“นี่เมสันเป็นเลขาส่วนตัวของผม”
วิลเลียมเอ่ยแนะนำชายฉกรรจ์ในชุดสูทสีดำ ให้กับผู้มาใหม่รู้จัก พร้อมกระเป๋าเดินทางใบย่อมที่เธอนำติดตัวมาด้วย
“สวัสดีค่ะ”
เมลดายกมือไหว้แบบไทยๆ แต่เลือกใช้ภาษาอังกฤษ เพราะเห็นว่าอีกฝ่ายหน้าฝรั่งจ๋าไม่ต่างจากผู้เป็นนาย
“ส่วนนี่เมย์ เธอจะมาเป็นคนดูแลฉันในระหว่างที่อยู่ประเทศไทย”
“ยินดีที่รู้จักครับคุณเมย์”
เมสันทักทายหญิงสาวอย่างเป็นมิตร พลางชื่อชมความงามอย่างเป็นธรรมชาติไร้การเติมแต่งใดใด ที่ผ่านมาคู่ควงของเจ้านายมีแต่คนสวยที่มักจะประโคมใบหน้าด้วยเครื่องสำอางราคาแพงระดับมืออาชีพ ต่างจากเธอคนนี้ที่แลดูใสๆแลดูอ่อนเยาว์จนเขาไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าเธอบรรลุนิติภาวะหรือยัง
แต่คนที่รู้กฎหมายและฉลาดอย่างเจ้านาย คงไม่เอาชื่อเสียงของตัวเองไปเสี่ยงกับคุกกับตารางอย่างแน่นอน เมสันมั่นใจ!
“เอาข้าวของไปเก็บสิเมย์”
“ค่ะ”
หญิงสาวพยักหน้ารับทราบ ก่อนจะคว้ากระเป๋าเดินไปที่ห้อง
