YAZARDAN 3 AY SONRA;
Konaktaki telaş her yere sıçrıyordu. Alperen bugün Armağan'ın yanına gidecekti. Konakta ki herkes Armağan'ın eğitim için dışarıda olduğunu sanıyordu. Bir kişi hariç: Mustafa Baranoğlu. Oğlunu görür görmez sormuş ve meseleyi öğrenmişti. Hemen gelinini aratmış nerede olduğunu, ne yaptığını, her şeyi öğrenmişti. Hatta kimsenin bilmediği bir şeyleri biliyor ama oğlunun burnu sürtsün diye susuyordu. Akay konağında ise kimsenin olan bitenden haberi yoktu. Celil kimseyi telaşlandırmak istemediğinden hiç bir şey anlatmamış eğitimde demişti. Tabi bir şartla, her gün Armağan'ın görüntülü araması. Alperen kara kara düşünürken Divana babası girdi. Saygıdan ayağa kalkarken babası eliyle omzuna vurdu. Alperen;
"Dayanamıyorum baba."
"Bana güveniyorsun oğlum?"
"Güveniyorum baba.
