ตอนที่ 5
1015 Words
ลีลาวดีปาดน้ำตาทิ้ง มองท้องทะเลผ่านหน้าต่างห้องด้วยสายตาเด็ดเดี่ยว หล่อนยอมตายในทะเลยังดีเสียกว่าถูกไอ้ฝรั่งบ้ากามพวกนั้นย่ำยี หล่อนรังเกียจ หญิงสาวกำมือแน่น ก่อนจะพยายามเปิดหน้าต่างห้องที่ด้านนอกคือท้องทะเลกว้างออก สายลมทะเลพัดเข้ามาหา หล่อนพยายามจะดันให้มันกว้างพอที่ร่างกายของตัวเองจะลอดผ่านไปได้ แต่ยังทำไม่สำเร็จ ประตูหน้าห้องก็ถูกผลักเข้ามาเสียก่อน พร้อมๆ กับลูกน้องของไอ้คนชั่วที่รีบกระโจนมาตะครุบตัวของหล่อนเอาไว้
“มึงไปปิดหน้าต่างเร็วเข้านังตุ๊ดตู่”
มันสั่งกระเทยตัวใหญ่เสียงดังลั่น ก่อนจะลากหล่อนที่ดิ้นเอาเป็นเอาตายไปที่เก้าอี้ แต่หล่อนก็ถีบมันจนล้มหงาย และจะวิ่งหนีออกไปจากห้อง
“ฤทธิ์มากนักนะมึง มานี่...”
“โอ๊ย... ปล่อยนะ”
มันตามมากระชากเส้นผมของหล่อนอย่างแรงๆ จนแทบจะหลุดติดมือ จากนั้นก็ต่อยเข้ามาที่ท้องน้อยสองครั้งจนหล่อนตัวงอหงิก ทรุดลงไปกองกับพื้น
“หมดฤทธิ์สักทีนะนังคนสวย”
ลีลาวดีไม่มีแรงที่จะพูด และแน่นอนว่าไม่มีแรงที่จะขัดขืนได้อีกต่อไป ร่างของหล่อนถูกลากกลับไปนั่งที่โต๊ะหน้ากระจก
“นังตุ๊ดตู่ รีบมาแต่งหน้าทำผมเร็วเข้าสิโว๊ย อีกสองชั่วโมงงานประมูลจะเริ่มแล้ว”
สาวประเภทสองรีบกุลีกุจอเข้ามาหาหล่อน จับหน้าของหล่อนเอียงไปมา แต่หล่อนก็ยังมีแรงที่จะแข็งขืน ไม่ยอมหันตาม
“มันไม่ให้ความร่วมมือว่ะ”
“อีนังคนสวย นี่มึงจะแข็งข้อจนนาทีสุดท้ายใช่ไหม”
“ใช่ ฉันจะไม่ยอมขายตัว จะไม่ยอมทำให้พวกแกได้เงินจำเอาไว้”
ลีลาวดีไม่รู้เลยว่าคำพูดอวดดีของตนเองจะนำภัยร้ายมาให้ เมื่อไอ้คนชั่วมันแสยะยิ้ม พร้อมกับเดินไปที่กล่องเล็กที่วางบนโต๊ะ หล่อนมองตามมันทุกวินาที ก่อนจะต้องตกใจอ้าปากค้างเมื่อเห็นเข็มฉีดยาที่บรรจุยาเอาไว้เต็มหลอดถูกหยิบขึ้นมา
“แก... แกจะทำอะไรฉันน่ะ อย่านะ”
มันหันมาหัวเราะใส่หน้าหล่อน พร้อมกับถือเข็มเดินเข้ามาหา หล่อนตัวชาดิก หน้าตาซีดเผือดภาวนาให้พ่อกับแม่ที่อยู่บนสวรรค์ช่วยเหลือ แต่ความหวังก็ช่างริบหรี่เหลือเกิน
“ไม่ได้ทำให้ตายหรอกนังคนสวย ก็แค่...”
“จะทำให้หล่อนเลิกต่อต้านยังไงล่ะ”
ประโยคนี้ดังออกมาจากปากของสาวประเภทสอง พวกมันยิ้มกริ่มพึงพอใจ ในขณะที่หล่อนเต็มไปด้วยความหวาดกลัว อยากจะร้องไห้
“อย่า... อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฉันขอร้อง... ฉันกลัวแล้ว ฉัน... ฉัน... สัญญาว่าจะไม่ขัดขืนอีกแล้ว จะ... ไม่ขัดขืน”
“เชื่อก็โง่น่ะสิ ป้องกันไว้ดีกว่าแก้จริงไหม นังตุ๊ดตู่”
“จริง”
ละอองยาที่ถูกดันออกมาจากปลายแหลมๆ ของเข็มฉีดยาในมือของไอ้คนชั่วทำให้หล่อนสำลักความหวาดกลัว หล่อนพยายามวิงวอน
“ฉัน... ฉันสัญญา... ว่าจะไม่ขัดใจพวกพี่อีกแล้ว”
“ไม่ต้องมาพูดมากน่ะ มานี่...”
“อย่านะ อย่า...”
ลีลาวดีดิ้นรนเท่าที่แรงจะอำนวย ซึ่งแม้จะไม่มากมายนัก แต่ก็ทำให้การฉีดยากล่อมประสาทดำเนินไปได้ยากเย็น
“นังตุ๊ดตู่ จับแขนมันดีๆ สิ อย่าให้มันดิ้น”
“ก็จับอยู่แล้วนี่ไง แต่มันแรงเยอะ”
ตุ๊ดตู่เถียง และก็ใช้ความที่ร่างกายเป็นชายตัวใหญ่ตรึงสองแขนที่พยายามบิดหนีเอาไว้แน่น จนในที่สุดลีลาวดีก็หมดทางรอด
“อย่า... อย่านะ... อย่าทำร้ายฉัน...”
มันหัวเราะลั่น ท่าทางน่าสะพรึงกลัว
“อย่ากลัวไปเลยนังคนสวย... ยานี้ไม่ได้ทำให้เธอเจ็บปวดหรอก ตรงกันข้ามมันจะทำให้เธอสนุก... สนุกแบบหลุดโลกเลยทีเดียว...”
“บนเตียงใช่ไหมคะคุณพี่”
ตุ๊ดตู่ถามเสียงกลั้วหัวเราะ
“ทุกที่แหละนังตุ๊ดตู่ บนพื้น ข้างฝา ในห้องน้ำ หรือจะเป็นบนตัวของไอ้ฝรั่งท่อนใหญ่”
“ไม่นะ... ไม่...”
หยาดน้ำตาไหลพราก แต่พวกมันไม่สนใจ ไม่มีความเมตตา ไม่ช้าความเจ็บแปลบจากปลายเข็มที่ทิ่มลงมาบนต้นแขนก็แล่นวาบไปทั้งกาย หล่อนกัดปากจนเลือดซึม มองพวกมันอย่างอาฆาตแค้นเคือง
“ถ้าฉันรอดไปได้ พวกแกตายแน่”
“ปากดี... งั้นต้องอีกเข็ม”
คนพูดเดินไปหยิบเข็มฉีดยามาอีก ในขณะที่ลีลาวดีตอนนี้เริ่มต่อสู้กับฤทธิ์ยาไม่ไหวเสียแล้ว หล่อนเบลอๆ สมองหยุดทำงาน
“เอาจริงเหรอพี่ เดี๋ยวมันก็ตายคาเตียงพอดี”
“ไม่ตรงไม่ตายหรอก ก็แค่... สนุกจนเตียงพังเท่านั้นแหละ แกก็เคยลองมาแล้วนี่ ก็ไม่เห็นจะตายเลย แค่เปลี่ยนเตียงใหม่หลายรอบเท่านั้น”
“แหม พี่ก็พูดไป... นี่ฉันอยากอีกแล้วนะเนี้ย”
ตุ๊ดตู่ทำเอียงอาย ส่งสายตาหวานๆ ให้คู่สนทนา แต่ก็ถูกเบรกจนหัวแทบคว่ำ
“ใครจะเอาแก รีบไปแต่งหน้าให้นังคนสวยเลย เอาให้สวยสะเด็ดเลยนะ แล้วก็เลือกชุดที่ลูกพี่ส่งมาให้สวมให้มันด้วย คืนนี้เราจะรวยแล้ว”
“ฉันรู้หน้าที่หรอกน่า รับรอง ใครๆ ก็ต้องอยากจะได้นังคนสวยไปซั่ม”
“ดีมาก งั้นก่อนเริ่มงานยี่สิบนาทีพานังคนสวยไปที่ห้องเตรียมความพร้อมนะ”
“ได้เลย”
ตุ๊ดตู่มองร่างของคู่สนทนาที่หายไปพร้อมๆ กับบานประตูที่ปิดสนิทลงอยู่นาน ก่อนจะลดสายตามามองดวงหน้าสวยงามของลีลาวดีที่ตอนนี้นั่งยิ้มเหม่อลอยไร้สติอยู่ตรงหน้าอย่างหมั่นไส้ พลางเปิดกระเป๋าเครื่องสำอางออก
“ไม่เห็นจะสวยกว่าฉันตรงไหนเลย เชอะ”
ตุ๊ดตู่พูดอย่างอิจฉาในความงดงามของผู้หญิงตรงหน้า ก่อนจะรีบตั้งหน้าตั้งตาทำตามคำสั่งของเพื่อนร่วมขบวนการด้วยความประณีตบรรจง
- Writer
