Para benim için hiçbir zaman sorun olmamıştı. Hayatımın başlangıcından beri tabiri caizse para içinde yüzüyordum. Çocukluğumda en güzel oyuncakları, kıyafetleri, ergenliğimde en kaliteli telefonları, bilgisayarları ve genç bir kadın olduğumda da dilediğim her şeye sahip bir insandım. Fakat parayla saadet olmaz sözü bana yazılmış olmalı ki, para beni hiçbir zaman mutlu etmeye yetmedi. Hatta varlığı beni mutsuz etti. Çünkü babam hep bu para için çalışmak zorundaydı, gerçi onunki zorunluluk sayılmazdı. Bir zaman sonra bütün hayatı iş olmuştu, ben de gittikçe ona benziyordum. Aslında ona benzemek istemiyordum.
Babama benzemek istemediğim için büyük bir malikane de oturmuyor, bunun yerine şık bir daireyi tercih ediyordum. Kıyafetlerimi en lüks mağazalardan, moda ikonlarını örnek alarak seçmiyo
