Herkesin, 'Hayatımın dönüm noktası' diye bahsettiği bir an vardır hayatında. Bu dönüm noktaları iyi veya kötü olabilir, insanın hayatını mahveden ya da bambaşka bir noktaya taşıyan büyük anlardır. Bu büyük anın bir gün benim için geleceğini biliyordum, en azından umuyordum. Benimkisi her zaman umut olmuştu, gizli bir umut. Ben umutlarımı ve hayallerimi kendimden bile gizleyen, onlar yokmuş gibi davranan biriydim. Beni soğukkanlı olmaya iten de aslında buydu. Umutlarım ve hayallerim gizliyken, onlara kimsenin ulaşamayacağını bilirken soğukkanlı kalmak çok daha kolay oluyordu.
Dönüm noktamın hayallerime eşlik edeceğini umuyordum ama yanılmışım, dönüm noktam hayatımı felakete sürüklüyordu. Felakete sürüklenen bir hayatı nasıl durdurabilirdim? Felaketlerin tutabileceğim bir ucu var mıydı yok
