ALPHA

Chapter 18

Theo's POV

Ala-una na ng umaga na natapos ang inuman namin at tumingala ako sa ikatlong palabag ng gusaling ito at tinignan ang reaper na kasama ko, nakaupo lang siya habang nakadungaw sa isang bintana sa itaas. Akala ko maiinip siya at aalis na lang nang basta, pero mukhang dedikado siya sa trabaho niya at dapat lang siya sumunod at gampanan ang kanyang trabaho, hindi lang basta-basta ang pinasukan niyang organisasyon na iyon.

Halos bagsak na ang mga kasamahan ko dito at mga ilan sa amin ay umuwi na kaya hinayaan ko na sila dito matulog at nagsimula na ako magligpit ng pinaginuman namin.

Habang naglilinis ay napaisip ako sa reaper sa itaas, sino nga ba naman ako para pagsabihan siya na umayos siya sa trabaho niya kung ako mismo ang tumalikod sa organisasyon na iyon.

Isang malaking kapahamakan ang ginawa ko nung iniwan ko ang trabaho ko dun, pero bilang isang anak ng Alpha ay kahit papaano pinalagpas niya ako? Hindi ko siya naintindihan sa ginawa niyang iyon pero hindi ko na lamang siya tinanong. May rason ako kung bakit ko ito ginawa, dapat patay na ako nun dahil sa paglalayas ko pero walang humabol sa akin at ilang taon nang payapa ang buhay ko mula sakanila at masasabi kong napakaswerte kong tao. Binigyan ako ng pangalawang pagkakataon na ibahin ang landas ko... sa tamang paraan.

Ito ang rason ko kung bakit ako bumabangon araw-araw at kumilos sa tamang paraan, pangalawang pagkakataon ko ito at hindi ko na ito sasayangin pa at kung sa tingin ng reaper na ito ay maibabalik niya ako sa impyernong iyon, nagkakamali siya.

"Wan," tawag ko sakanya, tumingin naman ito sa akin saglit bago ito bumaba mula sa itaas, "help me clean." utos ko sakanya. Sumunod naman siya at ramdam ko sa bawat kilos niya na ayaw niya maglinis ng pinagkalatan namin, hinayaan ko na lang siya.

"Wan," tawag ko ulit sakanya makalipas ng mga ilang minuto sa paglilinis ng lugar, itinuon niya ako ng pansin, tignan ko rin siya sa mata kahit nakamaskara ito.

"I can't go back," sabi ko, nakinig lang ito sa akin, " do you know the story why I ran away from that organization?" tanong ko.

"Yes," sagot niya, "you left the organization because of an important mission that happened in Taiwan."

"Do you know why?" tinulikuran ko siya at nilagay sa isang tabi ang mga bote na pinaginuman namin.

"No."

"Liar." 

"I really don't, I only know the report of that mission and the background of it." Pagpapaliwanag niya.

"And?"

"It was that time when it was your first big mission outside of Japan, you were the leader and everything went according to how you managed the mission and how it benefited the organization until now thanks to you. That's it."

I scoffed, they wrote that in the book? Pathetic. They saw what happened but that organization only wants the benefit and the credibility.

Umayos ako ng tayo mula sa pagaayos ng mga bote at binalik ko ang atensyon ko sakanya na nakatingin pa rin ito sa akin, "It was an influential organization that is a big threat to the Alpha, at that time I was already working under the organization for more than 8 months. I have been assigned to do missions, but that mission was the first time Alpha let me handled." sabi ko.

The officials expected a lot from me since I am the next successor to that organization. Even other foreign groups have high expectations, but that did not bother me, and I finished the job like I always do... 

Patapos na ang misyon kong iyon nang tutukan ko ito at kalabitin ang baril angboss ng grupo sa harap ako.

"You dare come at the organization," sabi ko nung gabing iyon, ngumiti lamang ang boss ng kalaban habang ang mga kasamahan nitong mga opisyales ay nakahadusay sa sahig at lunod sa kani-kanilang dugo mula sa tama ng mga baril.

"You're so young to be a part of the organization." sabi niya sa malalim na tono na para bang binabantaan niya ako, di ako umimik at nanatiling nakatuok ang baril ko sakanya.

"But remember this..." 

I know your family, your mother was the very beautiful woman I have ever seen. You put her in the Philippines, right? A wise decision, but just because you put her away from danger, doesn't mean she is safe. Remember this young boy, there will be a day where I knock on the door of your house and shoot your mother on her forehead and remind you that you will NEVER get out of the underworld.

Those exact words that made me shiver, the way that man looked at me in the eyes and telling me those words with firm and threat as if he will definitely do it made me realize that I am just a boy, a human...

I never felt so scared in my life.

Pagkatapos ko ikwento sakanya ang nangyari sa misyon na iyon, siguro alam na niya kung ano ang kanyang gagawin. Hindi siya tanga para sabihan ko pa siya ng iba pang detalye. Tapos na kami linisin ang lugar at asikasuhin yung mga natirang mga tao dun, hinatid na rin ako ni Wan sa condo ko at walang usap na pumasok na ako ng building at iniwan siya sa labas. 

Shikaru's POV

Ilang minuto na rin ako nakatayo sa tapat ng building bago ako pagdesisyunan na umalis na ako sa tirahan niya, naglakad lang ako paalis nang walang sasakyan, naglakad ako papunta sa isang gas station sa tabi at dun nagpalit ng damit sa restroom. Pagkatanggal ng aking maskara at taklob sa ulo ay tinignan ko ang sarili ko sa salamin, kita sa mukha ko ang pagod, pagkagulo ng buhok, at ang isang problemadong Shikaru Yamato...

Alpha... paano na to? Ayaw na ng anak mo na bumalik kasi may nagbanta sa kanyang ina na nagpatakot ng anak niyo.