Clandestine Affair With The School Bully (Filipino)

Chapter 12

We have this rules set in our minds that one of them we sometimes failed to follow. Well, we're human being and we tend to commit mistakes.

Gaya ngayon.

I'm currently exchanging fluid with Kairo pero hindi na sa CR kundi ay nasa rooftop na.

I know I should stick to my plan na i-ignore siya but who am I to resist kung ang mapang-akit niyang mga mata ay tumititig sa akin nang sabihin niya ang katagang follow me? Nang marinig ko ang boses niyang parang musika sa aking tainga?

Sobrang makasalanan ko naman ata na pati ganoong maliliit na bagay ay nadadala ako. But you can't blame me, he's hot.

At lahat ng mga babaeng tumitingin sa kaniya tuwing dumadaan siya ang nagpapatunay na totoo ang mga sinasabi ko.

He dragged me up here right away and I thought we're just going to talk o magpahangin lang. Who am I kidding? Nang sa pagkakataong hinila niya ako papunta rito ay alam ko na agad ang maaari naming gawin.

Ha! That stupid sensual lips of him. Palagi akong nadadala. Kahit mga sinabi ko sa aking sarili ay kinain ko na.

Unang subject sana namin ngayon kay Mrs. Via ngunit ipinaalam sa amin kanina ng principal na hindi makakapasok si Mrs. Via dahil nagkasakit ang kaniyang pamangkin na nakatira sa kaniyang bahay kaya wala siya ngayon at free kami.

Lumabas ako para sana makabili ng pagkain dahil bigla akong nagutom kahit na nakakain naman na ako ng umagahan. And it's meatloaf, one of my favorite lalo na kapag si kuya ang gumawa pero nagutom parin ako.

I need to feed this monster inside my stomach dahil kung hindi siguradong puro tunog ng tiyan ang maririnig namin sa susunod na klase.

Sabay kaming lumabas ni Janice dahil pupunta siyang opisina ng kanilang club. May tatapusin pa raw siya. Hindi naman niya sinabi kung ano iyon at hindi rin ako nagtanong.

Nang maghiwalay kami ay nagulat na lamang ako nang may humablot sa aking braso. Natakot akong baka sila Samuel na naman ngunit gumaan ang aking pakiramdam nang malanghap ko ang pabangong naging paborito ko na lately.

At heto nga at nagpapalitan kami ng laway dito sa rooftop.

"I like kissing your lips," he murmured while still biting my lips.

Muntik nang kumawala ang nakakahiyang ungol sa aking bunganga mabuti na lang at napigilan ko ito dahil kung hindi ay siguradong mapapahiya ako. Sinong umuungol sa isang kissing session? Wala, kung meron man ay hindi ko kilala.

Wala masyadong tao ngayon dito at umaga pa naman. Mabuti dahil ayokong makita kaming nagngangatngatan ng bibig. Ayokong may makakakita saming ganito ang ginagawa na parehong nakakapit sa bawat isa na tila ba natatakot na matangay ng hangin.

"Me too," bulong ko.

Pareho naming hinahabol ang aming hininga. Nakatitig ako sa mga mata ni Kairo while he's doing the same thing. His eyes were blazing with fire na kapag titingnan mo ay iinit ka rin. Parang matutupok ang iyong kaluluwa kung titigan mo ito.

My member was too hard that he'll obviously felt it. Sinong hindi e sobrang dikit namin sa isat-isa. Wala ring pinagkaiba ang sa kaniya na hindi nakakatulong sa init na aking nararamdaman.

And he's huge. Uminit ang aking pisngi.

I looked at his lips then back at his eyes, trying to read the unspoken words we clearly saw in each others eye.

We move in sync and met each others lips halfway then go again with another round of lips and tongue war. Natigil lamang ang aming ginagawa nang tumunog ang bell sa second period.

Damn, bakit napakabilis ata lumipas ang oras. Hindi pa nga ako nagsasawa sa bibig ni Kairo.

No! Stop it! I shouldn't be thinking some things like this. It's inappropriate at kung nababasa niya lang ang aking isipan ay siguradong pagtatawanan niya ako.

Kahit nasa loob ng klase at hanggang sa matapos ay hindi mawala sa aking isipan ang nangyari sa rooftop.

Hindi mawala sa aking alaala ang malambot niyang labi.

Hinawakan ko ang aking bibig at lihim na ngumiti.

Kailangan kong tumigil dahil baka may makakita sa akin at iisiping baliw ako.

"Hello, earth to Jasper," pagising ni Janice sa aking diwa. "Ba't ang tamis ng ngiti mo?"

Regrets roil in my stomach knowing my bestfriend have no idea of what's happening in my life right now.

Bestfriend. She's my bestfriend. We're bestfriends yet I keep this from her.

I badly wanted to tell her but I'm scared.

I don't want to repeat the last argument we had.

Paano kapag ayaw niya sa ginagawa namin ni Kairo? Siya lang ang nag-iisang kaibigan ko rito kaya ayaw kong layuan niya ako. Pero paano kung mas lalo lang siyang lalayo kapag hindi ko sa kaniya sinabi? I need to decide. Kailangan kong sabihin sa kaniya.

Mamayang uwian sa sasakyan niya. Sasabihin ko na.

I don't care about the consequences basta ay masabi ko lang sa kaniya ang lahat. Sana maintindihan niya. Knowing Janice alam kong magtatampo siya sa umpisa ngunit magiging okay lang naman sa kaniya pagkatapos. I hope so. Dahil kung hindi ay wala na akong magagawa.

"Nakatulala ka ba buong klase? Hindi mo kasi napansing tapos nang magturo si Mrs. Cruz at kanina pa siya nakalabas," litanya niya.

"Anong laman niyan? O baka sino?" tanong niya habang nginunguso ang aking ulo.

"Wala may iniisip lang," pagdedepensa ko.

"Nang nakangiti?"

Hindi na lamang ako sumagot kaya niligpit ko na lang ang aking gamit. Narinig ko siyang tumawa.

Sana marrnig ko ulit yan kung sasabihin ko sa kaniya ang lihim ko mamaya. Sana nga.

KAIRO loves sinigang and sisig. The things that I learned from him this week. Sa dami ng aming pagkakataong magkasama ay unti-unti kong nalalaman ang mga maliliit na bagay tungkol sa kaniya.

Ang paborito niyang pagkain. Librong binabasa. And some random things about him. Nagkwento rin naman ako tungkol sa akin. We shared some little things about ourselves. Sa mga panahong iyon ko pa lang naranasan ang maging masaya kasama ang ibang tao.

Yeah, ibang tao. Si Janice lang ang tanging naka-bonding ko simula nung mga bata pa lang kami.

Maswerte nga ako dahil kahit maraming bumubully sa akin may isang tao pa ang gustong makipagkaibigan sa akin.

Ngunit nang makilala ko si Kairo ay naranasan ko ang makapag-bonding maliban kay Janice. And to think that it's Kairo, the guy I have a crush on, sobrang espesyal.

Isang linggo na kaming palaging magkasamang kumain sa rooftop. Oo, sa rooftop. Dito na ang naging tambayan namin.

Buti na lang at nagiging busy si Janice sa club these past few days at doon na siya palaging kumakain kaya hindi niya nalalaman kung sino ang aking kasama na nakadagdag ng guilt na naramdaman ko.

Ang plano ko noong sabihin sa kanya ay hindi natuloy dahil tumawag si Tita Bernadette sa kanya nang araw na yun kaya hindi niya ako naihatid. Kahit hinatid pa niya ako hindi ko rin masasabi sa kaniya. I chickened out, the thing that I hate about myself. Parati akong nawawalan ng lakas ng loob. I was pretty confident and then later got chickened out. What other words that best describes me other than a coward? Nothing. A sissy, maybe.

Si Kairo ang nakasama ko sa paglalakad nang mga araw na iyon. Hindi ko alam kung totoo ngang naglalakad lang siya tuwing hapon dahil wala siyang sasakyan e napapansin ko namang mamahaling gamit ang kanyang mga suot o sadyang sinasamahan niya lang akong maglakad at baka pagtripan na naman ako nina Samuel. Bakit parang kinilig ata ako sa isiping iyon?

Habang tumatagal na hindi ko nasasabi kay Janice ay mas lalong lumalaki ang guilt sa aking kalooban. Kaibigan ko siya dapat ay alam niya ito. Pero habang tumatagal ay siya ring pagkawala ng lakas ng loob.

Sa loob din ng linggong nakalipas ay puro masasamang tingin ang nakukuha ko mula kay Nicole sa tuwing magtagpo ang aming landas. What's wrong with this girl? Dahil ba sa sinabi niyang dapat na layuan ko si Kairo? Hindi naman namin pinapahalatang nagkikita kami sa rooftop. Kairo even told me Nicole's not his girlfriend. Sino siya para pagbawalan ako?

Ngunit ang highlight ng buong linggo ko ay ang pagkikita namin ni Kairo sa rooftop. Sa loob ng isang linggo naming ginagawa ang mga bagay na iyon ay hindi ko maiwasang mapaisip kung ano nga ba ang meron kami. Ayoko siyang tanungin at baka masira ko lamang ang mood at baka lalayo siya sa akin. Napapadalas rin kasing mangyari ang halikan na nagpapainit sa aming pareho. I don't want to think too much about it cause I have yet an unfinished battle to face. Ang sabihin kay Janice itong nangyayari.

I highly doubt na mapipigilan namin ang aming sarili kung sa pribadong lugar namin ginagawa ang halikan. Kaya maingat ako tuwing kami lang dalawa ang nasa rooftop dahil sa tagong parte pa naman kami kung maghalikan.

With each passing day, more and more people gravitate toward him lalo na ang mga kababaihan. I don't know if I should be grateful about it but Im the only one he gives his secret smile to, should I be grateful of that? Yeah, I think so. Lalo na at wala naman kaming relasyon kaya dapat ay hindi na ako hihingi ng mas higit pa.

Ang mga sekretong ngiti niya lang naman ang bumubuo sa araw ko. At ang nagpapakilig pa sa akin ay ang malamang sa'kin lang siya ngumingiti. Alam ko iyon dahil sa tuwing may bumabati sa kaniyang babae ay agad akong tumingin sa kaniya kung anong magiging reaksyon niya ngunit walang mababakas na kahit anong emosyon sa kaniyang mukha. Hindi niya ito nginingitian.

I don't want to sound ingrate na hindi i-appreciate ang kung anong mga nangyayari sa amin ngayon pero bakit ako kinikilig sa taong wala namang kami?

I should be making this clear to him but I don't know how to ask him or to open up this topic to him. Sa tuwing bubuksan ko ang aking bunganga kapag tatanungin siya ay bigla parang nawalan ako ng boses. O baka natatakot lang ako sa magiging tugon niya? Ewan.

Marami ang pagkakataon na ibinibigay sa aking gawin iyon tulad ngayon. Sabado at nandito ako sa bahay nila. Gumagawa ng activity na ibinigay ni Mrs. Bayona sa amin sa subject na Biology. Iba ito sa naunang activity na binigay niya. Mas nauna lamang iyon na binigay dahil kailangang paghandaan.

Wala si Dave dahil dinala niya sa vet ang nagkasakit niyang alagang aso kaya kami lang dalawa ni Kairo ngayon ang sa kanyang kwarto, sumasagot ng mga katanungan tungkol sa lesson namin noong nakaraan.

We're giving each other glances ngunit hindi ako magpapadala dahil kailangan muna naming sagutan ito.

Glances that I know damn well.

Natatakot din ako baka kung saan umabot lalo na't kaming dalawa lamang sa loob ng kwarto niya.

Sa rooftop pa nga lang kami ay parang maghuhubaran na pano pa kaya rito.

The room is quiet but my head is pounding loud about the possible things to happen if we kissed. The churning in my guts worsens every single time that passed. Buti na lang at konti na lamang itong aking sinasagutan kaya binilisan ko na para makauwi na ako.

"Are you ready to donate a sperm on monday?" pagbabasag niya ng katahimikan.

Oo nga pala, muntik ko nang makalimutan ang tungkol doon. Uminit ang aking pisngi sa kaniyang katunungan.

"Uhmm, yeah," I said with full conviction na parang ako talaga ang magbibigay.

Kung alam niya lang. Nakakahiya man kay kuya ngunit wala na akong pakialam.

"Are you sure?" he asked with a smile on his perfect face.

How could he be this perfect. It's so unfair. Habang ako ay normal lang. Why am I even comparing myself to him when we're both totally different.

"Oo naman," sagot ko. "Sperm lang naman yun."

Ha! Talaga ba? Halos mapahalakhak ako sa sinabi.

Tumango siya habang hindi nawawala ang ngiti sa kaniyang labi. Bigla siyang tumayo at humikab.

Oh, I didn't know if I'm relieved or disappointed. Is he dismissing me already. Akala ko ba ay may halikan pang magaganap? Damn, I need to stop.

"I think it's enough for today, tatapusin na lang natin ito bukas. May bibilhin rin kasi ako ngayon sa mall," aniya.

Tiningnan ko ang papel na aking sinasagutan at nakitang may anim pang hindi nasagutan. Gusto ko sanang dalhin na lang sa bahay at doon tapusin ngunit kailangan ang ideya naming dalawa.

"Oh, sige bukas na lang," pagsang-ayon ko.

Pagod na rin naman ako kaya pumayag na lang.

Hinatid niya muna ako sa bahay bago siya pumuntang mall.

Wala na sana akong ibang iisipin ngayon dahil weekend ngunit bakit kailangan niya pang mag-iwan ng katagang siguradong patuloy na gugulo sa aking isipan?

"Balik ka bukas ng hapon, I will help you release it," aniya na nakangisi.

I looked at him wondering what he's talking about. Napansin niya ata ang pagtataka sa aking mukha kaya tumawa siya.

"Your semen."

And with that he walked away without giving me a single glance. How dare of him!

Nararamdaman ko na biglang umakyat lahat ng dugo sa aking mukha. Sasagot na sana ako at sasabihing kaya ko namang mag-isa ngunit nagsalita siya ulit na hindi tumitingin sa akin. Patuloy lang siyang naglakad.

"Hindi ako nagbibiro, tutulungan kita. Yun ay kung papayag ka," aniya. "Text me tonight when you decide."

Bigla siyang pumara ng sasakyan at agad pumasok sa loob na hindi man lang hinintay ang maging tugon ko. Iniwan niya akong kumakabog ang dibdib dahil sa kaba at—hindi ko alam kung bakit ko to naramdaman— excitement.

Anong nangyayari sa akin? Hindi naman ako ganito noon.

Paano ko nalamang hindi ako ganito e wala naman akong ibang nakahalikan noon.

The house is quiet when I enter. May trabaho si Mama pati si Kuya kahit sabado kaya ay mag-isa ako ngayon.

Tatawagan ko sana si Janice na pumarito ngunit naalala kong may date pala silang dalawa ni Daryll. Napangiti ako dahil alam kong nagkakamabutihan na ang dalawa. Kahit madalas lang silang magkita sa school ngunit palagi naman silang nagtatawagan tuwing gabi.

Pumasok ako sa kwarto. Gusto kong mahiga at matulog upang makalimutan ko ang sinabi ni Kairo bago siya umalis ngunit ito ang dahilan upang hindi ko magawa ang umidlip.

Ano ang ibig niyang sabihin na tutulungan niya ako? Are we going to–

No, hindi ko iisipin iyon. Hindi mangyayari iyon. At isa pa napagsabihan ko na si Kuya tungkol sa ido-donate na sperm kaya hindi ko na kailangan ang tulong ni Kairo.

Ngunit babalik ulit ako bukas sa kanila dahil may sasagutan pa kami. Hopefully, andiyan na si Dave.

Para bang pinaglalaruan ako ng tadhana nang tumunog ang aking phone at nakitang nagtext si Dave.

Hi Jasper si Dave 'to. Sorry wala ako kanina. Nagtext si Kairo sakin kung makakapunta ba ako bukas kasi hindi niyo pa daw tinapos kanina ang mga questions ngunit hindi rin ako available bukas dahil may lakad sina mama at papa walang magbabantay sa dalawang maliliit kong kapatid. Babawi na lang ako sa susunod na activity.

Naiintindihan ko ang sitwasyon niya ngunit bakit ngayon pa siya wala? Ngayong kailangan na kailangan ko ang presensya niya.

Bahala na kung anong mangyayari bukas.

I shivered when I thought of what would possibly happen tomorrow.