ตอนที่ 4
799 Words
บทที่ 4
ทันทีที่หล่อนก้าวลงมาจากรถแท็กซี่ ก็เห็นตุ๊ดตู่เพื่อนเลิฟยืนเท้าสะเอวมองมาด้วยสายตาเขียวปั๊ด หล่อนจึงรีบเดินเข้าไปหา
“ทำไมไม่มาซะเช้าเลยล่ะ นังหวาน”
“แหม นี่ฉันก็รีบสุดๆ แล้วนะตุ๊ดตู่ ฉันขอโทษ”
“แกไม่ต้องมาพูดดีเลย นี่ถ้าฉันเป็นไข้เลือดออกเมื่อไหร่ แกจะต้องออกค่ารักษาพยาบาลให้ฉันทั้งหมด จำเอาไว้ด้วย” ตุ๊ดตู่สะบัดหน้าหนีอย่างโมโห
“ฉันขอโทษ... แต่ฉันก็ไลน์มาบอกแกแล้วไงว่าจะมาช้าหน่อย พอดีมีเหตุฉุกละหุกน่ะ”
“ก็ไม่คิดจะนานขนาดนี้นี่”
“เอาน่า ฉันขอโทษแกก็แล้วกัน เราเข้าบ้านกันเถอะ ฉันมีเรื่องจะเม้า”
“ไม่ต้องทำมาพูดดีเลย ไหนล่ะส่วนแบ่งฉันสองพันน่ะ”
“แหม นังเพื่อนหน้าเลือด” หญ้าหวานย่นหน้าใส่ตุ๊ดตู่ ก่อนจะเปิดประตูห้องเช่า และพากันก้าวเข้าไปภายใน
ตุ๊ดตู่นั่งบนเก้าอี้ โดยมีหญ้าหวานเดินเก็บข้าวของไปมาอยู่ภายในห้องคับแคบ
“ไหนมีอะไรจะเล่าก็เล่ามาสินังหวาน”
หญ้าหวานรีบเดินมาหยุดตรงหน้าเพื่อนเลิฟ
“ฉันเจอฝรั่งอ่ะแก หล่อมากกกกก ก.ไก่ สิบล้านตัวเลย”
“แล้วไง”
“แหม แกก็... จะแล้วไงล่ะ ฉันกับเขาก็ได้เจอกันแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนั่นแหละ อีกแปบเขาคงกลับขึ้นไปบนสวรรค์แล้วล่ะ”
“อีชะนีบ้าดูพูดเข้า เขาเป็นคนไม่ใช่เหรอ”
“ก็คนน่ะสิ แต่คนอะไรหล่อราวกับเทพบุตร”
ตุ๊ดตู่ส่ายหน้าไปมาก่อนจะถามอย่างแปลกใจ
“นี่แกหายอกหักแล้วใช่ไหมเนี่ย”
หญ้าหวานชะงัก ก่อนจะยิ้มเศร้าหมองอีกครั้ง
“ยังหรอก ใครจะหายเศร้าได้เร็วขนาดนั้นล่ะ”
“อ้าวก็ใครจะไปรู้ล่ะ เห็นแกทำหน้าระรื่น พูดถึงฝรั่งหล่อซะขนาดนั้นน่ะ”
หญ้าหวานทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ตัวข้างๆ กับเพื่อนสนิท
“ฉันก็แค่เห็นว่าเขาหล่อก็เท่านั้นเอง ตื่นตาตื่นใจเหมือนกับแกตอนได้ถ่ายรูปกับพี่เวียร์ยังไงล่ะ”
“แหม ตอนนั้นฉันยังไม่หน้าระรื่นเท่าแกในตอนนี้เลยนังหวาน” ตุ๊ดตู่เหน็บแหนมอย่างหมั่นไส้ ก่อนจะถามต่อ
“แล้วเขาหลงทางเหรอ แกถึงต้องนั่งรถไปกับเขาน่ะ”
“อืม เขาต้องไปทำงานที่ย่านสีลม แล้วไปไม่ถูก สงสัยเพิ่งมาใหม่มั้ง”
ตุ๊ดตู่เลิกคิ้วสูงรู้สึกประหลาดใจ “ย่านสีลมมันมีแต่งานอย่างว่าทั้งนั้นนี่น่า แล้วพ่อฝรั่งสุดหล่อของแกไปทำงานอะไรที่นั่นน่ะ”
หญ้าหวานส่ายหน้าไปมา
“ฉันไม่รู้อ่ะ ไม่ได้ถาม เขาแค่บอกว่ามาทำงานเฉยๆ อ้อ แล้วนี่เขายังให้ผ้าเช็ดหน้าฉันมาด้วยนะ”
หญิงสาวรีบเดินไปหยิบผ้าเช็ดหน้าที่ได้รับมาจากหนุ่มแปลกหน้ามาอวดเพื่อนรัก
“นี่ไง หอมด้วยแหละ”
ตุ๊ดตู่หยิบไปมอง... มองอย่างพิจารณา ก่อนจะอุทานออกมา เมื่อมองเห็นตัวอักษรเล็กๆ ที่ปักอยู่ที่ขอบผ้าเช็ดหน้า
“Host Club”
ตุ๊ดตู่พึมพำออกมา ก่อนจะเงยหน้ามองเพื่อนเลิฟอย่างหญ้าหวาน
“มีอะไรเหรอตุ๊ดตู่”
“ฉันว่าฝรั่งหน้าหล่อของแกคนนี้ ทำงานที่บาร์โฮสต์อย่างแน่นอนว่ะ”
“เฮ้ย ไม่จริงมั้งตุ๊ดตู่ เขาแต่งตัวดีนะ รถก็อย่างหรู ไม่น่าจะ...” หล่อนหยุดพูดเล็กน้อย ก่อนจะพูดต่อจนจบ “ขายตัว...”
“ก็ที่มีรถหรูๆ ขับก็เพราะรายได้มันดียังไงล่ะ”
“ไม่น่าเชื่อ”
“ไม่พลาดแน่ แกเชื่อฉัน ไอ้ผ้าเช็ดหน้าปักข้อความแบบนี้ มีแต่หนุ่มๆ ในบาร์โฮสต์นั่นแหละที่ใช้กัน”
หญ้าหวานทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ หน้าตาดูเคร่งเครียดไม่น้อย
“แกดับฝันฉันเลยนะเนี่ย”
“ใครว่าล่ะนังหวาน แกกำลังจะได้ฟินกับหนุ่มฝรั่งที่แกชอบต่างหาก”
“ห๊ะ?”
หล่อนหันขวับมองหน้าตุ๊ดตู่อย่างไม่เข้าใจที่เพื่อนรักพูด
“พ่อหนุ่มคนนี้เป็นหนุ่มโฮสต์ แกก็จะได้ซื้อเวลาไปฟินนอกรอบกับเขาไง แถมแกยังได้คนหล่อถูกใจ และบางทีแกก็อาจจะลืมเจ้านายของแกไปเลยก็ได้”
“แต่ฉัน...”
“ไม่ต้องมาแต่ เอาเป็นว่าแกไปเปลี่ยนชุดให้เรียบร้อย”
ตุ๊ดตู่ส่งถุงกระดาษที่ข้างในมีชุดเซ็กซี่ให้กับเพื่อนรัก
“และก็ออกมาเร็วๆ ฉันจะแต่งหน้าให้ คืนนี้แกต้องได้กินฝรั่งคนนั้น ฉันคอนเฟิร์ม”
ตุ๊ดตู่หัวเราะอย่างชอบใจ แต่หล่อนกลับเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น นี่หล่อนต้องเข้าไปหาเขา และบอกว่าขอซื้อตัวเขาอย่างนั้นเหรอ
อะไรมันจะบ้าขนาดนี้เนี้ย?!
- Writer
