Girls wearing Glasses 9
1570 Words
ผมกลับคอนโดมาเปลี่ยนชุดแล้วก็รอเวลาร้านเปิด ตอนนี้ก็คงได้เวลาแล้วละมั่ง ผมหยิบกุญแจรถออกไปทันที ตอนนี้อะไรก็หยุดผมไม่ได้ โทรศัพท์แม่งก็ดังอยู่นั้นแหละโว๊ยยย ผมมองตรงหน้าจอมันเป็นเบอร์โทรของน้องมะปราง ผมไม่สนใจอ่ะคนนี้ผมบอกแล้วไง ว่าผมเล่นๆ วันนี้ผมขอไปดื่มแก้เครียดก่อนคิดวิธีคืนดีกับยัยแว่นก่อน ถ้าเกิดผมต้องเห็นยัยแว่นใส่ชุดรัดรูปโชว์เนื้อหนังทุกวันผมต้องอกแตกตายแน่ๆอ่ะ
@Season Pup
ผมมาร้านประจำของผมกับพวกเพื่อนๆ ร้านนี้เจ้าของร้านชื่อพี่ซันนะ ก็พอรู้จักแกบ้างแต่อายุอานามห่างกันพอสมควรเลยไม่ค่อยสนิทมาก
"เห้ยไอ้ปอร์เช่ทางนี้ๆ"
พวกเพื่อนๆผมกวักมือเรียกผมให้ไปนั่งตรงโซนVip ผมไปถึงก็ให้เด็กในร้ายชงเหล้าเพียวๆมาโลด
"เมาโว๊ยย ไม่เมากูไม่กลับโว๊ยยยย"
ผมชนแก้วกับพวกมันก่อนจะดื่มพรวดเดียว นั่งดื่มอยู่ตรงนั้นประมาณเกือบ2ชั่วโมง ก็เห็นว่าข้างล่างเขาเสียงดังอะไรกันวะ ผมก็ไม่สนใจอ่ะไม่ชอบเสือกเรื่องชาวบ้าน แต่ไอ้เกอร์นี่จอมเสือกไงมันเลยก้มลงไปดู ก่อนจะทำหน้าโมโหแล้ววิ่งลงไปข้างล่างทันที
" ไอ้เกอร์เป็นเหี้ยอะไรวะ"
ผมถามไอ้แบร์รี่ที่ตอนนี้มันกำลังมองข้างล่างยกยิ้มมุมปาก
"เพ้นตี้แต่งตัวเซ็กซี่มั่งไอ้เกอร์หึงหวงก็เลยลงไปจัดการโน่น"
ผมพยักหน้าไม่ได้สนใจ แต่เหมือนจะนึกขึ้นได้
"เดี๋ยวนะเพ้นตี้เหรอ แล้วมากับใคร"
มันมองหน้าผมแล้วหัวเราะหึหึ
" แฟนเก่ามึงไง"
ผมกระแทกแก้วเหล้าแล้วลุกเดินไปดูตรงกระจกทันที ยัยบ้าเอ้ย ใครให้แต่งตัวแบบนั้นวะ แล้วนั้นอะไรปล่อยให้ผู้ชายมากระซิบกระซาบแบบนั้น หึ่ยยย โมโหโว๊ยยย ผมวิ่งลงไปข้างล่างทันที
" หม้อแกง เธออยากตายมากใช่ไหม ห๊ะ"
Mawkaeng Talk
" หม้อแกง เธออยากตายมากใช่ไหม ห๊ะ"
ฉันหันไปตามเสียงก่อนจะเจอไอ้หมาบ้าหวงก้างกำลังกำหมัดแน่นมองมาที่ฉันกับผู้ชายอีกคนที่กำลังนั่งคุยกันอยู่ ทีงี้ละทำมาเสียดายฉันเหรอ เหอะ ฉันไม่โง่กลับไปเอานายหรอก
" ใครครับน้องหม้อแกง"
พี่รัฐหันมามองหน้าฉันแล้วทำหน้าสงสัย หลายคนงงว่าพี่รัฐเป็นใครฉันก็ไม่รู้เพราะเพิ่งรู้จักกัน ฮ่าๆๆ ฉันกำลังจะตอบแต่ไอ้หมาบ้ามันตอบแทนฉันซะก่อน
"ผัวยัยนี่ ไม่อยากเป็นชู้ก็ถอยออกห่างๆจากเมียกูด้วยครับ"
หมอนั้นพยายามคุมอารมณ์ตัวเองอย่างหนัก มือกำหมัดพร้อมจะปะทะ ฉันกลัวว่าจะมีมวยแหะ ไม่ไหวหรอกนะปอร์เช่มันแรงควายจะตาย
" กลับกันเถอะค่ะพี่รัฐไปส่งหม้อแกงหน่อยได้มั้ยคะ"
ฉันพูดยั่วไอ้หมาบ้าปอร์เช่เฉยๆไม่ได้ตั้งใจจะให้ไปส่งจริงๆหรอก ดูพี่เขาจะดีใจรีบตอบรับทันที
" ค่ะพี่จะไปส่งนะ"
พูดจบก็ลุกขึ้นพาฉันเดินออกไปทันที จริงๆฉันมากับยัยเพ้นตี้นะแต่ไม่รู้ว่าอยู่ๆไทเกอร์เพื่อนปอร์เช่ก็มาลากมันออกไปไม่รู้ว่ามีซัมติงอะไรกันหรือเปล่า
"ถ้าเธอก้าวออกไปกับมันแม้แต่ก้าวเดียว ฉันจะจัดการเธอแน่ หม้อแกง"
ฉันหยุดนิ่งทันที คือฉันรู้ไงว่าเขาพูดจริงทำจริง แต่แล้วไงละทำไมฉันต้องมากลัวเขาด้วย เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วฉันไม่เห็นต้องกลัวอะไรเลย
"เธอท้าทายฉันเองนะ หม้อแกง หึหึ"
ฉันได้ยินเขาตะโกนไล่หลังมาแต่ฉันไม่สนใจหรอก ฉันเดินไปหาพี่รัฐแล้วบอกเขาว่าฉันจะกลับเองแต่เขายืนยันจะไปส่งให้ได้ ฉันก็ยอมให้เขาไปส่งแต่โดยดี
@คอนโดหม้อแกง
"ขอบคุณนะคะที่มาส่งถึงหน้าห้องเลย แหะๆ"
ฉันไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ แต่ฉันคงไม่ให้เข้าห้องแน่ๆอ่ะ ดูท่าทางพี่เขาอยากได้ฉันนะ เหอะ
"ไม่ชวนพี่ไปดื่มน้ำสักแก้วเหรอ"
เขาพูดยิ้มๆฉันกำลังจะตอบแต่อยู่ๆก็มีมือมาผลักพี่รัฐออกจากประตูแล้วก็ผลักฉันเข้าห้องไปจากนั้นก็จัดการล็อกประตูทันที
" ปอร์เช่"
เขาก้าวเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ ฉันเริ่มกลัวแล้วนะ ฉันถอยไปเรื่อยๆจนตอนนี้หลังฉันไปชนกับกำแพงเรียบร้อยแล้ว ไม่นะ ฮือๆๆๆๆ
" ทำไม เมื่อกี้ไม่เห็นจะกลัว ทำไมตอนนี้กลัว"
เขาเอามือมายันกำแพงไว้ไม่ให้ฉันหนีได้ ฉันตัวสั่นตาเริ่มแดงๆ
"ปอร์เช่ปล่อยฉันไปเถอะนะ"
ฉันพยายามกล่อมเขาแต่ไม่เป็นผล ตอนนี้ปอร์เช่ทั้งเมา ทั้งโมโห หลายหลายอารมณ์จนฉันไม่รู้จะทำยังไงแล้ว
"ถ้าฉันปล่อยเธอไปวันนี้ ฉันก็โง่เต็มทนแล้ว หม้อแกง"
พูดจบก็ประทับริมฝีปากลงมาทันที ฉันกัดฟันปิดปากไม่ยอมให้เขาสอดลิ้นเข้ามา แต่เขากัดปากล่างของฉันจนเผยอออกมา
"อื้อออออออ"
ฉันดิ้นคลุกคลั่กอยู่ในอ้อมกอดของเขา แต่เหมือนเขาไม่รู้สึกถึงแรงทุบตีของฉันเลย มือก็ลูบไล้แผ่นหลัง พยายามถอดชุดของฉัน
" อ่อยอะ"
ฉันพยายามดิ้นเท่าไหร่เขาก็ยิ่งรุนแรงกับฉันเรื่อยๆ ตอนนี้เขาถอดชุดของฉันออกได้หมดเหลือแค่ช่วงล่างเท่านั้นที่บดบังร่องสาวของฉันไว้ เอาผละออกจากฉันก่อนจะอุ้มฉันพาดบ่าแล้วพาเข้าไปที่เตียงทันที
"คนบ้า ออกไปนะ คนฉวยโอกาส ออกไป อื้อออ"
เขาประกบปากฉันทันทีไม่ให้ฉันส่งเสียงร้อง มือก็ถอดเสื้อผ้าของเขาจนตอนนี้ฉันกับเขาเราสองคนเปลือยเปล่ากันทั้งคู่
"ฉันเกลียดนายปอร์เช่"
เขายกยิ้มมุมปาก
"เธอจะเกลียดผัวตัวเองลงก็เอาสิ"
พูดจบก็แทงแก่นกายของเขาเข้ามาพรวดเดียวโดยที่ไม่มีเล้าโลมอะไรเลย
สวบบบบบ
"กริ๊ดดดดดดดดดดด"
ฉันเปล่งเสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวด ฮือๆๆ น้ำตาไหล ทั้งเจ็บทั้งจุก มันเหมือนถูกมีดกรีดเนื้อจนพรุน
" ฮือๆๆ ออกไปนะ ฮึกๆ ไอ้บ้า ฮือๆๆ ฉันเจ็บ "
เหมือนไอ้บ้านั้นจะเริ่มมีสติขึ้นมาบ้าง มองฉันที่ร้องไห้ใต้ร่างเขา
"ขอโทษ ลืมไปว่าเธอยังไม่เคย เจ็บไหม"
เขาจูบปลอบฉันแต่ฉันไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เอามือทุบตีเขา ตบหน้าเขาจนตอนนี้มันแดงเป็นรอบนิ้วมือฉันไปหมดแล้ว
" หม้อแกงฉันเจ็บนะโว๊ยยย อ้า อย่าดิ้นสิ เสียวหัวนะโว๊ยย"
เขาเอามือปัดป้องจากกำปั้นของฉัน
"ฮึกๆ แล้วฉันไม่เจ็บ หรือไง ฮือๆๆๆ"
เขาไม่สนใจเสียงของฉันเริ่มขยับแก่นกายเข้าออกช้าๆก่อนจะเร่งความเร็วจนฉันร้องครางเสียงอันน่าเกลียดออกมา
" อ๊ะๆ!! อื้อ"
ฉันพยายามกัดปากไม่ส่งเสียร้องออกมา เขาเห็นอย่างนั้นก็หงุดหงิดฉัน แทงเข้ามาไม่ยั้ง
ตั่บ!! ตั่บ!! ตั่บ!!
ตั่บ!!
"ครางออกมาสิหม้อแกง อ้าาา"
"อ้าา แน่นสุดๆ ซี๊ดดดดด"
"...."
ฉันกัดปากตัวเองจนห้อเลือดไม่ยอมส่งเสียงร้องออกไป
"เออดีไม่ครางก็ไม่ต้องคราง ฉันจะเอาเธอทั้งคืนจนกว่าเธอจะครางชื่อฉัน"
"อ้าา หม้อแกง ฉันจะแตกแล้ววว อ้าาา"
" ซี๊ดดดดดดดดดดดด"
เขากระตุกเกร็งฉีดน้ำเข้ามาในร่องของฉัน ฉันมองเขาอย่างเกลียดชัง
"ไม่ครางก็ต้องทนให้ได้ ฉันจะเอาเธอทั้งคืน"
พูดจบก็ขยับแก่นกายชองตัวเองต่อ
"อ๊ะ แน่นที่สุด อ้าาาาา"
สามชั่วโมงผ่านไป..
"อ้าาา เสียวหัวชิบ ซี๊ดดดดด"
ฉันเริ่มหมดแรงไม่ไหวแล้วนะระบมไปทั้งตัวแล้วเมื่อไหร่เขาจะหยุดสักที
" อ้าาาา หม้อแกงจ๋าา เอามันชิบ ซี๊ดดดด"
"อ๊ะๆๆ พะ พอเถอะ ปอ ปอร์เช่ อ้าา"
ฉันไม่สามารถกัดปากตัวเองได้อีกแล้ว ฉันอยากให้เขาหยุดเพราะฉันไม่ไหวจริงๆ
"อ้าาา ครางได้แล้วเหรอ หือ"
"อ๊ะๆๆ อื้อ อ้า อ๊ะๆ"
ฉันร้องครางไปตามแรงกระแทกอันป่าเถื่อนของเขา
"ครางชื่อฉันสิ อ้าา เร็วๆ ไม่งั้นอ้าา ไม่หยุด"
"อ๊ะะๆๆ ปอร์เช่ อ้าาา ฉะ ฉัน อ๊ะๆๆๆ ไม่ไหวแล้ววว อ้าาา"
" อ้าา จะจะแตก แล้วววว"
"อ้าาาาาาา/ซี๊ดดดดดดดด"
เขากระตุกเกร็งปล่อยในฉันรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าตอนนี้ฉันไม่ไหวแล้ว ตาฉันจะปิดแล้วฉันขอพักก่อนนะฉันไม่มีแรงจริงๆ
- Writer
