“อืม หากไม่สบายก็ไปพักเถอะ นอนหลับพักผ่อนตื่นขึ้นมาแล้วทุกอย่างจะดีเอง” มู่อันเหมยรู้ดีว่าสหายของตนนั้นคงรับไม่ได้ที่ภรรยาของว่านปี่หมิงมาเยือน
‘หากเธอไม่ร้ายกับฉันถึงสองชาติ ฉันจะร้ายกับเธอหรือไม่เล่าเสี่ยวฟาง’ มู่อันเหมยคิดในใจ ก่อนจะแสร้งยิ้มให้อย่างอ่อนโยน
เมื่อเสี่ยวฟางไปแล้ว ทั้งสามจึงนั่งกินอาหารกันต่อพร้อมกับพูดคุยเรื่องที่เกิดขึ้น ทว่าเรื่องการมาของภรรยาว่านปี่หมิงนั่นเป็นเพราะมู่อันเหมยติดต่อไปทางจดหมาย ทั้งสามไม่มีใครกล่าวเรื่องนี้เลย เพราะโรงอาหารนั้นไม่ใช่ที่ที่คุยเรื่องลับได้
“นี่ห้องพักของพี่เหรอคะ” เกิ่งหัวอิ่งเอ่ยถามสามีน้ำเสียงติดเย็นชาเล็กน้อย
“ครับ พี่อยู่คนเดียวห้องเลยรกไปหน่อย อาอิ่งพักได้หรือไม่ หรือจะไปพักที่โรงแรม”
ว่านปี่หมิงหวังว่าภรรยาจะยอมไปพักที่โรงแรม ทว่าเกิ่งหัวอิ่งหันกลับมายิ้มให้อย่างอ่อนโยนตามแบบฉบับของตนเอง
“พี่คิดมากไปหรือเปล่า เราอยู่กันที่หมู่บ
