EP 35
1195 Words
“ตามใจ แดดร้อนแล้วตัวดำอย่ามาบ่นผมนะ” แสงตะวันก็ยังคงเป็นแสงตะวัน ไม่ใคร่จะเอาอกเอาใจใครหรือสาวไหน แม้กระทั่งเมียที่ยืนมองหน้าเพื่อนไปมาอยู่ห่างๆ เพราะอึ้งที่สามีสลับคิวจากนางแบบมาเป็นสาววัยละอ่อนได้อย่างรวดเร็วเกินคาด
“คุณจับสายวัดสิ จะได้เสร็จเร็วๆ แดดมาเดี๋ยวก็ทำงานไม่ได้กันพอดี ผู้หญิงกับแดดผมไม่เคยเห็นจะถูกกันสักครั้ง” แสงตะวันเลยรีบคว้าตลับเมตรอันใหญ่ขึ้นมา แล้วหันไปหาเมียในนาม เพราะกลัวงานไม่เสร็จเมื่อเห็นแววว่าวันนี้แดดจะแรง
“ฉันไม่ใช่พวกห่วงสวยมากกว่างานนะ”
เลยถูกตอกกลับเข้าให้ ก่อนมือบางจะรับปลายตลับเมตรมาถือไว้ด้วยใบหน้าบึ้งนิดๆ ที่มักจะถูกเขาเหน็บแนมตลอดเวลา ทว่าคนกลัวแดดกลับเป็นสาวนุ่งสั้นที่รีบขึ้นไปนั่งอยู่บนรถกอล์ฟทันทีเมื่ออิสระมาถึง
สิบเอ็ดโมงนิดๆ แสงตะวันก็หันไปมองเจ้าของร่างบอบบางมีกางเกงยีนส์สกินนี่กับเสื้อเชิ้ตสีฟ้าแขนยาวพับไว้ตรงข้อศอกยืนอยู่กลางแดดสลับกับมองอีกสาวนั่งหลบแดดอยู่ในรถ เลยอดชื่นชมในความเอาจริงเอาจังของเมียในนามไม่ได้ ไม่ว่าแดดจะแรงสักแค่ไหนก็ดูเหมือนจะไม่กลัว ยังคงถือตลับเมตรสู้ไม่ถอย
‘จะทนได้สักกี่น้ำเชียวแม่คุณ’
กระนั้นในใจก็ไม่วายเหน็บแนมนิดๆ เพราะไม่คิดว่าผู้หญิงกับแดดจะอยู่ด้วยกันได้ตลอดรอดฝั่ง และเขาก็ภาวนาขอให้เจ้าหล่อนรีบหมดแรงเร็วๆ ก่อนจะทันได้ลงเงินคงดีจะได้ไม่สูญเปล่า
๖
“แรงงานกลุ่มแรกที่หนูดาวต้องหามาไว้ก่อนก็คือคนทำนากับคนปลูกหม่อนเลี้ยงไหมค่ะคุณพ่อ” แต่โปรเจกต์เริ่มได้สองอาทิตย์แล้ว เขาก็ไม่เห็นว่าเจ้าหล่อนจะถอยแต่อย่างใด ตรงกันข้ามกลับมีท่าทีกระตือรือล้นกว่าเดิมอีก
“เสียดายพ่อไม่ยอมให้อยู่ต่อไม่งั้นจะได้ช่วยขับรถให้หนูดาว” ทั้งๆ ที่วันนี้แฟนหนุ่มกับเพื่อนสาวจะต้องกลับกรุงเทพแล้ว
“ไม่เป็นไรหรอกนุ ลำพังช่วยทำโมเดลให้จนเสร็จก็ดีมากๆ แล้วล่ะ ขอบคุณนะทั้งนุทั้งนาย่าด้วย ไว้ว่างๆ ค่อยมาเที่ยวใหม่” เหมือนดาวอดใจหายไม่ได้ที่จะต้องห่างสองเพื่อน หลังคบหาและอยู่ด้วยกันมาเกือบห้าปีตั้งแต่ไปเรียนอังกฤษ และนั่นทำให้ผู้เป็นสามีเกิดอาการหมั่นไส้ในใบหน้าละห้อยของเมียไม่น้อย
“ทำไมไม่ตามแฟนไปเที่ยวหรือกลับไปอยู่ด้วยกันเลยล่ะ ผมยังไม่ได้ลงเงินกับโปรเจกต์มากเท่าไหร่ เปลี่ยนใจตอนนี้ก็ยังไม่สายนะ” แม้มือจะคนกาแฟในแก้ว แต่ปากเขาก็ว่างมากพอจะเหน็บอยู่ดี ทำเอารวิสราที่มาค้างอยู่กับเขาเป็นอาทิตย์และไม่คิดจะไปไหนชอบใจไม่น้อย
“บังเอิญว่าฉันเป็นคนไม่ชอบยอมแพ้อะไรง่ายๆ และไม่ชอบเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาเหมือนกับคุณ โดยเฉพาะเรื่องคู่นอนที่เวียนกันมาไม่มีซ้ำหน้าก็ว่าได้ เดือนหนึ่งๆ คงใช้เงินเยอะพิลึกนะคะ”
“นี่หล่อนว่าฉันเป็นอีตัวเหรอยะ”
ยังไม่ทันแสงตะวันจะได้ตอบ สาวข้างกายเป็นเดือดเป็นร้อนก่อนกลับรีบแว้ดเสียงแสบแก้วหูใส่ โดยไม่เกรงอกเกรงใจอาทิตย์ที่นั่งหัวโด่เลยแม้แต่นิดเดียว
“ไม่ได้ออกชื่อใครทั้งนั้น อยากรับก็ตามใจสิ อิ่มกันหรือยังเพื่อน น่าจะรีบออกนะจะได้ไม่ร้อน” เหมือนดาวไม่แยแสสักนิด แต่กลับหันไปหาเพื่อนทั้งแปดที่ต้องหอบหิ้วของไปใส่รถหลังมื้อเช้าจบลง และทุกคนต่างไม่อยากเห็นศึกสองนายเกิดขึ้นในวงข้าว
“อิ่มแล้ว งั้นพวกเราลานะครับคุณลุง” ทั้งหมดไหว้อาทิตย์และไหว้แสงตะวันด้วยในฐานะอายุเยอะแล้ว แต่ไม่มีใครปลื้มเขานักเพราะมักจะหอบหญิงมานอนกกอวดเมียให้เห็นตั้งแต่วันแรกที่มาอยู่ก็ว่าได้
“อยู่คนเดียวอย่าซ่าส์มากนักนะหนูดาว มีไรก็โทรไปหาเราได้เสมอๆ นะ”
นรรยาเป็นคนแรกที่สั่งลาแล้วเข้ามากอดเพื่อนรักด้วยใบหน้าเจื่อนน้อยๆ เพราะยังไม่อยากทิ้งเพื่อนไว้คนเดียว “ย่ะ! รับรองว่าฉันจะโทรหาหล่อนเช้าเย็นเลยล่ะ”
เหมือนดาวเลยตีหน้าทะเล้นใส่เพราะไม่อยากให้เพื่อนเศร้า ก่อนจะอ้าแขนกอดเพื่อนสาวในร่างหนุ่มอีกสามคน “อย่าทำงานดึกๆ นะหนูดาว ไม่มีพวกเราไปรับจากออฟฟิศแล้วนะ ต้องระวังอันตรายไว้บ้าง”
อนุทัยละวงแขนออกจากกายเพื่อนสาวพร้อมกับกำชับด้วยความห่วงใยไม่แพ้กัน “รู้แล้วล่ะน่า ถ้ามีไรจะโทรบอกนุเป็นคนแรกเลย” เหมือนดาวยิ้มทั้งที่หน้าเจื่อนลงเพราะไม่อยากให้เพื่อนไป
ก่อนจะปล่อยไหล่ระหงให้อีกสี่เพื่อนหนุ่มแท้ตบคนละแปะเป็นการสั่งลา แล้วรถสองคันก็แล่นออกจากหน้าบ้านไป “อาลัยอาวรณ์กันนักทำไมไม่กลับไปพร้อมกันเลยล่ะ” ส่วนคนเป็นสามีในนามอดเคืองไม่ได้ เมื่อเห็นเมียกอดกับชายอื่นต่อหน้าต่อตา โดยไม่คิดจะเกรงอกเกรงใจใดๆ เลยด้วยซ้ำ
“คุณพ่อคะหนูดาวไปทำงานเลยนะคะ”
แต่คนเป็นเมียกลับไม่คิดจะสนใจ คว้ากระเป๋าสะพายกับจักรยานได้ก็ปั่นหนีไปเลย “เซร่าถ้าจะกลับก็ไปได้เลยนะ ไม่ต้องรอผมกินมื้อเที่ยง เพราะผมจะไปข้างนอกกว่าจะกลับก็ดึก”
แสงตะวันเลยเกิดอาการหัวเสียที่เมียไม่แยแสคำแดกดัน จึงหุนหันออกไปหาเรนจ์โรเวอร์อีโวคไดนามิคคู่กายขับหายออกจากบ้านไปโดยไม่สนใจคู่ขาสักนิดว่าจะคิดยังไง “คุณตะวันจะรีบไปไหนคะคุณป๋า”
รวิสราส่งเสียงห้วนๆ ไปหาคนตรงหน้าด้วยความไม่พอใจลึกๆ ที่ถูกทิ้งไว้แบบนี้ “ก็คงจะไปทำงานล่ะมั้ง วันๆ มันไม่ค่อยมีเวลาว่างหรอก อิ่มหรือยังหวาน ป๋าจะรีบเข้าไปอ่านรายงานของหนูดาวหน่อย”
อาทิตย์มักจะไม่ปลื้มคู่ขาคนนี้ของลูกนัก เพราะนอกจากรักสวยรักงามไว้รอผู้ชายมาชุบเลี้ยงแล้ว ก็ดูเหมือนจะไม่ทำอะไร เอาแต่หายใจทิ้งไปวันๆ เท่านั้น
“อิ่มพอดีค่ะคุณป๋า” หวานใจก็พลอยไม่ชอบตามสามีไปด้วย จึงรีบลุกออกจากโต๊ะอาหาร ทิ้งสาวสวยใสไร้สมองไว้เพียงลำพัง จนแทบอยากจะกรี้ดออกมาเสียเดี๋ยวนั้นหากทำได้
- Writer
