EP 37
1126 Words
“คุณมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วมาทำไม”
“ผมต่างหากต้องถามว่าคุณทำอะไรอยู่บนนี้และป่านนี้ ดึกดื่นอย่างนี้คุณควรจะอยู่บนห้องไม่ใช่ที่นี่ รีบตามผมกลับบ้านด่วน ก่อนที่ผมจะโกรธมากไปกว่านี้”
มือขวาคว้าแขนเล็กๆ มือซ้ายปิดไฟฉับๆ แล้วก้าวยาวๆ ลงไปตามบันได ใช้แสงจากมือถือของเขา โดยไม่สนใจว่าอีกคนจะอยากไปด้วยหรือไม่ “ปล่อยสิ! ฉันปั่นจักรยานกลับเองได้ บ้านอยู่แค่นี้!”
เหมือนดาวพยายามสลัดแขนออกจากมือเขา แต่ไม่สำเร็จแถมยังถูกลากไปหารถหลังเขาล็อกประตูออฟฟิศไว้แล้ว “ขึ้นไปแล้วนั่งนิ่งๆ อย่าแม้แต่พูดหรือขยับเชียวไม่งั้นคุณโดนดีแน่ อย่ามาทำอวดเก่งกับผมตอนนี้”
แม้ปากอยากจะเถียง แม้ตัวอยากจะออกจากรถสักแค่ไหน แต่เมื่อเห็นปืนในมือที่เขาดึงออกมาจากเอวแล้วเอาไปเก็บไว้คอนโซลหน้ารถเท่านั้น ก็สะกดสาวปากกล้าให้ปิดเงียบแล้วนั่งนิ่งไม่ไหวติงใดๆ ไปได้จนกระทั่งรถจอดตรงหน้าบ้านเลยทีเดียว แล้วร่างเล็กๆ กับกระเป๋าสะพายก็เผ่นออกนอกรถทันที
“คุณจะรีบไปไหน มานี่ก่อน! เราต้องคุยกันให้รู้เรื่อง” แต่แสงตะวันก็วิ่งตามขึ้นไปจนทันที่ชั้นสี่ แล้วรีบคว้าแขนเล็กไว้อีกครั้ง “ปล่อยนะคุณจะทำอะไรฉัน! ดึกแล้วฉันจะเข้านอน!” เหมือนดาวตกใจไม่น้อยกับใบหน้าบึ้งตึงของเขา
“อย่ามาสั่งผมนะ ผมต่างหากจะเป็นคนออกคำสั่งกับคุณ และตั้งแต่นี้ต่อไปผมห้ามไม่ให้คุณอยู่ไหนคนเดียวหลังหกโมงเย็นไปแล้ว หรือแม้แต่กลางวันถ้าที่ที่คุณจะไปไม่มีคนอื่นอยู่ด้วย คุณต้องบอกผมก่อนทุกครั้ง”
“ทำไมฉันจะต้องเชื่อฟังคำของคุณด้วยไม่ทราบ แล้วทำไมฉันจะต้องบอกคุณด้วยไม่ทราบ แล้วถ้าคุณมัวแต่นอนกกคู่ขาคนใดคนหนึ่งอยู่คุณจะมาฟังคำบอกของฉันเหรอ”
เพราะนึกเกลียดท่าทีวางอำนาจบาตรใหญ่ กับการทำตัวสำส่อนคั่วไม่เลือกของเขาขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ เลยเผลอสวนกลับทันทีทั้งๆ ที่บอกตัวเองให้ระวังเขาเอาไว้แล้วตอนอยู่ในรถ
“ไม่ว่าผมจะอยู่ไหน นอนกกนอนกอดใคร ถ้าเมียโทรตามทั้งคน ผมก็สละเวลาอันวิเศษนั้นมาได้ เพราะบางทีผมอาจจะได้มาเจอช่วงเวลาวิเศษล้ำกว่าก็ได้ คุณว่ามั้ย!”
แสงตะวันนึกสนุกกับท่าทีหวาดระแวงนั้นเลยแหย่เล่นๆ “คุณหมายความว่ายังไงไม่ทราบ!” แต่อีกคนไม่สนุกไปด้วย และคิดตามคำพูดสองแง่สองง่ามของเขาอย่างรู้ทัน
“อ้าว! ผมก็หมายความว่าบางทีเมียที่ผมไม่เคยชายตามองอาจจะอยากลิ้มลองของคาวๆ ก่อนนอนบ้าง เลยสร้างสถานะการณ์แบบเมื่อกี้ขึ้นมาเพื่อดึงให้ผมรีบมาหาไงล่ะ ทีหลังสะกิดผมเบาๆ ก็ได้ไม่ต้องทำขนาดนี้หรอกเสียเวลาเปล่า ผมจัดให้ได้อยู่แล้วและแบบไม่คิดอะไรด้วย!”
‘เผียะ’
ความเกลียดชังในตัวที่มีเมื่อครู่ถูกคูณเพิ่มขึ้นมาอีกสองเท่าตัว เมื่อผัวแค่เพียงในนามกล้าเหยียดหยามเกียรติลูกผู้หญิงซึ่งๆ หน้า จึงยั้งมือเอาไว้ไม่อยู่ในที่สุด
“อย่ามาใช้คำพูดสกปรกๆ กับพฤติกรรมสำส่อนสมสู่ไม่เลือกหน้าของคุณกับฉันอีกเป็นอันขาด! เพราะฉันจะไม่ยอมอยู่เฉยๆ ให้คุณว่าฝ่ายเดียวแน่!” แล้วรีบสบัดแขนออกจากมือเขาอย่างแรงจนหลุดแล้วรีบวิ่งไปหาห้องตัวเองทันที แต่มีหรือที่คนอย่างแสงตะวันจะไม่วิ่งตามไปแล้วคว้าแขนเล็กไว้ได้อีกครั้ง
“ผมก็จะบอกว่าถ้าคุณทำกับผมแบบเมื่อครู่ ผมก็จะต้องตอบโต้กลับด้วยวิธีนี้”
“อื๊อ!!!”
ใบหน้าคมก้มลงไปปิดสองริมฝีปากที่มักจะขยับเถียงคำเขาไม่ตกฟากอย่างรวดเร็ว แม้ผู้เป็นเจ้าของจะหลบก็ไม่อาจรอดพ้นได้ และแม้สองกำปั้นจะฟาดลำตัวเขาสักแค่ไหน แต่เขาก็ไม่อาจปล่อยได้
เมื่อใจอยากจะสั่งสอนคนปากกล้าปากเก่งให้เข็ดหลาบซะบ้าง ร่างเล็กสูงเพรียวที่ดิ้นรนอยู่เมื่อครู่หยุดแน่นิ่งอยู่ในอ้อมกอดเขาแล้ว เมื่อสองวงแขนของเขามีพละกำลังเหนือกว่ามาก สองริมฝีปากก็ดูดดื่มอีกปากอย่างคล่องแคล่วว่องไว เพราะได้ฝึกฝนอยู่ทุกวี่วันและแทบกับสาวไม่ซ้ำหน้าก็ว่าได้ ในเมื่อมีเงินซะอย่างจะทำอะไรก็ไม่น่าเกลียด
‘เผียะ’
เหมือนดาวผลักเขาออกไปได้ก็รีบฟาดลงไปจุดเดิมอีกทันที “ฉันเกลียดคุณ!” แสงตะวันยืนอึ้งมองร่างผอมบางวิ่งไปเปิดประตูห้องแล้วปิดดัง
‘ปัง’
ใส่เขาทันที มือซ้ายยกขึ้นมาลูบแก้มไปมาสองสามครั้ง จะโกรธเพราะถูกตบก็ไม่ใช่ จะดีใจเพราะได้จูบเมียในนามก็ไม่เชิง แต่ใบหน้าอันหล่อเหลานั้นยิ้มน้อยๆ ออกมาก่อนจะเดินไปหาประตูห้องตัวเอง
ผิดกับอีกคนที่กำลังยืนพิงหลังประตูห้องอยู่กลับยิ้มไม่ออกเอาเสียเลย เพราะในใจนั้นบอกได้อย่างไม่ต้องคิดนานเลยว่า
‘เกลียด! เกลียด!! เกลียด!!!’
เขามากแค่ไหน และไม่คาดคิดว่าจูบแรกของชีวิตจะกลายเป็นคนที่ตัวเองไม่อยากให้เป็น และเป็นผู้ต้องสงสัยในการตายของพ่อกับพี่ด้วย
ใบหน้าสวยใสกลับกลายเป็นบึ้งตึงในทันตาแม้จะอยู่ในห้องคนเดียวก็ตาม ห้องน้ำคือจุดหมายให้วิ่งไปหาแล้วล้างคราบจุมพิตออกไปให้หมด แต่มีหรือจะกำจัดออกไปได้ ในเมื่อมันได้ตราตรึงลงไปในความทรงจำเรียบร้อยแล้ว
ร่างสูงเพรียวเลยตัดสินใจก้าวขึ้นเตียงแล้วเอาผ้าห่มคลุมตั้งแต่ปลายเท้าจรดศีรษะเพื่อหมายจะลืมเลือนฝันร้ายนั้นให้ได้ และบอกกับตัวเองว่าจะไม่ให้เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นกับตัวเองอีกเป็นอันขาด
แต่ก็ไม่อาจจะทำได้ เมื่อไม่รู้ว่าจะสะกดให้ใจสงบได้ยังไง บวกกับได้ความคิดดีๆ ใหม่ๆ ขึ้นมาในตอนนั้น เลยรีบกดไปหาเพื่อนรักทันที
‘อะไรนะ! เครื่องช็อตไฟฟ้า สเปรย์พริกไท มีดพก แกจะเอาไปทำไมยะ หรือกลัวผัวหน้าหล่อของหล่อนเข้ามาปล้ำถึงในห้อง’
- Writer
