Girls​ wearing​ Glasses​ 4

1178 Words
@โรงหนัง "หม้อแกงให้เลือกอยากดูหนังผีหรือว่าแอคชั่น" ฉันกระพริบตา​ปริบ​ๆ​ หัวเราะแห้งๆ "แหะๆ​ ฉันกลัวผี" เขาหลุดขำออกมาก่อนจะหันไปซื้อตั๋วหนังแอคชั่นแทน​ ก็ยังดีกว่าผีแหละ​ จริงๆไม่ใช่แนวฉันทั้งคู่เลย "รอฉันตรงนี้ไปซื้อน้ำกับป๊อปคอน​แป๊บนะ" ฉันพยักหน้าเบาๆ​ แล้วหาที่นั่งเล่นแถวนั้น​ สักพักเขาก็เดินเข้ามา " อ่ะถือน้ำนะ​ ป่ะหนังจะฉายแล้ว" ฉันเดินตามเขาไปเงียบๆ​ เขายื่นตั๋วหนังให้เจ้าหน้าที่แล้วก็เดินเข้าไปที่โรงที่1หนึ่ง นี้เขาจองโซฟาด้วยอ่ะ​ งี้ก็สวีทกันสองคนอ่ะสิ​ อร๊ายๆๆๆๆๆๆ แล้วก็ผ่านมาจะครึ่งเรื่องแล้วฉันดูหนังยังไม่เข้าใจเลยจ้า​ มองหน้าคนนั่งข้างๆอย่างเดียว​ ตอนนี้เขาเริ่มเอนหัวมาซบตรงไหล่ฉันแล้ว​ ตอนนี้ฉันเกร็งไปหมดทั้งตัวแล้วเขินมาก​ เขาก็เอาแต่จ้องหน้าจอ​ภาพในตอนนี้คือเขาดูดีสุดๆ​ ยิ่งเขามาทำกับฉันแบบนี้ฉันยิ่งจะถอนตัวจากเขาไม่ได้​ เอาเถอะไว้ค่อยเป็นเรื่องของอนาคตเนาะ​ ตอนนี้ดูหนังจบแล้ว​ แล้วก็กำลังเดินย่อยน้ำกับป๊อปคอน​ ฮ่าๆๆ​ "ป่ะ กลับกันได้แล้วดึกแล้ว" ฉันพยักหน้าเดินตามเขาไปลานจอดรถ​ เขาขับรถพาฉันไปส่งที่คอนโด​ ก่อนจะลงฉันก็เลยตัดสินใจว่าจะพูดความในใจกับเขา "ปอร์เช่" ฉันเรียกเขาไว​้​ เขาหันมามองสบตาฉันนิ่ง "ว่า" "คือฉัน​ เอ่อ​ ฉัน​" โอ๊ยยย​ เขินโว๊ย​ มันติดอยู่ที่คอเนี้ยไม่กล้าพูดออกไปเลย " ฉัน" "ฉันชอบนายปอร์เช่" ฉันพูดออกไปแล้ว​ อร๊ายยยยย​ ทำไมฉันถึงใจกล้าหน้าด้านขนาดไปบอกรักผู้ชายก่อนเนี้ย​ บ้าที่สุด​ แต่ทำไมเขาดูไม่ตกใจเลยอ่ะ "ฉันรู้อยู่แล้ว" ห๊ะ เขารู้ว่าฉันชอบเขาอย่างนั้นเหรอรู้แล้วทำไมยังมาอยู่ใกล้ฉันอีกเล่า​ Porsche Talk " ฉันรู้อยู่แล้ว" ผมเอ่ยออกไปเสียงเรียบไม่แปลกใจอะไรมาก​ ที่แปลกใจคือแอบชอบผมตั้งแต่ปี2​ แต่เพิ่งตะกล้ามาบอกตอนปี4เนี้ยสิ​ ฮ่าๆๆ​ แต่ตอนยัยนี้บอกว่าชอบผม​ ผมก็แอบรู้สึกดีนะ​ ทำไมตั้งแต่อยู่ใกล้ยัยนี่แล้วถึงรู้สึกแปลกๆไปก็ไม่รู้ "เอ่อทำไมรู้" ยัยแว่นหลบตาผม​ แต่ก็ยังต้องการคำตอบ "เธอตามติดฉันตั้งแต่ปีสองแล้วนิ" ผมส่งยิ้มบางๆไปให้เธอ​ ดูเธอจะสีหน้าดีขึ้นนิดหน่อย "นายเห็นฉันด้วยเหรอ" ยัยนี่ถามแปลกๆคนนะเว้ยไม่ใช่ผี "เธอเป็นคนนะไม่ใช่ผี​ ปวดหัวกับคำถามเธอจริงๆ​ เห้อ" ยัยแว่นหลุดขำออกมา​ ผมมองหน้าเธอไม่รู้อะไรดลใจให้ผมพูดออกไปแบบนั้น "เราลองมาคบกันดูมั้ยหม้อแกง" ยัยแว่นดูช็อคอ้าปากค้างไปเลยอ่ะ​ ผมอดขำไม่ได้จริงๆ​ ฮ่าๆๆๆ " จะ​ จะดีเหรอ" ผมพยักหน้าเบาๆ​ ยักคิ้วให้แถมท้าย​ ฮ่าๆ " ตกลงมั้ย" ผมถามย้ำอีกครั้ง " อื้ม" ผมส่งยิ้มไปให้เธอแล้วก็บอกให้เธอขึ้นห้องไปได้แล้ว​ ฮ่าๆๆ​ พรุ่งนี้ผมก็จะได้เบอร์น้องมะปรางแล้วใช่มะ​ อิอิ เช้าวันต่อมา.. "ไงไอ้เพื่อนบ้า มาเช้ากันจริงนะพวกมึง" ผมทักไอ้พวกนั้นออกไป​ นั่งเรียงกันอย่างกับF4 "ไอ้เกอร์มึงเตรียมเบอร์น้องมะปรางให้กูยัง​ ยัยแว่นตกลงคบกับกูแล้วนะ" ไอ้เกอร์มองผมอย่างอึ้งๆ "ไวชิบหายไอ้สัส​ ฮ่าๆๆ" แล้วมันก็ส่งเบอร์น้องมะปรางมาให้ผม​ ผมกดเซฟไว้เรียบร้อย​ " แล้วยัยแว่นมึงจะเอายังไง" ไอ้แบรรี่ถามผมขึ้นมา "ก็คบไปก่อน​ สักพักค่อยเลิก" มันมองหน้าผมเหมือนผมเป็นกิ้งกือ​ไส้เดือนอ่ะ​ กูทำอะไรผิดนักหนาวะเนี้ย "ปอร์เช่" ผมหันไปตามเสียงก่อนจะเจอกับยัยแว่นที่เดินเข้ามาหาผม​ "มาแล้วเหรอ​ มานั่งนี่สิ​ มารู้จักเพื่อนของฉันนะ​ นี่ไอ้แบร์รี่​ ไอ้ไทเกอร์​ ไอ้โดมิโน่​ และไอ้คอปเตอร์​ ส่วนนี่หม้อแกงนะแฟนกู" ผมแนะนำให้ทุกคนรู้จักกันทั้งโต๊ะ​ ยัยแว่นก็ทักทายทุกคนด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม "ยินดีที่ได้รู้จักนะหม้อแกง" ไอ้แบร์รี่มองไปทางหม้อแกงแล้วยิ้มให้ นี่มึงคงไม่ได้ชอบยัยแว่นใช่ไหมเนี้ยไอ้แบร์รี่​ แล้วทำไมผมต้องสนใจด้วยวะ​ ดีซะอีกให้ไอ้แบร์รี่มาจีบยัยแว่นแล้วผมจะได้ไปคบกับน้องมะปรางแบบสบายใจ​ เออเนาะ​ "ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะ​ ปอร์เช่​เราเอาขนมมาให้​ เดี๋ยวต้องไปเรียนแล้วเย็นนี้เจอกันนะจะทำรายงานให้เสร็จ" ผมยื่นมือไปรับขนม​ พยักหน้าโบกมือให้ "อื้ม​ เดี๋ยวโทรหานะ" หลังจากที่ยัยแว่นเดินออกไป​ ผมก็วางถุงขนมไว้ที่โต๊ะ​ ผมไม่ค่อยชอบทานขนมไทยเท่าไหร่นะ​ มันหวาน " มึงไม่กินละไอ้ปอร์เช่​" ไอ้แบร์รี่ถามขึ้น " ไม่ชอบอ่ะ​ มันหวาน" ผมบอกออกไปแล้วก็ไม่ได้สนใจถุงขนมนั้นอีก​ จนถึงเวลาที่ต้องเรียนผมกับพวกเพื่อนๆก็รีบขึ้นห้องเรียนทันที​ Mawkeang Talk ฉันมีเรียนแค่ช่วงเช้านะ​ บ่ายๆก็ว่างแต่ปอร์เช่​บอกว่าให้นั่งรอตรงม้านั่งเพราะเขาเลิกประมาณบ่ายสอง แล้วค่อยไปทำรายงานพร้อมกัน " ยัยหม้อแกง​ นั้นถุงขนมร้านแกนิใครมาทิ้งไว้ตรงนี้วะ" ฉันเดินไปหยิบดูมันเป็นถุงที่ฉันเอามาให้ปอร​์เช่นี่นาทำไมเขาถึงไม่หยิบไปด้วย​สงสัยจะลืมละมั่ง "ฉันเอามาฝากปอร์เช่​เมื่อเช้านะ​ สงสัยจะลืมหยิบไป" ยัยเพ้นตี้มองฉันอย่างไม่เชื่อ "ขอให้มันลืมหยิบไปละกัน​ ไม่ใช่ทิ้งไม่สนใจ" คำพูดนี้ทำเอาฉันเงียบทันที​ นั้นสินะ​ แต่จะเป็นไปได้ไงละก็เขากับฉันเราสองคนคบกันแล้วหนิ​ เขาคงไม่ทำร้ายจิตใจฉันขนาดนั้นหรอกมั่ง "แกเอาไปกินนะยัยเพ้นตี้ฉันให้แก" มันรับไปอย่างงงๆ "ทำไมไม่เอาไปให้มันเล่า​ มาให้ฉันทำไมเนี้ย" " เดี๋ยวฉันจะถามเขาว่าขนมที่ฉันให้กินหรือยัง​ ถ้าเขาตอบว่าลืมก็คือลืม​ ถ้าเขาบอกว่ากินแล้วแสดงว่าเขาโกหกฉัน" ฉันต้องการจะพิสูจน์​ว่าทำไมจู่ๆผู้ชายที่ไม่เคยชายตาแลฉันมาก่อนจู่ๆถึงเข้าหาฉันแล้วมาขอคบกับฉัน​ ฉันอยากรู้เหตุผลจริงๆของเขา​
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD