3. นายหรือพี่
1548 Words
ติ่ง ติ่ง(ข้อความ)
Thiw:มาหาที่โรงอาหารหน่อย
Loma:คณะนายมันไกล ฉันต้องเรียนต่อ
Thiw:หรือจะให้ฉันยกพวกไป
พอนายนั่นพอพิมพ์มาแบบนี้ ฉันต้องชวนพวกเพื่อนไปแหละ ไม่คิดจะเปลี่ยนโหมดโหดเลยใช่ไหม
ก็นั่นแหละถึงจะอยู่ในม.เดียวกัน กว่าจะพามูมู่กับกิ่งดาวเดินมาถึงคณะวิศวะก็ขาอ่อนอยู่ไม่น้อยเลย พอฉันเข้ามาก็พากลุ่มเค้านั่งในโรงอาหารกันเต็มไปหมด คนต่างคณะอย่างเราจึงเป็นจุดสนใจ
"ว่าธุระของนายมา"
"คุยกับรุ่นพี่อย่างนี้หรอโลมา"
"ค่ะพี่ทิวอยากจะใช้อะไรคะ"
"คือฉันหิวข้าวแล้วคิดว่าแผลอักเสบจากโดนน้ำแอลกอฮอล์ที่เธอสาดเมื่อวานน่ะ"
"คือนายเอ่อ..พี่ทิวคิดจะเรียกร้องความสนใจอีกแล้วหรอ"
ก็มันจริงปะละเหมือนคนเรียกร้องความสนใจอยู่น้อย พอฉันพูดจบเพื่อนๆเค้าก็ยิ้มส่ายหน้ากัน
"สั่งข้าวมาให้หน่อย"
"อะไรนะแค่เรียกมาสั่งข้าว?"
"ใช่"
แล้วดูคำตอบที่ฉันได้รับ
"คือฉันพึ่งได้พักข้าวก็ยังไม่ได้กิน คือนายก็มีปากเจ็บแค่แขน.."
"ทำไมลืมแล้วหรอว่าเราตกลงอะไรกันไว้"
"ได้ค่ะ..แต่ฝากพี่กล้ากับพี่เคลียร์ด้วยนะคะ บางทีถ้าคนแถวนี้เรียกร้องความสนใจที่มันไร้สาระ พี่ๆก็ช่วยเก็บใส่กรงไปบ้างนะคะ"
โลมาตัวนี้ออดอ้อนเพื่อนๆเค้า จนยิ้มออกมา
"ได้เลยครับน้องโลมาสุดน่ารัก"
"เบาได้เบานะไอเคลียร์"
"เฮ้ยไม่เข้าข้างกูบ้างวะ"
นายนั่นขมวดคิ้วมองไปที่เพื่อนทั้งสอง ฉันถือโอกาสเดินไปร้านข้าวแถวนั้น แล้วพูดดังๆว่า
"ป้าคะเอากระเพาเผ็ดๆราดข้าว ถ้าเสร็จแล้วฝากใครก็ได้ไปให้คนพิการตรงนั้นหน่อยนะคะ"
ป้าก็หัวเราะยิ้มรับ ป้าน่าจะรู้จักพวกนั้นดีแหละ ถึงนายนั่นจะส่งสายตาอาฆาตมาก็ตาม
"โลมาถ้าเราเดินกลับแล้วไปกินข้าวที่คณะเราคงไม่ทันแน่"
นั่นนะสิฉันก็ลืมดูเวลาตามที่มูมู่บอก
"เอางี้ไปเราสั่งข้าวที่นี่เลยไหมไหนคนก็โล่งแล้ว"
กิ่งดาวเสริม
"ได้สิ"
จากนั้นเราสามคนก็กินข้าวกันอย่างอร่อยไม่สนใจใครมองไปมา
ทิว Talk
"น้องคงหิวแหละถึงได้สั่งข้าวที่นี่กินเลย"
"โลมาผู้น่าสงสารมีแต่หนุ่มๆคณะเราจ้องตาเป็นมันเลย"
หลังจากไอเพื่อนทรยศสองพูดผมก็ก้มหน้ากินข้าวที่ยัยตัวแสบสั่งมา ทั้งที่ผมไม่กินเผ็ดด้วยซ้ำนี่ผัดกระเพาหรือผัดพริกกันแน่
"เมื่อไหร่จะคบเดือนวะ"
เคลียร์เอ่ย
"ทำไมวะมึง"
กล้าถามต่อ
"กูจะจีบโลมาตัวนี้ซะหน่อยชีวิตโลกของกูคงจะเป็นสีชมพู"
แคก แคก !!!
ข้าวผมแทบพุ่งออกมาจนสำลัก
"ถึงกะสำลักเลยหรอวะไอทิว"
"ยัยนี่อะนะจะเป็นสีชมพูให้มึง"
"ทำไมวะถึงกูจะเจ้าชู้ ใครจะรู้นิสัยกูอาจจะเปลี่ยนไปก็ได้"
"พอๆรีบแดกได้ละ จะหนีจากตรงนี้น้องเค้าจะได้กินอย่างอร่อย"
กล้าเอ่ย จะไม่อร่อยได้ไง มีแต่ชายหนุ่มส่งยิ้มให้ ทั้งแซว ทั้งเดินเอาน้ำมาเสิร์ฟ ขนาดผมเป็นรุ่นพี่ยังไม่เคยเจออย่างนี้เลย
"ถ้าใครว่างมาก เตรียมซ่อมต่อไหมพวกมึง"
เป็นผมที่อดไม่ได้ลุกขึ้นสั่ง จนไอพวกนี้แตกกระเจิง โลมาที่ใครๆว่าใสซื่อ หันมาเบะปากใส่ผมแถมยังดูดน้ำทำล้อเลียน
16.30น
วันนี้เรียนหนักไม่ต่างจากวันอื่นเลย มูมู่และกิ่งดาวต่างแยกกันกลับบ้าน เพราะต้องอ่านหนังสือในช่วงไล่เก็บคะแนน
ติ่ง ติ่ง (เบอร์แม่โทรมา)
Mom:ทำไรอยู่โลมาลูก
Loma:กำลังจะเข้าหอแล้วค่ะแม่ พ่อกับแม่เหนื่อยไหมคะ
Mom:ไม่เหนื่อยเลย แล้วเรื่องเรียนละเห็นน้องบอกว่าติดต่อคนติวหนังสือให้แล้วนิ
Loma:ค่ะแม่กำลังจะเริ่มติวแล้ว ไม่ต้องห่วงนะคะยังไงซะโลมาตัวนี้ต้องได้เอแน่นอน
Mom:ดีมาก งั้นแม่ไปทำกับข้าวให้พ่อละนะ
Loma:คิดถึงพ่อแม่นะคะ
หลังจากวางสายฉันก็อดไม่ได้ที่จะทวงถาม คนที่จะมาติวหนังสือให้
Loma:สวัสดีค่ะ สรุปได้วันติวหนังสือหรือยังคะ
Thiw:ได้ละ
Loma:วันไหนดีคะ
Thiw:วันนี้ตอน5โมง มารอที่สนามบาส
Loma:ค่ะ
จากนั้นฉันก็รีบเก็บของก่อนเดินไปที่สนามบาส ก็เห็นพวกวิศวะแข่งกับคณะบริหารอยู่พอดี จะขาดไม่ได้เลยสาวนั่งกรี๊ดเชียร์กันอย่างมีความสุข จนฉันต้องหาที่นั่งแถวนั้นรอ
Loma:ฉันมารอแล้วนะคะ
Thiw:....
ก็ยังไม่ทีข้อความตอบมา เลยเปิดอ่านหนังสือรอไปก่อน โดยไม่ได้สนใจรอบข้างเลย จนนี่เกือบจะ6โมง หรือฉันจะโดนหลอก
"มานั่งส่องผู้ชายเล่นบาสหรือไง"
แต่แล้วเสียงที่ไม่อยากได้ยินก็อยู่ข้างๆ เค้าในเวลานี้ใส่เสื้อบาสสีแดงบอกกับหน้าใสมีเหงื่อ ดูหล่อชะมัด
"ยุ่ง เวลานี้ฉันไม่ได้รอนายแล้วกัน"
"ลืมแล้วหรอ สัญญาของเรา"
"แต่วันนี้ฉันลาเพราะมีนัดแล้ว"
นายทิวยื่นหน้ามาใกล้ฉัน จนต้องเบือนหน้าหนี
"มากับฉันสิ คนที่เธอนัดไว้จะพาไปเจอ"
"นายรู้หรอ??"
เค้ากลับลุกแล้วเดินไปที่รถ
"แล้วเค้าอยู่ไหนละ"
"ขึ้นรถสิ"
"ถ้านายหลอกฉันนะ นายตายแน่"
ฉันเลยขึ้นรถไปอย่างว่าง่าย จนรถขับออกไป
"คิดยังไงถึงเชื่อคนที่ไม่เห็นหน้าตา"
"ก็น้องฉันบอกว่ารู้จักนี่"
"แล้วเธอก็มากับคนที่ไม่เคยรู้จักน่ะหรอ"
"นายทิวถ้ายังจะกวนประสาทก็จอดรถเถอะ รู้ไหมว่าฉันจริงจังเรื่องนี้ขนาดไหน"
เอี๊ยด!!!
นายบ้านี่จอดรถอย่างแรง จนหัวแทบพุ่งออกไป
"เมื่อไหร่จะเรียกฉันว่าพี่จริงๆสักที"
"แล้วสมควรให้น่าเคารพไหมละ"
"อ้าวแล้วเพื่อนฉันละเธอเคยรู้จักหรอถึงได้เคารพนักหนา"
เริ่มเสียงดังขึ้น
"ก็เค้าพูดดีกว่านายทุกอย่าง"
"เธอนี่แมร่ง!!"
จนฉันทนไม่ไหว ต้องปลดเข็มขัดจะลงรถออกไปเอง
"ถ้าเธอลงตอนนี้ฉันจะไม่ติวหนังสือให้เธอละนะ"
อะไรนะอย่าบอกนะว่า
"เป็นนายหรอ"
"ใช่"
อึ้งสิคะ คนอย่างนี้อะนะที่ทะเลบอก เป็นคนดังซะด้วย รู้งี้น่าจะขอดูรูปก่อน
"ตกลงจะให้ติวไหม"
"ติว แล้วนายจะคิดค่าเสียเวลาเท่าไหร่"
"อะไรจะเป็นเงินไปซะทุกอย่างโลมา"
"แล้วนายต้องการอะไร"
จุ๊บ!
ใช่แล้ว นายนั่นยื่นหน้ามาจุ๊บที่ริมฝีปากในจูบแรกของฉันไป
"ไอคนบ้า"
มือบางกำลังจะง้างขึ้นไปตบก็ถูกจับไว้
"ถือว่าเป็นค่ามัดจำแล้วกันนะ"
แล้วเค้าก็หันไปขับรถออก โดยทิ้งให้โลมาตัวนี้นั่งหน้าบึ้งอยู่
จนในที่สุดรถก็มาจอดหน้าผับของเค้า ตอนนี้ยังถือว่าเย็นอยู่ ไม่ค่อยมีลูกค้าซะเท่าไหร่
"เดียวฉันอาบน้ำก่อน ส่วนเธอนั่งอ่านเอกสารพวกนี้ไป"
ฉันที่เถียงไม่ทัน ก็เปิดแฟ้มสีดำอ่าน พอตัวเลขจำนวนเงินมาก หรือว่านี่คือบัญชีของผับ จนเค้าเดินออกมาจากห้องในชุดเสื้อเชิ๊ตสีดำดูโตขึ้นไปอีก
"สงสัยอะไรไหม"
"ทั้งหมด"
"นี่สมองเธอแย่ขนาดนี้เลยหรอ"
ฉันเลิกตาขึ้นมองไปหานายนั่นอย่างหาเรื่อง จนเค้าลากเก้าอี้มาใกล้ๆก้มหน้าสอนวิธีคิดให้
"ฉันจะพาเธอลงไปข้างล่าง"
"นายลืมหรอว่าชั้นใส่ชุดนักศึกษามาน่ะ"
ก็ตั้งแต่เลิกเรียนยังหาเวลากลับหอไม่ได้เลย
"งั้นใส่เสื้อฉันคลุมไปก่อนแล้วกัน"
พูดจบนายทิวก็เข้าไปหยิบเสื้อฮู้ดแขนยาวสีดำที่ตัวใหญ่มากๆมาสวมให้ฉัน
"ไหนว่าจะมาเป็นคนรับใช้ทำไมถึงได้มาดูแลเธอแทน"
"ถือว่าสงสารโลมาที่ผลัดหลงฝูงแล้วกันนะ"
ทิว Talk
ให้ตายสิ เธอทำท่าออดอ้อนครั้งแรก มันทำให้หัวใจเต้นผิดจังหวะเลยรู้ไหม จนผมอดที่จะเขกหัวเธอไม่ได้
"โอ๊ย!!เจ็บนะนายทิว"
"นับตั้งแต่นี้เรียกว่าพี่ ไม่งั้นเธอก็หาคนติวใหม่แล้วกัน"
"อะเครค่ะพี่ทิว"
ถึงหน้าตาเธอจะเต็มใจก็เถอะ ผมเลยเดินนำเก็บอาการออกมาก่อน
........................
@ชาวไรท์ว่าตอนหน้าจะดีกันอยู่หนือกัดกันหนักกว่าเดิม เรื่องนี้ไรท์กะว่าตัวโลมาดื้อไม่น้อยนะคะ
- Writer
