EP 24
1176 Words
“แต่ฉันมองว่าเป็นโชคดีมากกว่านะคะ จะได้ไม่ต้องนอนร่วมห้องกับคุณ อ้อ! ขอบอกนะคะว่าฉันไม่เคยคิดอยากจะเข้ามาอยู่ในห้องนี้ด้วยซ้ำ หรือถ้าอยากจะเข้ามาก็ด้วยเหตุผลอื่นไม่ใช่เพราะพิศวาทในตัวคุณ” ว่าแล้วร่างสูงเพรียวในชุดหางปลาก็หมุนไปหาประตูห้องที่อยู่ห่างไปหลายก้าวทันที โดยไม่คิดจะหันหลังกลับไปมองเจ้าของห้องที่หวงนักหวงหนาเลยแม้แต่หางตา
‘ปัง ปัง’
เสียงปิดประตูห้องส่งตัวกับห้องตรงข้าม ดังกระทบหูผู้เป็นเจ้าบ่าวที่ยืนหน้าบึ้งตึงอยู่จุดเดิมอย่างงวยงงสงสัยในเสน่ห์ของตัวเอง ไม่อาจจะทำให้เจ้าหล่อนไขว้เขวได้แม้แต่นิดเดียวด้วยซ้ำ
“เธอคิดว่าฉันจะพิศวาทเธอมากล่ะสินะยัยปากกล้า” ว่าแล้วก็สลัดสูทออกแล้วตรงไปยังห้องน้ำทันที ไม่นานเขาก็ทิ้งห้องหอไม่รอรักนั้นไว้ด้วยการลงไปยังชั้นสามที่มีแฟนสาวรออยู่อย่างใจจดจ่อแทน
“แนทคิดว่าตะวันจะไม่ลงมาซะแล้วสิคะ” สนันตนาในชุดนอนวาบหวิวบางจนแทบจะเห็นทุกสัดส่วนเดินไปโอบต้นคอเขาไว้ด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มทันทีที่เห็นเขาเข้ามาในห้อง เพราะนั่นแปลว่าเขาทำอย่างที่พูดไว้จริงๆ
“ทำไมผมจะไม่ลงมาล่ะ ในเมื่อมีคนถูกใจอย่างคุณรออยู่แล้ว” สองมือเขารวบเอวคอดเอาไว้อย่างง่ายดาย “แต่ก็ถูกใจไม่มากพอที่คุณจะแต่งงานด้วย เหมือนเด็กคนนั้น” สนันตนาอดไม่ได้จริงๆ ที่จะน้อยใจ
“คุณรู้ดีว่าเพราะอะไรผมถึงต้องแต่ง อย่าพูดถึงคนอื่นในเวลาที่เราอยู่ด้วยกันดีกว่า ผมไม่ชอบ”
“ค่ะ” แล้วร่างอรชรก็ถูกร่างสูงใหญ่ช้อนขึ้น แล้วพาไปวางลงกับเตียงหนานุ่ม กว้างใหญ่ที่มีไว้เพื่อภาระกิจสำคัญของเขากับสาวรู้ใจมานานนม ส่วนสาวคนอื่นๆ ก็จะถูกลดระดับความสำคัญลงไปตามแต่ใจเขาจะจัดสรรเท่านั้นเอง
ส่วนสาวที่เขาไม่ได้เต็มใจจัดสรรสักนิด กลับมีสิทธิ์เดินยืดในบ้านได้อย่างไม่สะทกสะท้านใดๆ แถมสาวใช้กับแม่บ้านยังต้องรีบส่งยิ้มให้เมียเจ้านายตั้งแต่เช้าแรกที่เดินลงไปยังชั้นล่างก็ว่าได้
“คุณป๋าจะนั่งกินมื้อเช้าที่โต๊ะตรงสนามค่ะ คุณหนูดาวจะนั่งด้วยหรือเปล่าคะ ป้าจะได้จัดให้” สมหมายเอ่ยทักทาย ทำเอาเจ้าสาวป้ายแดงหันไปหาแล้วทำหน้างงไม่น้อย เพราะยังไม่เคยเห็นหน้าหรือได้พูดคุยกับคนในบ้านนี้แม้แต่คนเดียว นอกจากสองพ่อลูกไม่ผูกพันเท่านั้น
“เอ่อ! แล้วปกติคุณลุงชอบให้คนอื่นไปนั่งกินด้วยหรือเปล่าคะ” เพราะไม่รู้จริงๆ ว่าตัวเองจะไปนั่งเสนอหน้าในฐานะอะไร “คนอื่นที่ไหนคะ คุณหนูดาวเป็นลูกสะใภ้นะคะ คุณป๋าน่ะท่าทางปลื้มจะตายค่ะ ถ้ายิ่งรีบมีหลานให้ท่านเร็วๆ จะยิ่งดีใหญ่เลยค่ะ”
สมหมายกล้าเอ่ยลับหลังเจ้านายก็เพราะตัวเองเป็นคนเก่าแก่มาอยู่บ้านนี้ตั้งแต่แสงตะวันเกิดใหม่ๆ ด้วยซ้ำ เลยสนิทและรู้ใจเจ้านายกว่าใครเพื่อน
“เหรอคะ งั้นหนูดาวไปนะคะ” เหมือนดาวยิ้มเจื่อนๆ ให้แล้วชี้มือออกไปทางหน้าบ้านที่มีอาทิตย์นั่งอยู่กับหวานใจผู้เป็นเมียคนโปรด ที่อาเป็นคนบอกข้อมูลคร่าวๆ มาให้ตั้งแต่ตอนรับรู้ว่าจะย้ายมาอยู่ในบ้านนี้แล้ว
“หนูดาว! มานั่งเร็วๆ เข้า” อาทิตย์นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่รีบส่งเสียงเรียกทั้งๆ ที่สะใภ้ตั้งใจจะไปหาแม่กับทุกคนที่บ้านพ่อ แต่ก็ต้องเดินลัดสนามไปตามคำชวนอยู่ดี
“ทำไมตื่นเช้าจังล่ะ หิวหรือเปล่า”
“น่าจะหิวนะคะคุณป๋า เมื่อวานหวานเห็นไม่ได้กินอะไรเลยค่ะ แล้วหนูดาวจะเอาอะไรดีคะข้าวต้มหรือเบรกฟาสท์ หวานจะไปบอกป้าหมายให้”
เหมือนดาวอดแปลกใจในท่าทีใหม่ของเด็กสาวข้างพ่อสามีไม่ได้ เพราะแตกต่างจากวันแรกที่เจอหน้ากันคนละเรื่อง “เอาเหมือนคุณหวานก็ได้ค่ะ”
เพราะมองบนโต๊ะเห็นทั้งสองกินเบรกฟาสต์ เหมือนดาวเลยเลือกแบบเดียวกัน จะได้ไม่ต้องรบกวนคนทำนัก “อ้าว! คุณตะวันลงมาพอดี จะรับอะไรเป็นมื้อเช้ามั้ยคะหวานจะไปบอกให้ทีเดียวเลย” เหมือนดาวไม่ได้หันไปหาทิศทางที่หวานใจมอง แต่ดูจากหางตาแล้วก็เห็นเขาเดินลงมาโดยมีแฟนสาวลำดับความสำคัญเรียกว่าที่หนึ่งเดินเกาะแขนมาด้วย
“ผมเอาแบบป๋าครับ แล้วแนทล่ะจ๊ะ”
“ฉันขอยำทูน่ากับซีซ่าร์สลัดก็แล้วกันค่ะ ไม่ต้องใส่น้ำตาลในน้ำยำนะคะ ไม่ต้องราดน้ำสลัดมาเหมือนวันก่อนด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ” แม้ไม่ได้หันหน้าไปมอง แต่แค่ฟังน้ำเสียงของแฟนสาวเขาแล้วก็ให้ระคายเคืองหูแท้ๆ เพราะแม่คุณเรื่องแยะจนรำคาญแทนคนทำก็ว่าได้ แต่เหมือนดาวเลือกที่จะนั่งเฉยๆ เมื่อไม่ใช่เรื่องของตัวเอง
“หนูดาวอยากไปพักผ่อนหรือไปเที่ยวไหนหรือเปล่าช่วงนี้” อาทิตย์หันไปหาสะใภ้แทนการมองสาวข้างกายลูกชายที่ไม่ว่ากี่ปี่ต่อกี่ปีก็ไม่เคยสร้างความประทับใจให้เขาได้เลย โดยเฉพาะท่าทีไฮโซเกินเหตุอย่างที่เห็นๆ อยู่ตอนนี้
“คงไม่เที่ยวค่ะคุณลุง”
“คุณลงคุณลุงที่ไหนกัน หนูดาวเป็นลูกสาวพ่อแล้วก็ต้องเรียกพ่อถึงจะถูกสิ” ทั้งสามต่างนิ่งอึ้งไปแทบจะพร้อมกัน “ตะวันเอากาแฟเลยมั้ยคะ แนทจะชงให้ค่ะ” แต่นางแบบสาวที่เป็นคนเก็บอาการเก่ง รีบหันไปหาแฟนหนุ่มประหนึ่งไม่สะทกสะท้านกับคำของอาทิตย์นัก
“ก็ดีจ้ะ”
แสงตะวันคว้าหนังสือพิมพ์อีกฉบับมาอ่านตั้งแต่แรกหันไปยิ้มให้แฟนสาวอย่างชอบใจ “แล้วถ้าไม่ไปหนูดาวจะทำอะไรล่ะลูก” อาทิตย์วางหนังสือพิมพ์แล้วมองหน้าสะใภ้อย่างจริงจัง
“หนูดาวอยากจะทำงานเลยค่ะคุณพ่อ ไม่ทราบว่าจะให้เริ่มงานจากส่วนไหนก่อนดีคะ”
“คนสวนเป็นไง ผมว่าเหมาะกับคุณนะ จะได้รู้ว่ากว่าคนงานจะปลูกดอกทานตะวันให้ออกมาสวยๆ มันยากแค่ไหน” พ่อยังไม่ทันได้อ้าปากตอบ แต่ลูกชายดันชิงเหน็บแนมไปก่อน “ฉันทำได้ทุกอย่างอยู่แล้วล่ะค่ะ เพราะยังไงๆ คนในไร่ในฟาร์มก็คงไม่ใจร้ายกับเมียเจ้านายหรอก จริงมั้ยคะคุณพ่อขา”
- Writer
