EP 33
1195 Words
“วันนี้มีแผนจะทำอะไรบ้างหนูดาว” และพ่อที่ถูกลูกปักปำว่าหลงสะใภ้เด็กอยู่นั้น ก็กำลังนั่งกินมื้อเช้าอยู่อย่างเอร็ดอร่อยตรงสนามหน้าบ้านที่เดิม พร้อมทีมเดิมที่ต่างก็เตรียมลุยงานหนักสุดฤทธิ์
“พวกเราจะวัดพื้นที่จริงไว้ให้นุกับเพื่อนอีกหกคนจากกรุงเทพฯ มาช่วยกันทำโมเดลให้ค่ะ” เพราะเพื่อนของอนุทัยจบสถาปัตย์มาพร้อมกันและต่างก็เป็นลูกคนมีอันจะกินต่างพร้อมใจกันมาช่วย เมื่อรู้ว่าเพื่อนสาวกำลังต้องการความช่วยเหลือด่วน
“เหรอ! แล้วเรื่องค่าใช้จ่ายตกลงกันหรือยังล่ะหนูดาว”
“พวกเรามาทำให้ฟรีครับคุณลุง เพื่อนๆ อยากมาช่วยหนูดาวสาวสวยผู้น่ารักอยู่แล้วครับ พอรู้เลยรีบระดมพลมาใหญ่เลย ถือเป็นการมามาเที่ยวพาพักผ่อนด้วยครับ” อนุทัยรีบไขข้อข้องใจด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มทันที
“จริงเหรอ ขอบใจแทนหนูดาวด้วยนะ เรื่องที่พักกับอาหารการกินลุงจะให้หวานกับหมายคอยจัดให้ จะไปเที่ยวที่ไหนก็บอกจะได้เตรียมรถไว้ให้”
“ขอเป็นม้าแทนดีกว่าครับคุณลุง พวกนั้นอยากขี่ม้าเที่ยวตอนเย็นๆ เหมือนพวกเราขี่กันครับ”
“ไม่มีปัญหาอยู่แล้วล่ะพ่อนุ จะเอาสักกี่ตัวพ่อจะได้บอกเจ้านุกูลให้ดูแลไว้เลย”
“ขอบคุณค่ะคุณพ่อ แล้วไม่ทราบว่าวันนี้คุณพ่อพอจะนั่งรถไปกับเราไหวหรือเปล่าคะ เรานัดคุณอิสไว้ตอนเจ็ดโมงค่ะ จะได้ไม่ร้อน”
“ได้สิลูก ช่วงนี้เป็นช่วงเริ่มต้น พ่ออยากรู้ว่าสเต็ปงานมีอะไรบ้างเช้าๆ พ่อจะถามหนูดาวแบบนี้ไปเรื่อยๆ นะ” เม็ดเงินที่จะมาลุงทุนไม่น้อย อาทิตย์เลยต้องตามติดด้วยตัวเอง เพราะรู้ดีว่าลูกชายไม่ใคร่อยากจะให้ทำโปรเจกต์นี้เลยด้วยซ้ำ หากก็ขัดพ่ออย่างเขาไม่ได้
“หนูดาวจะส่งรายงานให้คุณพ่อเป็นรายวันหรือรายอาทิตย์เลยดีมั้ยคะ เผื่อมีอะไรขาดตกบกพร่องคุณพ่อจะได้แย้งหรือแนะนำหนูดาวได้ค่ะ”
เหมือนดาวซาบซึ้งใจในตัวพ่อสามีในนามมากเหลือเกิน จนเกือบจะมาลบล้างข้อสงสัยที่ว่าการตายของพ่อกับพี่สาวคนตรงหน้าอาจจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องด้วยเลยสักนิด
แต่ก็แค่เกือบเท่านั้น เพราะอะไรๆ ก็ย่อมเกิดขึ้นได้ เกินความคาดเดาเสมอๆ จึงไม่อาจจะตัดใครออกไปจากรายการได้เลยแม้แต่คนเดียว
“ส่งให้ผมด้วยก็แล้วกัน ในฐานะที่ปรึกษาโครงการ ขอเป็นรายงานประจำวันด้วยนะ” แสงตะวันรีบส่งเสียงมาก่อนตัวจะเดินถึงโต๊ะด้วยซ้ำ ตาก็จ้องมองเมียเด็กนั่งติดกับแฟนหนุ่มหน้าละอ่อนอย่างไม่ชอบใจนัก ไม่รู้ว่าเพราะอะไรกันแน่ระหว่างความไม่เหมาะสม กับการหวงก้างแม้ตัวไม่เคยคิดจะกินชิ้นปลามันตรงหน้า
ทว่าก็ไม่ปรารถนาให้ชายใดมาหยามอยู่ปลายจมูกเลยก็ว่าได้ เหมือนดาวแทบจะหมดอารมณ์ทำงานด้วยซ้ำ เมื่อถูกเขาสั่ง แต่ก็ต้องทำใจและยอมรับมันให้ได้ ในเมื่อต้องมีเขาเป็นที่ปรึกษาตามคำสั่ง แม้จะไม่อยากได้เลยสักนิดก็ตามที
“ค่ะ” เลยรับคำแค่นั้น
“ดี! ว่าง่ายๆ แบบนี้ค่อยน่าทำงานด้วยหน่อย และผมขอบอกไว้ตรงนี้ด้วยนะว่า กรุณาอย่าใกล้ชิดแฟนคุณจนออกนอกหน้า โดยเฉพาะเวลามีคนอื่นอยู่ด้วย เพราะผมยังไม่อยากมีนกเอี้ยงมายืนเกาะหลังให้คนหัวเราะเยาะได้”
แต่กลับถูกอีกฝ่ายตอกกลับอย่างไม่คาดคิดตั้งแต่เช้า “ถ้าเทียบกับการที่คุณหอบผู้หญิงมานอนบ้านเดียวกับฉันนี่คงจะทำให้คนอื่นเห็นนกเอี้ยงเกาะอยู่เต็มหลังฉันแล้วมั้งคะ แต่ฉันก็ไม่เห็นจะแคร์ด้วย”
เลยตอกกลับบ้าง ทำเอาสี่คนบนโต๊ะอาหารต่างกลั้นขำไว้แทบไม่อยู่ “วันนี้หนูดาวไปดูพื้นที่จริงทำโมเดล แกว่างพอจะไปด้วยหรือเปล่าตะวัน มีอะไรจะได้ติติงตรงนั้นเลย ดีกว่าทำมาแล้วต้องแก้ทีหลังนะ” อาทิตย์เห็นว่าเช้าๆ กับอากาศดีแบบนี้ ยังไม่อยากให้ทั้งสองทะเลาะกันเลยรีบดึงเอาเรื่องอื่นมาคุยแทน “ได้สิครับถ้านั่นเป็นความต้องการของป๋า ผมจะไปขัดได้ยังไงล่ะครับ”
“ดี! งั้นก็รีบกินจะได้รีบไป อีกหน่อยเจ้าอิสคงจะเอารถมารับแล้วล่ะ”
“เดี๋ยวหนูดาวจะชี้จุดให้คุณพ่อดูคร่าวๆ ก่อนนะคะว่าอะไรจะอยู่ตรงไหนถึงตรงไหน เสร็จแล้วจะไปส่งคุณพ่อลงบ้านแล้วถึงจะกลับมาวัดระยะจริงๆ แล้วปักธงไว้เลยค่ะ”
พอรถกอล์ฟที่อิสระเป็นคนขับแล่นไปตั้งต้นหน้าทางเข้าไร่ สะใภ้เด็กก็รีบแจกแจงให้พ่อสามีได้รู้ทันที “เอ่อ! ก็ดีเหมือนกัน พ่อว่าจะออกไปทำธุระข้างนอกตอนสิบโมงด้วย” อาทิตย์อดปลื้มในความรอบคอบของสะใภ้ไม่ได้ ทว่าแสงตะวันอดยิ้มในความขำปนหมั่นไส้ผู้พ่อไม่ได้ เพราะเขารู้ดีว่าธุระนั่นคงไม่พ้น ไปหาเมียเด็กอีกคนของพ่อที่ชุบเลี้ยงไว้อีกบ้านนั่นเอง
“ตรงหน้าถนนหนูดาวอาจจะทำเป็นที่จอดรถนะคะ ถ้ามีรถจอดเยอะๆ จะได้ดึงความสนใจให้ผู้คนผ่านไปมา อยากรู้ว่าข้างในของเรามีอะไรบ้าง อันนี้แค่อาจจะนะคะ ถ้าติดอะไรเปลี่ยนแปลงได้เสมอๆ ค่ะ”
“โอเค ความคิดดี แล้วคนมาเที่ยวฟาร์มจะเดินไกลไปหรือเปล่าลูก” อาทิตย์คิดตามคำของสะใภ้อย่างถี่ถ้วน
“รถกอล์ฟของเราจะจอดรออยู่ตรงที่ขายบัตรเลยค่ะ อาจจะให้นั่งฟรีหรืออาจจะคิดคนละสิบบาทตลอดสาย จะขึ้นลงคันไหนตรงไหนนานเท่าไหร่ได้หมดตลอดวันค่ะ”
“อืมห์! ก็โอเค”
เหมือนดาวยิ้มให้เมื่อพ่อสามีมีท่าทีพอใจ ขณะรถแล่นเข้าไปด้านในแล้วจอดอยู่ทางด้านซ้ายของประตู
“ตรงนี้หนูดาวให้เป็นที่ตั้งของศูนย์อาหาร ลูกค้ามาเหนื่อยๆ หาอะไรกินก่อนแล้วค่อยเที่ยว เราอาจจะทำขายเองด้วยการจ้างพนักงานมาทำ หรือไม่ก็ให้คนข้างนอกมาประมูล ให้ขายในราคาเท่ากับท้องตลาดค่ะ ถัดมาก็จะเป็นร้านขายของที่ระลึก ร้านนวด ร้านสปา เผื่อใครจะเมื่อย อันนี้แล้วแต่นะคะยังไม่ฟิกซ์ว่าจะเป็นร้านอะไรกันแน่ เราจะทำเองหรือให้คนข้างนอกมาเปิดทำโดยไม่คิดค่าเช่าหรือคิดถูกๆ เพื่อให้เขาอยู่ได้ค่ะ แต่ทั้งหมดจะจัดไว้อยู่ใกล้ๆ เวทีค่ะ จะได้กิน ได้นวด ได้ช้อปและได้ดูการแสดงไปด้วย”
- Writer
