Chapter 29
1872 Words
"Bukas ay makakalabas ka na raw," sabi ni kuya sa akin. "Dumaan ako kanina sa opisina ng doktor mo."
"Hay! Buti naman," hindi mapigilan kong anas.
Si Kairo ay pumuntang banyo. Nakayuko siyang tumungo roon kanina. Namumula ang kaniyang tainga at mukha.
If I were him I would also do that. Iniiwasan ko paring mapatingin sa mga mata ni Kuya. Nakakahiya kasing nahuli niya kaming ganoon ang ginagawa. At isa pa hindi niya dapat nakita yun.
Kasalan ko rin, nagpadala ako sa halik ni Kairo. I didn't mind what if someone will enter my room. Doctor man yan o nurses, nakakahiya parin.
When I looked at Kuya's face, he's wearing this obnoxious smirk.
"What?" naiirita kong tanong pero namamayani parin ang hiya sa loob ko ngunit hindi ko iyon pinahalata.
"Nothing," he said makes me even more annoyed. "Okay! Chill! Hindi ko lang nai-imagine na ginagawa mo iyon sa boyfriend mo. As much as I don't want to see it buti na lang dumating ako dahil baka kung saan pa umabot iyon.
My cheeks flushed. Yumuko ako sa kahihiyan.
Mukhang hindi naman siguro lalampas pa doon.
"I can control myself, you know," I proudly said even though I doubt what I said.
"Pero kung hindi mas maiging may proteksyon," aniya.
Ang kaninang pamumula sa aking pisngi ay mas lalong nadagdagan. I didn't imagine this day would come. Na may pangaral siyang sasabihin sa akin tungkol dito.
"Kuya naman! I know my limitations!" nagulantang kong sagot.
This is worse than my expectation. Ang akala ko kanina ay pangangaralan niya akong huwag gawin ang bagay na lampas sa nakita niya ngunit mas gustuhin ko pang iyon ang pag-usapan namin kaysa dito.
"Nire-remind lang kita bunso, walang masama doon," seryosong sabi niya. "I want you to jave s*x safe with your partner."
"Kuya!"
I can't take this anymore. Buti na lang at lumabas si Kairo sa banyo. Palipat-lipat ang tingin niya sa amin ni Kuya ngunit napili niyang ngumiti kay Kuya.
Nagtataka siguro siya kung ba't namumula ang mukha ko.
"Oh, siya. Aalis na ako, nagdala lang ako ng pagkain para sa inyong dalawa. Paborito mo yan bunso. Adobong manok."
Ni hindi ko man lang namalayan na may dala pala siyang pagkain kanina.
Naka-focus ako sa kung ano ang iniisip niya sa nakita at kung ano ang sasabihin. Pa'no ko mapansin gayong iniiwas ko ang aking paningin sa kaniya nang siya'y pumasok.
"Uhmm.. Salamat kuya," sambit ko.
Nagugutom tuloy ako.
Isa siguro kung ba't ako mabilis gumaling ay ang dami kong kinain these past few days. Lahat kasing dalang pagkain ni Kuya o mama ay mga paborito ko.
At bukas na nga makakalabas na ako. Mas mabuting sa pamilyar o komportableng lugar ako magpapagaling. Ayaw ko dito sa hospital sahil sa amoy at mga alaalang pumapasok sa aking isipan kapag dito ako.
"Thanks bro," si Kairo naman ngayon ang nagsalita.
"Ah! Before that. May ibibigay ako sa inyo," sabi ni Kuya.
He's smiling and I don't like this kind of smile he pulled off. Ganitong-ganito rin ang ngiti niya tuwing may gagawin siyang kalokohan.
May dinukot siyang kung ano sa loob ng kaniyang pitaka at mabilis na tinapon sa dibdib ko. Hindi ko alam kung ano ito ngunit nang makita ay biglang bumalik ang humupang pamumula ng pisngi ko.
His obnoxious guffaw echoed throughout the room. Nang lingunin ko si Kairo ay namumula rin ang kaniyang mukha.
"Use protection," he whispered towards me and Kairo. He also do a sign on his fingers like he's coating something with a condom.
Damn him! Hindi ako makapag-aantay na makabawi ako. Alam kong darating din ang araw na iyon.
Lumabas siya ng room habang tumatawa ngayon ay naiwan kami ni Kairo na hindi alam kung anong sasabihin.
Tumitig ako sa bandang dibdib ko kung saan lumapag ang condom na tinapon ni Kuya. What am I supposed to do with this?
Ayokong hawakan ito na para bang apoy na takot akong mapaso.
"Uhmm... You should eat," rinig kung sambit ni Kairo.
He's trying to lessen the awkwardness in the air, I know. Kaya ay sumang-ayon ako.
"Yeah," maingat kong tugon.
Nilapag niya ang mga dinalang pagkain ni kuya sa mesa malapit sa akin. May mga pagkain naman binibigay ang hospita lalo na sa mga patients but I don't like the taste of it. Janice and I agreed that it's bland. Minsan kasi ay pinatikim ko sa kaniya baka wala lang talaga akong lasa pero maging siya ay ayaw rin. Since that, nag-request na ako kina mama at kuya na magpadala sila ng pagkain sa akin.
Umupo ako ng maayos para sana tumayo at lumapit sa mesa dahil may upuan namang dalawa ang nakalagay l, nahulog ang condom na nasa aking dibdib sa sahig. Good thing, dahil wala talaga akong balak na hawakan iyon. Ni minsan ay hindi namin napag-usapan ang bagay na iyon. And I'm not yet ready to deepen this relationship by offering myself to him. Kung halik ay ayos lang. Most couple now a days kissed at parang napag-iwanan naman kami kung kahit iyon ay hindi namin magawa.
We kissed bot because that's what most couples do but because I want to. Gusto kong halikan siya. Gusto kong maramdaman ang dila niyang nakikipag-espadahan sa akin.
Tatayo na sana ako para lumapit sa mesa ngunit pinigilan ako ni Kairo.
"Stay there, ako na magdadala ng pagkain sayo," aniya.
I wanted to protest dahil baka marumihan ang sheet na ginagamit ko pero tumahimik na lang ako.
He gave me a plate full of food and then bend down. Hindi ko alam kung ano ang ginagawa niya ngunit parang pinupulot siya.
He then raised the thing he picked and showed me.
"Where should I put this?" I can see the smile in his eyes kahit na ang kaniyang bibig ay nanatiling straight line.
"Just throw it away," mabilisan kong sagot.
The only thing I heard from him was his laugh.
"WHAT happened to your face? Bakit may pasa?" nag-aalalang tanong ko kay Kairo nang makapasok siya sa aking kuwarto. Dalawang araw na ang nakalipas simula nang makabalik ako rito sa bahay.
Nagtataka akong tumingin sa kaniya dahil maaga pa naman. Mamayang alas kuwatro ng hapon pa ang uwian at alas tres pa ngayon.
Napansin ko rin ang duguan niyang kamao. Galit siyang tumingin sa akin. It makes me worried even more. Ano ang nangyari sa kaniya? Bakit ganyan ang tingin niya sa akin?
"Why you didn't tell me who did this to you?" magaspang na tanong niya.
I shouldn't be feeling this right now but I can't help it. It weirded me out that I'm kinda turned on with the voice he's using now. Well, damn sh*t. I need to get a hold of myself, seryoso siyang nakatingin sa akin at alam kong seryoso ang maging usapan namin ngayon.
At bakit sa akin napunta ang usapan?
"Wag mong iniiba ang usapan. Anong nangyari sa mukha mo?" seryoso kong tanong sa kaniya.
"I punch those asshole's face before they got drag by the police outside school," malamig niyang tugon. "Now, why the hell you didn't tell me that it's Samuel and Alfred? If only I knew earlier, e di sana napuruhan ko sila."
This. This is the reason why I didn't tell him. Ayokong madamay siya at ayokong gawin niya ang mga sinasabi niya kina Samuel at Alfred. I know they deserve to get a punch just what Kairo was saying, ngunit may tiwala ako sa mg awtoridad. Alam kong alam nila ang nararapat na gawin.
"Why, Jasper?" tanong niya ulit sa akin. "You didn't even tell me that it's Nicole who asked them to do it."
Para akong nabingi sa aking naririnig. He knows.
Alam kong galit na talaga siya dahil tinawag na niya ako sa tunay kong pangalan. Bumuntong hininga ako.
"Dahil ayokong gawin mo ang mga bagay na ginawa mo ngayon. Yan ang iniiwasan ko," sabi ko sa kaniya.
Hindi mataas at hindi rin mahina ang boses na aking ginamit.
"But I still did it anyways." Parang proud pa siya nang sabihin niya ito.
"Yeah. And I feel bad knowing I did not stop you from doing it."
Natahimik siya, nakatingin sa akin. I'm not sure if I'm seeing this right but is that a guilt swirling in his eyes? Hindi ako sigurado dahil bigla niyang binago ang kaniyang ekspresyon ngayon wala ng mababakas na kahit ano.
Nasasaktan akong malaman na ganito siya kapag galit. He always uses his fist to deal with some problem he encounter. O kahit sa ibang tao man. Naalala ko noong unang kita ko sa kaniyang nakikipagbugbugan. Dahil iyon sa nakita niyang binubully na estudyante. That explains why was there a crying guy beside them nang nagpagulong sila sa lupa.
"Ayoko sa mga ganitong pag-uugali mo, Kairo," mahinang pag-amin ko sa kaniya.
I don't like it at all. I don't like it a bit.
I have reason why I didn't want him to get involve in a fight.
Ayaw kong matulad siya sa nangyari kay Kuya. He knows damn well how scared I am nang makulong si Kuya dahil naikwento ko ito sa kaniya noon.
He didn't know this was the reason why I'm keeping him from a fight. Ayokong makapatay siya at makulong, hindi kaya iyon.
"Tingin mo masikmura kong malaman na may inaapi lalo na tungkol sa sekswalidad nila?" he said coldly. "Lalo na ang nangyari sayo. Hindi mo ba alam kung bakit ni Nicole ginawa ito sa'yo? Hindi lang dahil nagseselos siya sa'yo, Jasper. It's because you're openly gay and she hates gay for Christ sake."
Wala akong masabi. Parang nanigas at nanunuyo ang aking lalamunan. May bakla bang nanakit kay Nicole noon kaya ba't niya ginawa yun! Ewan ko. I don't want to think about it.
"What do mean because I'm gay?"
Naguguluhan talaga ako.
"His father left them at nalaman nilang sa bakla ito sumama," kalmado niyang tugon habang nakatingin sa labas ng aking bintana. "And she wants to get his revenge to every gay she sees napaaga lang ang ginawa niyang pagpapadukot sa'yo dahil sa sinabi ni Alfred sa kaniya."
Now I'm speechless. Ako ang puntirya ni Nicole para maihiganti niya ang nagawa ng papa niya sa kanila. Alam ba lahat ni Kairo ang planong paghihiganti ni Nicole? Kung oo, bakit hindi niya sinabi sa akin at para maging aware ako?
Mukhang nababasa niya ngayon ang nasa isip ko dahil sa sunod na kaniyang sinabi.
"No, hindi ko alam. She told me this morning. Inamin niya sa akin lahat," may halong galit na sambit niya. "And I will never forgive her for doing this to you."
Parang hinaplos ang aking puso, kahit na galit siya ay ako parin ang kaniyang iniisip.
"Ano na ang nangyari sa kanila?"
I'm really wondering what happened to them. Did they go to jail?
"The school kick them out at hindi na tatanggapin kung sakali mang gustuhin nilang mag-aral ulit. They also have a community service for six month dahil sinabi mo raw na hindi na sila ipapakulong pa."
Oo, sinabi ko nga sa pulis na nag-interrogate sa akin.
Well, I guess that's enough compensation for what they did to me.
Alam kung maghihirap sila ng anim na buwan lalo na si Nicole, ang arte pa naman nun. Hindi ko maiwasang mapangiti.
- Writer
