"กาแฟอร่อยมาก" ภีมภัทรเเสร้งกล่าวเสียงขรึม
"ขอบคุณนะคะ" เธอยังตีหน้าซื่อ รับคำชมนั้นกลับไป ด้วยเเววตาเป็นประกายเเห่งความสมใจที่แกล้งคนตัวโตได้สำเร็จ
"ขอบคุณนะที่จำได้ว่าพี่ชอบกินกาแฟดำ ที่ไม่หวาน" เขาย้ำคำว่าไม่หวานอย่างชัดถ้อยชัดคำ นริศราพยักหน้ารับกับคำพูดนั้น เเววตายังคงเจือเเววขบขันอยู่ไม่น้อย
ก็มีอย่างที่ไหน กาแฟดำไม่หวานก็จริง เเต่เค็มปี๋ซะขนาดนั้น เธอจำผิดใส่เกลือลงไปแทนน้ำตาลหรือไงนะ เเต่ไม่หรอก ดูจากสีหน้าเธอตอนนี้ เเววตาขบขันอย่างปิดไม่มิด มันเเกล้งกันชัดๆ นี่น่า วันนี้อะไรมาเข้าสิงยัยตัวเล็กของเขากันนะ ถึงทำให้เธอลุกขึ้นมาพยศได้ขนาดนี้
"ค่ะ ก็ไม่หวานไงคะ" เธอยังคงตอบกลับหน้าตาเฉย
"ไม่หวานเเต่เค็มจัดเลยเนี้ยนะ มีใครเขาชงกาแฟกันยังงี้ฮะ ยัยตัวเล็ก" ไม่ว่าเปล่า มือหนาสองข้างยังยื่นไปดึงเเก้มเนียนของคนตัวเล็กอย่างหมั่นเขี้ยว ส่งผลให้ร่างบางทั้งโวยวายเเละหัวเราะออกมาในเวลาเดียวก
