ตอนที่ 6
995 Words
“Dark Bar” 1 ใน 24 บาร์หรูที่ตั้งอยู่ภายในเรือสำราญลำนี้ แต่ Dark Bar คือบาร์ที่ใหญ่ที่สุด หรูที่สุด และทันสมัยที่สุด ซึ่งค่ำคืนนี้จะมีการเปิดประมูลเนื้อสดขึ้นในบาร์สีรัตติกาลแห่งนี้ ซึ่งแน่นอนว่าไม่ได้อยู่ในความสนใจของริชาร์ด คาร์ตันอย่างแน่นอน ผู้ชายอย่างเขาไม่จำเป็นต้องเสียเงินเพื่อให้ได้เซ็กซ์ของสตรี แค่น้ำพักน้ำแรง น้ำเหงื่อ และค่าถุงยางเท่านั้นที่เขาต้องจ่าย
ชายหนุ่มถือแก้วที่ใส่ไวน์ราคาแพงยิ่งกว่ารถซุปเปอร์คาร์ของมหาเศรษฐีบางคนบนเรือลำนี้เดินผ่านปากประตูเข้า Dark Bar ไปอย่างไม่สนใจ สายตาสีทองอร่ามจับจ้องไปยังบาร์ถัดไปที่เต็มไปด้วยเหล่าสตรีที่กำลังเต้นรูดเสากันอยู่อย่างสนุกสนาน และแน่นอนว่าทั้งเนื้อทั้งตัวไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้น เขาทรุดกายลงนั่งบนเก้าอี้โซฟานุ่มสีม่วง ตวัดขาขึ้นไขว้กันเอาไว้ เอนกายที่ผ่านศึกรักยาวนานมาตลอดทั้งค่ำคืนที่ผ่านมากับเบาะนุ่มๆ คืนนี้ตั้งใจจะปลดปล่อยอารมณ์ไปกับเสียงเพลง และภาพเย้ายวนของผู้หญิงอกภูเขาไฟทั้งหลายให้ฉ่ำปอด ไม่สนใจเลยที่จะกลับไปสานต่อเซ็กซ์กับแอนนา แม้ว่าเจ้าหล่อนจะใช้ปากกับท่อนกายได้เก่งฉกาจนัก แถมลีลาบนเตียงยังเรียกได้ว่าตัวแม่เลยทีเดียว แต่ให้ตายเถอะ กลับไม่ได้ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นเลย เขากลับเบื่อหน่ายต่างหาก
เขาเป็นอะไรไปหรือ...?
เขาเคยชอบความเจนจัด ความช่ำชองของสตรี ชอบยามที่ตัวเองไม่ต้องพร่ำสอน ชอบยามที่พวกหล่อนรู้หน้าที่ว่าควรจะทำยังไงกับร่างกายของบุรุษ และก็ชอบจะให้พวกหล่อนใช้ปากแทะเล็มไปตามผิวเรียบตึงของตนเอง โดยที่เขาไม่เคยสักครั้งที่จะใช้ปากทำแบบเดียวกันกับพวกหล่อน
เขาไม่ได้รังเกียจเนินนางของสตรีสาว แต่เขาไม่นิยมชมชอบที่จะใช้ลิ้นกับส่วนนั้น แค่ท่อนกายยาวใหญ่เพียงอย่างเดียวก็ทำให้พวกหล่อนถึงสวรรค์ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้ว ซึ่งที่ผ่านมาก็ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนวิงวอนให้เขาใช้ปากทำรักให้ และก็ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหน... ทำให้เขาอยากใช้ปากด้วยสักคน
“ไป Dark Bar กันเถอะ งานจะเริ่มแล้ว”
ผู้ชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่โต๊ะใกล้ๆ เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น
“ก็แค่ประมูลผู้หญิง หรือเรียกง่ายๆ ก็โสเภณีน่ะ บนเรือนี้ก็เพียบไปหมด จะไปเสียเงินเพิ่มอีกทำไม ของฟรีก็ดีอยู่แล้ว”
อีกคนค้าน และไม่เห็นด้วย
“เค้าลือกันว่ามีเด็ดๆ เยอะเลยนะ ทั้งผู้หญิงไทย ผู้หญิงฟิลิปปินส์ อินโดฯ ก็มี”
“ไม่เอาหรอก ดูน้องๆ พวกนั้นเต้นรูดเสามันกว่า เดี๋ยวเต้นเสร็จเราก็ลากไปกกได้สบายอยู่แล้ว”
ดูเหมือนว่าสองคนยังเถียงกันไม่เลิก แต่ริชาร์ดก็นั่งดื่ม และฟังเงียบๆ ไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก
“แต่ทีเด็ดของงานคือนางฟ้าคนสวย ที่เค้าร่ำลือกันว่าสวยมาก แถมยังซิงอีกต่างหาก”
“ซิง? ไม่มั้ง ถ้าซิงจะมาขายตัวทำไม ถูกหลอกแล้วเพื่อนรัก”
“ไม่รู้สิ แต่ฉันจะไป นายไม่ไปก็นั่งอยู่ที่นี่ก็แล้วกัน”
คนที่มีความตั้งใจนักหนารีบผุดลุกขึ้น และจะเดินไป แต่เพื่อนที่ค้านมาตลอดรีบดึงมือไว้
“แน่ใจนะว่าซิงอยู่”
“ก็ได้ยินคำโฆษณามาแบบนั้น ว่าแต่ไหนนายว่าไม่ไปยังไงล่ะ”
คนถูกถามรีบลุกขึ้นยืน หัวเราะหื่นกระหาย
“อยากเปิดบริสุทธิ์สักครั้งในชีวิต”
สองหนุ่มหัวทองหัวเราะร่วน ก่อนจะพากันเดินจากไป ริชาร์ดยิ้มเยาะไม่ใส่ใจ
“มีที่ไหน อีตัวจะยังบริสุทธิ์ โง่ชะมัด”
แม้จะพยายามไม่ใส่ใจ แต่ก็เหมือนจะมีอะไรบางอย่างเข้ามารบกวนหัวใจตลอดเวลา ทำไมเขาถึงต้องนั่งกระสับกระส่าย ทำไมเขาจะต้องไม่รู้สึกสนุกกับภาพของแม่สาวๆ ที่กำลังเต้นรูดเสาอยู่ตรงหน้าด้วย แถมไอ้ไวน์แสนแพงในแก้วก็รสชาติกร่อยชะมัด
“เป็นบ้าอะไรไปวะ รอชชี่”
ชายหนุ่มลุกขึ้นเดินออกจากบาร์ ตั้งใจจะขึ้นไปบนดาดฟ้าไปนอนรับลมเย็นๆ เพื่อผ่อนคลาย แต่เสียงคุยกันด้วยความตื่นเต้นของกลุ่มผู้ชายสี่ห้าคนที่เดินผ่านไปก็ทำให้เขาต้องชะงักเท้า
“สวยสะบัดเลยว่ะ แต่สู้ราคาไม่ไหว ตาแก่นั่นต้องได้ไปแหงๆ ท่าทางกระเป๋าจะหนัก”
“นั่นสิ ในเรือลำนี้จะมีใครรวยกว่าไอ้แก่นั่นมั้งนะ เสียดายของดีๆ จะต้องถูกมะเขือเหี่ยวๆ ทำลาย”
“ช่างเขาเถอะน่ะ พวกเราก็ได้แค่มอง เงินไม่ถึง”
พวกนั้นเดินผ่านไปแล้ว แต่ริชาร์ดกลับหยุดนิ่ง ทางมีให้เลือกสองฝั่งด้านซ้ายคือเดินออกไป และมุ่งขึ้นดาดฟ้าของเรือ อีกทางคือตรงไปยัง Dark Bar
เขาควรจะขึ้นไปบนดาดฟ้า และนอนมองดวงดาวแสนสวยสินะ
สมองบอกแบบนั้น แต่สองเท้ากลับทำในสิ่งที่ตรงกันข้ามกัน ไม่ช้าประตูของ Dark Bar ก็ได้ต้อนรับริชาร์ด คาร์ตันอีกครั้ง และครั้งนี้แสนจะพิเศษนัก
“สองแสนเหรียญ”
“สองแสนห้าพันเหรียญ”
“สองแสนเจ็ดพันเหรียญ”
“สามแสนเหรียญ”
เสียงผู้ชายทั้งแก่ทั้งหนุ่มและทุกเชื้อชาติที่มีกำลังเงินในกระเป๋าแน่นหนากำลังเสนอราคากันอย่างสนุกสนาน ผู้คนจำนวนมากทำให้เขามองสตรีในชุดซีทรูสีขาวบนเวทีได้ไม่ชัดเจนนัก เขาเบ้ปากอย่างไม่สนใจ ยืนกอดอกมองการประมูลด้วยความขบขัน
- Writer
