จัดหนักรักยัยตัวแสบ

โคร้ม!!!!!!! เสียงรถมอเตอร์ไซด์ล้มดังสนั่นหน้ามหาลัยชื่อดัง นักศึกษาและผู้คนแถวนั้นรีบวิ่งมามุงดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ชายหนุ่มคนขับที่ยังสวมหมวกกันน็อคอยู่ลุกขึ้นยืนถอดออกอย่างโมโห "เธอเดินยังไง ไม่แหกตาดูทางว่ะ" "นี่มันเส้นคนเดินชัดๆแล้วสัญญาณไฟก็ขึ้นอยู่ นายนะสิขี่รถยังไง" ใช่ฉันไม่ผิดรีบเถียงออกไป นายนี่ขับซิ่งมาแม้ในเขตจำกัดความเร็วของรถแล้วนะเนี้ย ดูสภาพตอนนี้คงจะเจ็บแขนน่าดูเพราะมีเลือดออกซิบๆแล้ว "เฮ้ยนั่นพี่ทิวสุดโหดนี่หว่า" "ยัยหน้าจืดกล้าดียังไง มาขวางรถ" "เตรียมตัวตายได้เลย" "พี่ทิวสุดหล่อของฉันต้องเจ็บมากแน่ๆเลย" @#฿@#฿#฿ เสียงคนรอบข้างพูดไม่หยุด แสดงว่านี่คือคนดังสินะทำไมพึ่งจะเคยเจอ แต่ก็ไม่แปลกเพราะมหาลัยเราใหญ่มากๆ "ไอทิวเป็นไงบ้างวะ" มีชายอีกสองคนรีบวิ่งมาคงจะเป็นเพื่อนเค้าสินะ จากเสื้อช็อปวิศวะแน่ๆ กลุ่มนี้คบกันที่หน้าตาหรือไงเนี้ย หล่ออย่างฟ้าประทานเลย แต่ไม่สิ.. "ไม่เป็นไรวะมึง รถกูสิถลอกหมดแล้ว" "เลือดออกขนาดนี้ เดียวกูพาไปรพ." "แล้วน้องเป็นไรไหมครับ" เพื่อนชายคนนึงเค้าถามขึ้น "แค่ถลอกนิดหน่อยค่ะ พาเพื่อนพี่ไปรพ.เถอะนะคะดูแล้วคงจะเจ็บไม่น้อย เดี๋ยวโลมาออกค่ายาให้นะคะ" ฉันตอบตามความจริง "น้องชื่อโลมาหรอครับ น่ารักสมกับชื่อเชียว" "ไอเคลียร์มึงดูเพื่อนก่อนได้ปะวะ" "ในเมื่อเธอกล้าทำฉันมีเลือดออก อย่าหวังว่าต่อไปนี้ชีวิตเธอจะสงบอีกต่อไป" "ก็บอกไปแล้วไงว่าฉันจะชดใช้ค่ายาให้" "ฉันรวยอยู่แล้ว สิ่งเดียวที่เธอต้องทำคือมาเป็นคนใช้ฉันเท่านั้น" "ถ้าฉันไม่ทำละ นายจะทำไม" "หวังว่าเธอจะเตรียมรับมือให้ได้ละกัน" ฉันที่มองไปรอบๆ มีแต่นักศึกษาจ้องมองมาทางนี้ ต่อให้นายนี่จะน่ากลัวสำหรับคนอื่น แต่สำหรับฉันนายก็คือลูกแมวชัดๆค่อยดูได้เลย หลังจากช่วงเช้าที่เกิดเรื่องขึ้น ฉันก็ได้ขอเบอร์เพื่อนพี่เค้าไว้แล้ว พอทราบว่าอยู่ปี3วิศวะแล้วที่สำคัญเป็นหัวหน้าเฮดว๊ากสุดโหด "ยัยโลมาแล้วแกจะไปเยี่ยมพี่เค้าไหมอะ" นี่คือมูมู่เพื่อนฉันนั่นเองและยังมีกิ่งดาวอีกคนที่สนิทกันตั้งแต่ปี1 "ไปสิ แต่เลิกเรียนก่อนแล้วค่อยแวะไป แต่พวกแกต้องไปด้วยนะ" "จะดีหรอถึงจะหล่ออย่างฟ้าประทาน แต่น่ากลัวขนาดนั้นมีหวังเราเข้าคณะวิศวะคงโดนเชือดแน่ๆ" "ฉันไม่ผิดจริงๆนะ แค่จะไปจ่ายค่ายาให้จะได้จบๆ" "โลมามันเพื่อนเรานะกิ่งดาว เป็นไงเป็นกัน" ทั้งสามคนพยักหน้า ทิว talk จากที่รถล้มเมื่อเช้า พวกเพื่อนๆก็พามารพ.แผลแค่นี้ถือว่าสบายมาก คงต้องห่างรถมอเตอร์ไซค์คู่ใจสักพักแหละครับ จนกว่าจะซ่อมเสร็จ ดีหน่อยไอกล้ามาขับรถสปอตให้ "แวะไปเรียนช่วงบ่ายไหวไหมวะ วันนี้มีวิชาของอาจารย์กฎด้วย" แค่ชื่อบอกแล้วว่ายากแน่ "ได้สิแผลแค่นี้ทำไรกูไม่ได้หรอก" "แล้วมึงจะเอาไงกับน้องคนนั้น" "น้องโลมาสุดน่ารักคนนั้นหรอวะ" ไอเคลียร์พูดขึ้น คงจะดูออกแหละครับว่าระหว่างผู้หญิงกับเพื่อนมันเลือกอะไร แน่นอน!ผู้หญิงสิครับรออะไร นิสัยไงพวกเรารู้กันหมด สนิทกันขนาดที่อยู่ด้วยกันได้เป็นปีๆ "เฮ้อกูเจ็บเพราะยัยเด็กนั่นเลยนะ จะมาจ่ายแค่ยาง่ายไปป่าววะ" "แล้วมึงจะเอาไงไอทิว" ผมคิดออกแหละ แค่รู้ชื่อก็สืบประวัติเธอได้หมดแล้ว ไม่มีทางหนีได้หรอก ต่อให้สวยไร้ที่ติขนาดนั้นก็ไม่ใจอ่อนอย่างไอเคลียร์หรอก "โลมาคณะนี้มันดูน่ากลัวเนอะมีแต่ผู้ชาย" กิ่งดาวเกาะแขนฉันแน่น เมื่อเราเดินมาหยุดที่ตึกคณะวิศวะ หน้าตาฉันดีขนาดนี้จะถูกแซวก็ไม่แปลก ไม่ทำให้หวั่นได้หรอก "เรามาหานายทิวที่อยู่ปี3ค่ะ" ฉันเอ่ยขึ้นเมื่อมีชายคนนึงเดินมา คงจะสงสัยที่เราสามคนไม่เดินเข้ามา "พี่ทิวอะนะ นู้นทางนู้นเลย" เราทั้งสามจับมือกันแล้วเดินมาตามทางที่เค้าบอกมา ระหว่างทางมีแต่เสียงคนโดนซ่อมกันอย่างหนัก "บอกแล้วไงว่า ถ้ามาสายต้องโดนอะไรครับน้องๆ" ฉันมองไปตามเสียงก็พบคนที่ตามหาแล้ว ดูเหมือนว่าเค้าจะมองเห็นด้วย "คนผิดต้องโดนทำโทษไม่มีข้อยกเว้น ลุกนั่ง50ทีปฎิบัติ" "โหดจังเลยโลมา" "เอาหน้าเค้าคุมน้องๆก็คงต้องโหดธรรมดา" ฉันสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆพยามเรียกขวัญตัวเองก่อน แล้วนายนั่นก็เดินมาทางนี้ "แผลนายเป็นยังไงบ้าง" "แค่ถลอกนิดหน่อย" ดูเหมือนว่าพวกเพื่อนเค้าก็มองมาทางนี้ "จะมาจ่ายค่ายาฉันนะหรอ" "ใช่ค่ะ เท่าไหร่คะ" มือเรียวรีบค้นหากระเป๋าสตางค์ในกระเป๋า เพื่อจะได้จบๆ "ไม่ง่ายไปหรอ" เค้าเลิกคิ้วถามขึ้น "ฉันก็แสดงความมีน้ำใจแล้วไง นายจะเอายังไง" กิ่งดาวดึงแขนเพื่อนเตือนสติฉัน แต่แล้วนายทิวก็เสียงดังขึ้น "น้องๆครับ นี่คือคนที่ทำให้พี่เฮดว๊ากของเราล้มรถหน้าม.เมื่อเช้านี้ สิ่งที่เธอทำคือจะจ่ายแค่ค่ายาให้ น้องๆว่าถูกต้องไหมครับ" นายนี่พูดขึ้นจนทุกคนมองมาที่ฉันทางเดียว "คิดว่าเงินจะแก้ปัญหาได้หรอครับน้องโลมา" "โห่ว!!" "โห่ว" เสียงโห่วของทุกคนดังขึ้นจนฉันและเพื่อนหน้าซีดเลยเชียว "แล้วนายจะเอายังไง" "ฉันเป็นรุ่นพี่ ไม่ใช่เพื่อนเธอ" เสียงเข้มกดดันสาวน้อยอย่างฉันขึ้น ต้องพยามข่มใจไว้โลมา ใจเย็น... "พี่ทิวจะเอายังไงคะ" "เธอควรจะมาคอยดูแลฉัน จนกว่าแผลจะหายไม่สิ ฉันควรทำอะไรได้มากกว่านี้ ถ้าแขนไม่ถูกพันไว้" "แล้ว??" "เดือนนึงมาคอยดูแลฉัน" "มันจะไม่มากไปหน่อยหรอ แผลแค่นี้เอง" "น้องๆครับ การที่เราจะแสดงความรับผิดชอบควรใช้ความจริงใจมากกว่าเงินทองใช่ไหม" "ใช่//ใช่" เสียงตอบพร้อมกัน ตอบเพราะกลัวหรือป่าวเนี้ยถามจริงเหอะ "น้องโลมาว่าไงครับ มีไหมครับความจริงใจ" น้ำเสียงเหยียดหยามก้มลงมาจ้องหน้าฉัน "ได้ แค่เดือนเดียวอย่าคิดว่าจะข่มเหงฉันได้บอกไว้เลย" พูดจบฉันก็กระทืบเท้านายนั่นอย่างโมโหไปหนึ่งที แล้วจูงมือเพื่อนเดินหนีมาเลย "สงสัยไอทิวจะเจอคู่ต่อสู้มากกว่าเนื้อคู่ว่าป่าววะไอกล้า" "เออสิวะ หรือเพื่อนเราแมร่งเหี้ยวะ แผลแค่นี้รับใช้มันตั้งเดือนนึงโครตโหดเลยวะ" กล้ากับเคลียร์เอ่ยขึ้น "ฉันจะสั่งสอนให้ดูว่ารุ่นน้องควรจะเคารพรุ่นพี่ยังไง" ทิวเอ่ยขึ้นพร้อมยิ้มอย่างเจ้าเหล่ "น่าเจ็บใจชะมัด เวรกรรมฉันมันเยอะหรือไงเนี้ย" มูมู่กอดคอปลอบใจฉันอยู่ที่สวนหย่อมของหอพัก "เอาน่า มีพวกฉันอยู่โลมาบอกได้เลย" "โลมาแต่ถึงยังไงซะแค่ดูแลในม.คนเยอะแยะขนาดนี้คงไม่อะไรมากหรอก" ถือว่าคำปลอบใจของเพื่อนก็ยังช่วยได้ในระดับนึง พอฉันที่ขึ้นหอมาแล้วเตรียมจะอ่านหนังสือของวันพรุ่งนี้ ติ่ง ติ่ง Thiw:ฉันต้องการทาส Loma:ฉันไม่ว่าง ต้องอ่านหนังสือเตรียมสอบ Thiw:แน่ใจว่าจะผิดคำพูด?? Loma:ว่ามานายต้องการอะไร Thiw:ฉันอยู่ข้างล่างหอเธอ แต่งตัวแล้วลงมาซะ "เฮ้อ..."หมดกันความสงบของฉัน ต้องจำใจอีกละ พอลงไปก็เจอสปอร์ตหรูจอดอยู่หน้าหอ นายนั่นเปิดกระจกให้รู้ฉันก็รีบตรงไป ทิวTalk ด้านผมที่เห็นเธอออกมาจากหอ หน้าตาถือว่าสวยไร้ที่ติเลย ทำไมพึ่งมาเจอทั้งที่อยู่ในม.เดียวกัน การแต่งตัวของเธอบ่งบอกชีวิตของยัยนี่คงจะดูเรียบๆ ใส่เพียงเสื้อคลุมตัวใหญ่สีดำกับกางเกงยีนส์รองเท้าผ้าใบ ตัดกับผู้หญิงในคณะบัญชีคนอื่นที่ผมเคยลิ้มลอง "นายต้องการอะไรว่ามา" "ฉันเป็นรุ่นพี่เธอนะโลมา ขึ้นรถสิ" "จะพาไปไหน หลอกฉันไปขายหรือป่าวใครจะรู้" "สภาพนี้ฉันจะทำอะไรเธอ" เธอส่ายหน้าจำยอมขึ้นมานั่งข้างคนขับ ตลอดทางหน้าบึ้งตึงทำให้ผมอยากแกล้งเข้าไปอีก "นายจะพาไปไหนฉันต้องกลับไปอ่านหนังสือ" "ที่ที่ของฉัน" ______ สวัสดีค่ะชาวไรท์ยังคิดถึงกันอยู่ไหมคะ ฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะค่าาาารับรองฟินกว่าเดิมแน่ค่า???