubukan mo na bang uminom ng alak? Baka meron kayong tinatago diyan. Subukan natin. JS naman natin kaya subukan nating uminom kaysa sa wala tayong ginagawa sa kuwarto mo."

"Meron mga alak si daddy kaso hard siya. Baka di natin kayanin."

"Okey na yun tol kaysa sa wala. Bahala na kung malasing tayo. Nasa kuwarto naman tayong dalawa. Kung malasing tayo di itulog na lang natin, di ba?"

Nagawa kong ipuslit ang alak ni Papa sa kuwarto ko. Tulog na silang lahat noon. Kumuha na din ako ng mga chichirya sa kusina at ice. Nakasalampak lang kami sa swelo ng kwarto ko. Magkaharap.

"Wala ka bang crush sa campus natin?" tanong ni Lando nang nakapagsimula na kaming magshot.

"May isa pero mukhang malabo." Sagot ko para safe. Hindi naman niya alam kung sino ang tinutukoy ko. Kaysa sa sabihin kong wala baka isipin niya sinungaling ako.

"Kilala ko ba siya? Maganda ba? Sabihin mo sa akin baka matulungan kitang ligawan siya." Napapangiti niyang pagsisimula. Alam kong nasa bukana na siya ng pang aasar sa akin.

"Naku, kilalang-kilala mo siya." Huwag ng dagdagan. Safe na ako dun. Tama na iyon kasi hindi naman maganda yung crush ko. Super guwapo at kaharap ko ngayon.

"Sus, eto naman, sino nga?"

"Ikaw?"

"Ako? Seryoso ka?" mabilis niyang siningit at nakaramdam ako ng pang-iinit sa aking tainga at ang bigla na lang din akong natigilan.

"Hindi. Sabi ko, ikaw ba may crush sa campus natin, nagtatanong ako, atat ka lang kasing sumagot?" mabilis kong pambawi.

"Ako? Meron siyempre. Gusto ko na ngang ligawan."

"Sino? Baka matulungan kita?" Hurt ako siyempre dahil alam ko namang hindi ako iyon. Pero kailangan kong malaman ang kaaway. Sa laban, importanteng malaman ang sasagupain. Kailangan mong malaman kung sino ang salarin.

"Si Janine tol. Matutulungan mo ba akong manligaw. Di kasi ako magaling dumiskarte sa love letter baka puwede magpagawa sa iyo."

"Mahal mo ba siya? Kasi ang alam ko, liligawan mo lang ang babae kung may nararamdaman ka sa kaniya." Hindi diretsuhang pamimigil ko. Sa totoo lang kinakabahan na ako.

"Mahal? Hindi ko alam. Kasi halos lahat ng mga kaklase natin may mga girlfriends na. Kinakantiyawan na ako. Gusto ko lang naman subukan. Bahala na. Di naman importante kung mahal natin basta gusto ko lang ma-experience magkagirlfriend. Ikaw din, ligawan mo na din yung crush mo at ilalakad kita."

Di na lang ako umimik. Nagpatugtog na lang ako. Nawala na kasi akong mood. Parang noon pa lang gusto ko ng umiyak ngunit sayang naman ang gabi kung iiyakan ko lang. Masuwerte na nga akong kasama siya sa gabing iyon na kami lang. Para sa akin tama na muna iyon. Hanggang nahalata kong nalasing na siya. Hindi kasi ako masyadong uminom. Ayaw ko ng lasa ng alak. Mapait. Kaya natatawa siya kapag tumutungga ako paminsa-minsan dahil napapaismid ako kaya mas lalong lumilitaw ang kachakkahan ko.

"I-ihi akoh!"

Lasing na nga siya. Pagtayo niya ay muntik na itong matumba pero mabilis lang akong tumayo at tinulungan siya. Hinatid ko siya sa banyo at dama ko ang katawan niyang bahagyang nakayakap sa akin. Pagdating naming sa CR ay binaba niya ang zipper niya at nilabas ang tulog niyang kargada. Gurl, gusto ko na talagang tignan ang kaniyang bird pero nahihiya ako. Kaya ang lola mong nag-iinarte dala ng kabataan ay nakapikit lang hanggang natapos siya. Wala akong lakas na silipan siya pero sobrang nanghinayang ako nang pabalik na kami sa kuwarto.

"Init naman huh!" tinanggal niya ang sando niya at nakahubad siyang humiga sa kama ko. Nakapikit na siya noon sa kalasingan at ako naman ay nakamasid lang sa ginagawa niya. Tinanggal niya ang pantalon niya at pagkababa no'n ay bahagyang naibaba ang kaniyang brief at gurl, sumilip si manoy. Nakasilip ang birdie niya sa garter ng kaniyang brief at ilang sandali pa ay naghilik na siya. Nakatayo lang akong nakamasid. Sherlag na sherlag ang alaga ko habang palunok-lunok na pinagmamasdan ang maputi niyang katawan. Pink ang kulay ng kaniyang n****e at ang ganda ng tubo ng balahibong-pusa niyang buhok sa tiyan hanggang sa kaniyang... OMG! Nakasilip talaga ang ulo ng kargada niya! Hindi ako nakapagpigil at lumapit ako. Bago ako mawala sa aking katinuan ay kailangan kong ayusin ang nakasilip niyang alaga ngunit bago ko gawin iyon ay parang mas tinulak ako ng aking kalibugan. Ipinasok ko ang aking kamay sa kaniyang brief at sapol ang mataba at parang medyo tumitigas niyang p*********i. Binaba ko ng bahagya ang kaniyang brief at pinagmasdan iyon ng malapitan. Ano bang gagawin ko do'n. Hindi ko naman alam ang dapat gawin. Kinse pa lang ako noon kaya gurl matatawa ka kung sabihin kong parang ginawa kong pandesal iyon na sa sarap ay piniga ko lang at hinalikan ang ulo at pagkatapos no'n ay maingat kong ibinalik sa loob ng kaniyang lungga. Pero naisip ko parang kulang yata. Di ba nga mahal na mahal ko si Lando? Kaya muli ko siyang inilabas at hinalikan ng tatlong beses ang ulo ng t**i niya parang simbolo ng I love you ko sa kaniya pero nang pangatlong halik ko na ay gumalaw siya at may sinabing ...Huwag! Huwag!"

Kaya natakot ako at bigla akong tumayo. Inipit ko ang nakasherlag kong manoy. Pero nang makita ko siyang nakatulog muli ay pinagmasdan ko ang mapula niyang labi at dinampian ko ng dinampian iyon ng halik. Hindi ko naman kasi alam kung ano ang gagawin ko sa manoy niya kaya sapat na sa akin ang natulog na katabi siya pero natakot din ako na naramdaman niya ang ginawa kong paghalik sa etits niya.

Kinabukasan bago siya nagising ay natulog na ako sa guest room namin. Di ko kasi kayang iharap ang mukha ko sa kaniya. Nahihiya ako at baka layuan niya ako kapag nalaman niyang isa pala akong Dyesabel.

Kinatok ako ng kinatok ni Mama sa guest room ngunit hindi ko binuksan. Nagtulugtulugan ako at nang alam kong nakauwi na siya ay saka ako lumabas ng kuwarto. Nahihiya kasi ako sa nagawa ko. Hindi ko alam kung bakit, basta nahihiya talaga akong humarap.

Lunes sinadya kong maagang pumasok para iwasan siya.

"Uyy tol, dito ka na pala. Andaya mo, iniwan mo akong mag-isa sa kuwarto mo. Pagising ko, wala ka pala do'n kaya magpaalam sana ako pero tulog ka daw sa guest room ninyo sabi ng mama mo."

"Pasensiya ka na ha? Sige may gagawin pa ako." pang-iiwas ko sa kaniya.

"Sandali." Pigil niya sa balikat ko. Naku, gahibla na lang ng buhok malapit na niyang mahawakan ang boobs ko no. "Iniiwasan mo ba ako tol? May nagawa o nasabi ba ako noong nalasing ako na di mo nagustuhan? May nangyari ba?"

"Nangyaring ano?" kinabahan na ako. Gurl, alam ba niya ang ginawa kong paghalik sa kaniya at sa etits niya? Najulie vega ba niya ako?

"E kasi, umiiwas ka, kako baka may nagawa o nangyaring di mo nagustuhan noon?"

"Wala, wala naman ah. Bakit may naramdaman ka ba?" balik tanong ko sa kaniya.

"Wala naman?" nalilito niyang sagot. "Tara na nga at magmiryenda na tayo."

Nakahinga ako ng malalim. Ibig sabihin ay wala siyang naramdaman sa gabing iyon. Naku kung alam ko lang sana hindi na lang pala halik ang ginawa ko noon. Hmmp! Sayang naman!

"Ano tol, gawan mo naman ako ng love letter kay Janine. Sige na tol. Tapos kapag sinagot niya ako, ikaw naman ang tutulungan ko sa panliligaw sa crush mo."

Napatingin ako sa kaniya. Gagong 'to. Napakashongaer niya. Di ba niya ramdam ang lagkit ng tingin ko sa kaniya. Di ba niya nababasa sa mata ko ang kumikislap kong I love you...hayyy!

"Ano, tutulungan mo ba ako? Sige naman na tol. Kunin ko sa iyo bukas tapos kapag mabasa ko at okey, kaw na din ang mag-abot."

Ahh ganun, writer na ako, ako pa ang messenger. "Siya, sige ba." Wala sa sariling sagot ko.

Kinagabihan no'n ay hindi ko matapos-tapos ang love letter ni Lando kay Janine. Halos maubos ko na ang binili niyang mabangong linen paper. Bakit kasi antagal bago nauso ang cellphone. Di sana di ako nagkakandahirap ng ganito. Di sana din a ako nadadwit pa sa panliligaw. Hirap kaya nun. Bawat pangungusap na maisulat ko ay parang barenang bumabaon sa dibdib ko. Naluluha ako. Nasasaktan ako. Sarap sanang murahin ang babaeng iyon sa sulat. Isa siyang Anaconda. Gusto niyang isubo ng buong buo ang Lando ko! Isa siyang ahas! Pero nahimasmasan ako.

Mahal ko si Lando. Kaibigan ang turing niya sa akin. Di ba dapat makuntento na ako doon at huwag ng umasam pa ng imposible? Di ba nga dapat gawin ko iyon dahil iyon ang kasiyahan ng taong mahal ko? Nahiga ako. Ginamit ko ang utak ko bago ko simulan ang paggawa ng love letter. Pilit kong inisip na kung mahal ko si Lando, gawin ko ang lahat na makapagpapaligaya sa kaniya kapalit man iyon ng libong sakit sa puso ko. Kung manligaw ako sa kaniya, imposibleng mahalin niya ako kasi isa akong dambuhalang pangit na bakla. Matutong akong makuntento sa kung anong meron kami ngayon kaya taglay ko ang ganoong pag-iisip ng ginawa ko ang sulat niya para kay Janine.

"Wow tol, hanep! Pinabilib mo ako ne'to. Ang galing ng pagkagawa pare huh!" pagkatapos niyang mabasa iyon ay inapir niya ako, nagkadaop ang aming mga palad sabay hatak niya sa akin at niyakap niya ako.

"Salamat tol! Kahit saang bagay maasahan ka talaga! You're my angel tol. O' pano, ikaw na din mag-abot sa kaniya ne'to."

Nakangiti lang ako. Masakit na ako ang gumagawa ng tulay para tuluyang malayo sa akin ang mahal ko ngunit mas maganda na iyon kaysa gagawa ako ng bagyong ikakasira naming dalawa. Hindi ko alam ngunit nakaramdam naman ako ng kakaibang saya nang makita ko siyang tuwang-tuwa sa ginawa kong love-letter niya kay Janine.

Ilang linggo lang, bago namin matapos ang third year ay sila na ni Janine. Masakit sa akin iyon ngunit sabihin mo bakla kung may magagawa ba ako? Alangan namang eeksena ako at sabihing mahal ko si Lando samantalang Miss Venezuela ang beauty ng makakalaban ko samantalang ako ay talo pa kahit ni Miss Kenya. Ang aga ko naging martir, ang aga kong nagsasakripisyo para sa ikaliligaya ng mahal ko. Minsan nagsisilbing akong watcher nila kung nag-uusap sila sa likod ng malaking puno sa aming school. Ako din ang tiga-abot at bigay sa sulat nila sa isa't isa.

Minsan nahuli ko pa silang naghahalikan. Hurt na hurt ako no'n. As in sobrang sakit na makitang ang mahal mo ay may kahalikang iba. Pero carry na rin lang. Alangan namang pagtiyagaan ni Landong halikan ang baku-bako kong mukha at ang lips kong hindi ko alam kung bakit araw-araw na lang nagbabalat. Kainis talaga.

Basta ang alam ko noon ay masaya na akong gawin ang lahat na makapagpapaligaya kay Lando. Masaya na ako kung saan siya masaya dahil alam ko namang wala akong ibang puwedeng gampanan sa kaniya kundi ang isang pagiging mabuti at matalik na kabigan. Kung iyon ang papel ko sa buhay niya, mainam na gawin ko na lamang ng mahusay. Di bale napapansin din naman ang mga extra lang sa pelikula di ba? Kaya happy na rin lang akong parang alalay lang ng bida. Mahirap, naiiyak din ako sa gabi. Hindi naman kasi ibig sabihin na kung pangit ka ay wala ka ng pakiramdam. Hindi naman kasi ibig sabihin na kung makapal ang pimples mo sa mukha ay ganun na rin kasingkapal ng iyong damdamin. Kaya kahit gaano kasakit ay sinikap ko na lang na suportahan si Lando sa lahat. Hindi dahil gusto kong mapalayo siya sa akin at magmahal siya ng iba kundi alam kong hanggang doon lang ako sa buhay niya at nararapat lang na gawin ko na lang ng tama.

Nagtapos kami ng High school na ganoon ang set up naming dalawa. Nagcollege kami sa Manila. Roommates kami sa inupahan naming kuwarto at doon na tinibag si Lando ng mga problema. Problema niyang sobrang nagpahirap sa kaniya at nang lumaon ay nagiging kabahagi na rin ako ng mga suliraning iyon.