เจ้าสาวแสงตะวัน

EP 19

อีกครั้งที่โตโยต้าคัมรี่สีบรอนซ์เงินกำลังแล่นนำโฟล์คสวาเก้น สกายร็อคโคเข้าสู่ไร่ ‘คล้ายเดือน เหมือนดาว’ ตรงไปจอดยังบ้านพักและยังคงมีโสรัตน์ยืนรอรับอยู่ก่อนแล้วดังเดิม แต่ครั้งนี้สองสาวแท้กับอีกหนึ่งสาวเทียมไม่ได้ลงไปด้วย

“เดี๋ยวเจอกันตอนกินข้าวนะคะแม่ หนูดาวไปบ้านโน้นก่อนค่ะ”

เหมือนดาวลดกระจกลงแล้วบอกแม่อีกครั้ง หลังจากยกมือไหว้อาเรียบร้อยแล้ว “จ้ะ อย่าแผลงฤทธิ์มากจนคุณตะวันเบื่อเอานะลูก” ดุจเดือนไม่อาจจะห้ามลูกสาวที่ประสงค์จะทำตามแผนเดิมได้ เลยเตือนแทน

“ค่ะแม่ หนูดาวไปนะคะ” แล้วก็หันกลับไปหาอนุทัยให้รีบบึ่งรถไปยังบ้านสามีที่อยู่ห่างออกไปไกลพอสมควร แต่บ้านพ่อสามีอยู่ติดกัน คือจุดหมายของเหมือนดาวให้เดินเข้าไปหาแทน

“พอดีคุณตะวันไม่อยู่บ้านน่ะค่ะคุณลุง หนูดาวเลยไม่รู้จะไปพักห้องไหนได้บ้าง ไหนจะเพื่อนของหนูดาวอีกค่ะ ที่จะมาช่วยรับโอนงานในไร่สักเดือนสองเดือนอีก หนูดาวเลยจะมารบกวนให้คุณลุงช่วยค่ะ”

ว่าที่สะใภ้สาวจีบปากจีบคอบอกว่าที่พ่อสามีไปอย่างนั้น ทั้งที่จริงๆ แล้วรู้ดีว่าตัวเองตั้งใจมาในเวลาแสงตะวันไม่อยู่บ้านต่างหาก จะได้เลือกทำเลได้สะดวกและดั่งใจหน่อย โดยไม่มีเขาของขัดขวาง

“ได้สิหนูดาว เดี๋ยวลุงจะให้หวานใจไปตามแม่หมายกับแตงอ่อนมาหาก็แล้วกัน จะได้ให้ขึ้นไปจัดห้องหับเลย หนูดาวพาเพื่อนมานั่งกินของว่างกับลุงก่อนดีกว่านะ” อาทิตย์มองไปยังสองสามชีวิตที่ยังคงนั่งรออยู่ในรถ ส่วนเมียสาวนั้นก็รีบตรงไปยังบ้านแสงตะวันโดยไม่ต้องให้เอ่ยปากบอกด้วยซ้ำ

“ค่ะคุณลุง” เหมือนดาวเดินกลับไปควักมือเรียกสองเพื่อน กับอีกหนึ่งช่างแต่งหน้าทำผมที่หอบหิ้วมาเองและด้วยค่าจ้างแพงลิบ เพราะอยากให้ตัวเองออกมาสวยและดูดีไม่มีที่ติใดๆ ให้ใครได้หัวเราะเยาะ

“แม่หมายกับแตงอ่อนคงจะรู้จักคุณหนูดาวเมียของเจ้านายเราแล้วนะ”

หวานใจเดินกลับมาก็มีสองสาววัยดึกกับวัยหัวค่ำเดินตามหลังไม่ห่าง พออาทิตย์แนะนำอย่างเป็นทางการเท่านั้น ทั้งสองก็รีบยกมือไหว้ทันควัน เหมือนดาวเองก็รีบรับไหว้ทันควันเช่นกัน ด้วยไม่ชินนักกับการมีคนอายุมากกว่ามายกมือไหว้แบบนี้

“หวานขอตัวเข้าไปดูของว่างมาให้ก่อนนะคะคุณป๋า” อาทิตย์พยักหน้ารับเมียสาวแล้วหันไปหาสองคนรับใช้ทันที

“แม่หมายกับแตงอ่อนช่วยขึ้นไปจัดห้อง ‘คุณแสงจันทร์’ ให้หนูดาวทีนะ เอาข้าวของที่ไม่ได้ใช้เช่นพวกรูปภาพแล้วก็อื่นๆ ไปเก็บไว้ห้องเจ้าตะวันเลย มีที่ว่างเยอะแยะ”

“เอ่อ!   เอางั้นเลยเหรอคะคุณป๋า”สมหมายผู้เป็นแม่บ้านหันไปหาแตงอ่อนสาวใช้สารพัดประโยชน์ด้วยอาการหวาดหวั่นนิดๆ ก่อนจะหันไปหาเจ้านายอีกคนที่คำสั่งดูเหมือนจะศักดิ์สิทธิ์ยิ่งกว่าคำของเจ้านายหนุ่มเจ้าของบ้านด้วยซ้ำ

“อ้าว! ไม่ให้หนูดาวพักห้องนี้แล้วจะเป็นห้องไหนล่ะ หรือจะให้ลงไปนอนชั้นสองชั้นสามเหมือนแขกคนอื่นๆ ป๋าว่าไม่ดีมั้ง จัดห้องนั้นล่ะ ใครมีปัญหาอะไรก็ให้มาคุยกับป๋าโดยตรงก็แล้วกัน รีบๆ ไปเถอะหนูดาวจะได้รีบขึ้นไปพัก มาเหนื่อยๆ อ้อ!   แล้วก็อย่าลืมดูห้องพักแขกให้เพื่อนๆ หนูดาวด้วยนะ”

ด้วยอาทิตย์รู้ดีว่าคนจะมีปัญหานั้นไม่ใช่ใครที่ไหน นอกจากลูกชายตัวดีของเขาเท่านั้น เพราะรักแม่และหวงทุกอย่างที่เป็นของแม่ แม้แต่ห้องนอนแม่ก็ไม่ให้ใครเยี่ยมกายเข้าไปได้นอกจากคนทำความสะอาดเท่านั้น

“ค่ะคุณป๋า” สมหมายไม่อาจจะทัดทานเจ้านาย เลยหันไปหาแตงอ่อนแล้วพยักหน้าชวนให้รีบไปจัดการตามคำสั่งเท่านั้น ส่วนเหมือนดาวกับผองเพื่อนต่างอดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมจะต้องเกรงกลัวใครจะว่าด้วย

“ห้องใครคะคุณลุง”

“ห้องของแม่เจ้าตะวันน่ะ มันหวงของจะตายไม่ให้ใครเข้าไปยุ่งหรอก แต่ชั้นสี่ก็ไม่มีห้องไหนอีกแล้วนอกจากห้องเจ้าตะวันเท่านั้น หนูดาวไม่ต้องห่วงหรอก ไม่มีใครกล้าหือหรอกถ้าลุงได้สั่งแล้ว”

“ให้หนูดาวนอนชั้นสองหรือสามก็ได้นะคะคุณลุง กลัวคุณตะวันจะไม่พอใจค่ะ” แม้ในใจนั้นอยากจะกระโดดโลดเต้นสักแค่ไหนที่ได้แกล้งเจ้าของบ้าน แต่เหมือนดาวก็ทำเป็นรู้สึกผิดและเกรงใจให้ว่าที่พ่อสามีได้เห็นอยู่ดี

“ไม่ได้หรอก ชั้นสองชั้นสามเอาไว้รับแขกแล้วก็บรรดาแฟนๆ ของนายตะวัน เรื่องอะไรลุงจะให้ลูกสะใภ้ไปนอนด้วยล่ะ ก็ต้องนอนชั้นเดียวหรือห้องเดียวกับนายตะวันสิถึงจะถูก”

“เดี๋ยวคุณตะวันก็เคืองพอดีค่ะคุณลุง ยิ่งถูกดัดหลังเรื่องงานแต่งอยู่ด้วย ขืนไปแย่งห้องของคุณแม่อีกไม่มาบีบคอหนูดาวเลยเหรอคะ”

“ไม่ต้องกลัวหรอก ลุงอยู่ด้วยทั้งคน นายตะวันไม่กล้าหือหรอก กินของว่างกันดีกว่า หวานใจยกมาโน่นแล้ว”

“ป๋าให้เด็กนั่นอยู่ในห้องแม่ได้ยังไงครับ ทำไมไม่คิดจะถามผมก่อน ป๋าทำเกินไปแล้วนะครับ ป๋าก็รู้ว่าผมไม่ชอบให้ใครขึ้นไปยุ่งวุ่นวายบนนั้นมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว” อีกครั้งที่ลูกต้องเข้ามาหาพ่อในห้องสมุดในบ่ายก่อนวันงานแต่งหนึ่งวัน หลังกลับจากดูไบเพื่อดูม้าให้ลูกค้าแล้วแฟนสาวบอกกล่าวเรื่องนี้ทำเอาเขาเดือดจนนอนไม่ลง

“ไอ้ที่ว่า ‘ใคร’ ของแกน่ะ เป็นเมียแกนะเจ้าตะวัน แล้วใจจริงแกจะให้เมียนอนชั้นเดียวกับพวกคู่นอนของแกเลยหรือไง”

แต่ผู้พ่อกลับไม่มีท่าทีเดือดเนื้อร้อนใจใดๆ นอกจากมองของฝากที่สะใภ้ในนามเอามาให้จากอังกฤษด้วยสายตาชื่นชมเท่านั้น

“ผมไม่สนหรอกว่าเด็กนั่นจะนอนไหน ตราบใดที่ไม่ใช่ห้องแม่หรือห้องผม”

“แกบอกฉันว่าแกจะให้คนที่เป็นเมียแกเท่านั้นเข้าไปอยู่ในห้องกับแกได้ แล้วหนูดาวเป็นอะไรของแกล่ะ ใช่เมียถูกต้องตามกฏหมายและกำลังจะแต่งงานพรุ่งนี้ด้วยกันหรือเปล่า”