Chapter 10
Crystal
Nang makatayo na ako ay inalalayan niya ako maupo sa mahabang bench. Ibinigay niya sa akin ang handycarft niya at kinuha ko iyon at pinunas sa mga mata ko.
"Bakit ka nandito sa lugar na ito at umiiyak?" mahinahong tanong ni Dr. Franco sa akin.
"Wala, Dok. May hindi lang magandang nangyari kaya narito ako sa lugar na ito para makalanghap ng hangin. Saka kalilibing lang kasi ni Tita," wika ko sa malaungkot na boses at pinunasan ang aking mga luha.
"Condolence, hindi ko inaasahan na wala na pala ang Tita mo," malungkot niyang wika sa akin.
"Gano'n talaga. Minsan may umaalis pero may dumarating. Ikaw, Dok? Kamusta ka na? Ilang taon rin tayong hindi nagkita," wika ko sa kaniya.
"'Yan ang tinatawag na tadhana. Pero, ayos ka lang ba?" tanong pa nito.
"Ayos lang ako, Dok
