ร่างบางในชุดเสื้อยืดตัวโคร่งกับกางเกงเลขายาวสีสันเเสบตา เงยหน้าขึ้นมายิ้มให้กับใครคนหนึ่งที่ยิ้มกลับมาให้เธอเหมือนกันในกระจก นานเเล้วซินะที่เธอไม่ได้กลับบ้าน กลับมาเจอบรรยากาศเดิมๆ เเต่ก็เต็มไปด้วยความอบอุ่น แม้ภายนอกจะทุกข์จะร้อนจะเจ็บช้ำบางตายสักแค่ไหน เเต่เมื่อได้กลับมายังที่เเห่งนี้ ที่ที่เธอเรียกว่าบ้าน เธอก็พร้อมที่จะวางความทุกข์ทั้งหมดไว้เเค่หน้าประตูรั้ว และก้าวเข้ามาซึมซับความสุขกายสุขใจที่เเสนจะอบอุ่น เป็นกำลังใจให้หัวใจดวงน้อยๆ พร้อมที่จะเผชิญกับ "อะไรต่อมิอะไร" ที่กำลังรอเธออยู่ข้างหน้าต่อไป
เวลาสองวันที่ผ่านไปไวเหมือนโกหก กลับไปชาร์ตไฟได้ไม่นาน บัดนี้เธอคงต้องพาตัวเองกลับมาเผชิญหน้ากับอีตาคุณหมอภีมภัทร ที่มาทำให้หัวใจของเธอเสียศูนย์ไปไม่น้อยอีกครั้ง สองวันที่ผ่านมานี้ อุตส่าห์ไม่พบ ไม่พูด ไม่จา ไม่เจอ ไม่เเม้เเต่จะรับโทรศัพท์ เเละให้เหตุผลเขาเพียงสั้นๆ ว่า เธอต้องการความเป็นส
