“Eee, içeri geçmeyecek misin?" diye sordu Sedef. Hamileliğinin sonunda olduğu için ayakta çok durmak onu yoruyordu ama dillendirmedi.
Yağız, kız kardeşine değer vermenin yanında onu çok da seviyordu. Sedef, muhtemelen bu dünyada gerçek sevgi beslediği tek kişiydi. Onun İhsan ailesiyle evlenmesinden mutlu olmamıştı, evet ama babası bunun doğru şey olduğunu söylemişti. O zamanlar patron oydu ve hem Sedef hem de Yağız onun her dediğini yapmışlardı. Elbette bu onunla hiç kavga etmedikleri anlamına gelmiyordu. Tartışma her ailede olurdu ama iş söz konusu olduğunda son sözü hep babaları söylerdi.
Artık o gitmişti ve son söz artık Yağız’daydı. Babasının adamları artık onun adamlarıydı.
Aralarındaki homurdanmalar onu huzursuz ediyordu ama hiçbiri Yağız’a karşı gelecek kadar aptal değildi. Yine
