Girls wearing Glasses 17
1047 Words
Mawkeang Talk
ฉันนั่งรอปอร์เช่มารับไปลองชุดงานหมั้นนะ นัดไว้9โมง นี่8โมงครึ่งแล้วทำไมยังไม่มาอีกนะ ลีลาจริงๆ ไม่ได้อยากไปเลยสักนิดเดียว จิ๊
"หม้อแกงหยุดเดินก่อนลูกแม่เวียนหัวอ่ะ"
แม่ฉันหยิบยาขึ้นมาดมเรียบร้อยหลังจากที่ฉันเดินวนไปวนมาตรงทางออกมาได้10นาทีแล้ว
"ก็ปอร์เช่ชักช้าไม่มาสักทีนี่คะแม่"
ฉันบ่นออกไปตาก็มองหารถของเขา แม่หันถอนหายใจยกยิ้มมุมปาก
"เค้านัด9โมงลูก นี่มันเพิ่งจะ8โมงครึ่งจ้า"
ฉันยิ้มแห้งๆให้แม่ก่อนจะนั่งลงหยิบโทรศัพท์มากดเล่นทำเหมือนไม่สนใจ สักพักเสียงรถของปอร์เช่ก็ขับเข้ามา ฉันทำเป็นไม่สนใจ ทำนั้นทำนี่ก่อนปอร์เช่จะเดินเข้ามาทักทายแม่ฉันในร้าน
"สวัสดีครับคุณน้า"
ปอร์เช่ยกมือไหว้ส่งยิ้มให้แม่ของฉัน แล้วหันมายักคิ้วให้ฉันอย่างกวนๆ ฉันถลึงตาใส่เขาก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกไปรอหน้าร้านทันที
"จะรีบไปไหน ร้านชุดมันไม่ได้หายไปไหนซะหน่อย"
เขาบอกยิ้มๆฉันเชิดหน้าใส่ เอ่ยเสียงเรียบ
"ก็จะได้เสร็จไวๆ ง่วงนอน"
เขาส่ายหน้าเบาๆก่อนจะเดินนำไปทางที่รถเขาจอดอยู่ ตลอดทางก็มีแต่เสียงเพลงคลอเบาๆในรถ ไม่มีเสียงคนคุยกันหลุดออกมาเลยสักคำ นี่ใจคอจะไม่คุยกับฉันจริงๆใช่ไหมเนี้ย
@ร้านเว็ดดิ้งพาส
" สวัสดีค่ะร้านเว็ดดิ้งพาสยินดีต้อนรับค่ะ"
ฉันส่งยิ้มไปให้พนักงานที่ออกมาต้องรับด้านหน้า
"มาลองชุดที่คุณป้านันท์โทรจองไว้ค่ะ"
พนักงานพยักหน้าเบาๆแล้วพาฉันเดินอ้อมไปทางขวา ให้ปอร์เช่เดินอ้อมไปทางซ้าย ไปถึงก็มีช่างแต่งหน้ามารอแต่งหน้าทำผมนี่แค่ลองชุดต้องแต่งอะไรจัดเต็มขนาดนั้นเนี้ย
" คุณน้องนี่ใบหน้าเนียนมากเลยนะคะเนี้ย ไม่ต้องลงรองพื้นเยอะเลยสวยอยู่แล้ว"
ฉันส่งยิ้มกลับไปไม่ได้พูดอะไร นั่งเป็นหุ่นให้พี่ๆเขาละเลงใบหน้าให้สาแก่ใจพี่เขาเลยจ้า
"ต๊าย สวยมากสวยสุดๆ อย่างกับเจ้าหญิง อร๊ายยยย"
เจ๊พอลล่าช่างแต่งหน้าสาวประเภทสองชมฉันไม่หยุด อะไรจะขนาดนั้นเล่า ฉันหันหน้าไปมองทางกระจกก่อนจะตกใจสุดๆ นี่ใครวะ หันซ้ายหันขวาโบกมือไปมา อ่าว เราเองนี่หว่า ฮ่าๆๆ นี่เครื่องสำอางทำให้คนเปลี่ยนไปมากขนาดนี้เลยหรือเนี้ย
" ป่ะ ไปค่ะคุณน้อง ออกไปอวดโฉมให้ว่าที่สามีดูดีกว่า อร๊ายๆๆ เจ๊เขินแทน"
ฉันหัวเราะแห้งๆไม่รู้จะพูดอะไร หน้าฉันตาบ้าปอร์เช่มันยังไม่มองเลยไม่รู้เป็นอะไร มันคงจะชมฉันสวยหรอก เหอะ
Porsche Talk
ผมแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยได้ประมาณ10นาทีได้ละ แต่ว่าที่คู่หมั้นตัวดีของผมนี่สิ แต่งนานไปไหนจะชั่วโมงแล้วมั้ย แค่ลองชุดเองนี่นา ทำไมแต่งนานขนาดนั้นก็ไม่รู้ ผมนั่งกดไอจีเล่นๆก่อนจะได้ยินเสียงสาวๆดังมาจากอีกฝั่ง
"เจ้าสาวมาแล้วค้าาาา"
ผมเงยหน้าขึ้นไปมองก่อนจะนิ่งค้างอยู่อย่างนั้น สวย สวยสุดๆ ละสายตาไม่ได้เลยสักนิด ผมไม่เคยเห็นหม้อแกงแต่งหน้าแต่งตัวลุกนี้มาก่อนเลย นี่มันนางฟ้ามาเกิดชัดๆ โอ๊ยยย หลงเมียโว๊ยยยย
"คุณปอร์เช่ค่ะ คุณปอร์เช่ค่ะ"
ผมเหมือนหลุดจากภวังค์ได้สติก็หันไปมองหน้าคนเรียก
"ห๊ะ!! ครับๆ ว่าไงนะครับ"
ผมหันไปถามอย่างรนๆ ท่าทีของผมคงตลกสินะแต่ละคนหัวเราะขำๆใส่ผม แม้แต่หม้อแกงยังขำเลย
"อึ้งเลยเหรอค่ะ สวยมากใช่มั้ยละคะ"
ผมพยักหน้าเบาๆ ยกยิ้มมุมปาก มองหน้าหม้อแกงนิ่งๆ ก็สวยจริงๆนี่ให้บอกว่าไม่สวยเดี๋ยวจะงอนผมหนักกว่าเดิม ดูเหมือนหม้อแกงจะเขินผมหนักเลยนะนั้น ใบหน้าแดงก่ำ ก้มหน้างุดๆ น่ารักสุดๆ
"แล้วนี่ผมกับหม้อแกงต้องทำอะไรต่อครับ หรือว่าเปลี่ยนชุดกลับเลย"
เจ๊คนที่ชื่อพอลล่าส่ายหน้าเบาๆ อมยิ้มน้อยๆ
"นี่คุณนันท์ไม่ได้บอกเหรอค่ะว่าจะให้ถ่ายพรีเว็ดดิ้งด้วย"
ห๊ะ ทำไมแม่ผมบอกว่าแค่หมั้นไง ทำไมต้องถ่ายพรีเว็ดดิ้งด้วยเล่า ผมมองหน้าหม้อแกงอย่างงงๆ หม้อแกงก็ทำหน้าเหวอๆตามสไตล์หล่อนนั้นละ
"นี่แม่กับคุณป้าเค้าคิดจะทำอะไรกันเนี้ย"
หม้อแกงเกาหัวทำหน้ามึนๆ จนผมอดขำไม่ได้ ฮ่าๆๆ เอาเถอะแต่งก็แต่งอ่ะผมยังไงก็ได้ ยังไงคนนี้ก็แม่ของลูกผมป่ะ
"เอาน่า ถ่ายๆไปเถอะ ไหนบอกว่าแต่งวันนี้พรุ่งนี้ก็ได้ไงหรือว่า ไม่แน่จริง"
ผมเดินเข้าไปกระซิบข้างๆหูหม้อแกงให้ได้ยินกับแค่สองคน เหมือนจะสะกิดต่อมความอยากเอาชนะเจ้าหล่อนอ่ะ เชิดหน้าใส่ผมนิ่งๆ
"ไม่มีปัญหาอยู่แล้วพร้อมเสมอ ไปสิ พี่พอลล่าค่ะหม้อแกงพร้อมค่ะ"
ผมส่ายหน้าหัวเราะหึหึในลำคอ ก่อนจะเดินตามหม้อแกงไปทางสตูดิโอถ่ายภาพ
"เดี๋ยวผมขอเซตชุดบ่าวสาวก่อน อีกเซตจะเป็นชุดไทยนะครับ ตอนนี้ขอให้เจ้าบ่าวโอบกอดเจ้าสาวจากทางด้านหลังก่อน"
ผมสวมกอดหม้อแกงจากทางด้านหลัง มือซ้ายจับรอบเอวมือขวาจับหน้าอก เหมือนหม้อแกงจะรู้สึกตัวรีบเอามือมาตีมือผมทันที
"เอ้าโทษๆ มันแบนไปด้วยกันหมดอ่ะ นึกว่าเอว"
หม้อแกงหน้าแดงก่ำมือทุบอกผมไม่ยั้ง
" ตาบ้านี่แน่ๆๆๆๆ นั้นปากเหรอไง จิ๊"
ผมเอามือปัดป้องจากการโดนทุบ หัวเราะก๊าก หม้อแกงนี่มันจะน่ารักไปไหนเนี้ย โอ๊ยยย หลงเมียโว๊ยยยยย
- Writer
