พ่อเลี้ยงที่รัก

ด.ญ.สายน้ำ+ด.ช.เทพอัคคี 2

"ไอ้สายจันทร์"

เทพวายุโผเข้ากอดเพื่อนรัก ที่ไม่เจอกันเกือบสิบปี

"ปล่อยๆ ไอ้วายุ อายเด็กๆมัน"

สายจันทร์โวยวายลั่น ผ่านไปกี่ปีวายุนิสัยไม่เคยเปลี่ยน แต่กับลูกน้องนี่คนละเรื่องเลย ไม่งั้นคงปกครองไร่อติเทพไม่ได้แน่

"ไหน หลานสาวข้าละ"

สาวน้อยคงน่ารักน่าชัง คงได้ทั้งเชื้อพ่อและแม่แน่ๆเขาชักอดใจรอที่จะได้เห็นไม่ได้แล้ว

"ยืนอยู่นี้ไง สายน้ำ สวัสดี อาวายุสิหนู"

สาวน้อย น่าตาเลอะน้ำหมูก ยืนกอดตุ๊กตากระต่ายเน่าอยู่ข้างๆผู้เป็นพ่อ

"สวัสดีค่ะ"

เด็กสาวเอ่ยทักทายทุกคนด้วยความสงสัย ใครกัน ใครกัน พ่อพามาบ้านใครเนี้ย

"หื้อ ลูกของดาวจริงหรอเนี้ย เหมือนใครกันนะ ไหนอาขออุ้มหน่อยสิ"

ลูกเป็ดขี้เหร่แท้ๆ เลยหลานสาวคนนี้

"เหมือนข้าสิว่ะ แต่ยังหลบในอยู่"

ถ้าบอกไปว่าวันๆ สายน้ำเล่นอยู่กลางแดด กลางทะเล วายุต้องว่าเขาไม่รักลูก ไม่ถนอมลูกแน่เลย แต่เพราะรักและตามใจมาก ถึงเป็นแบบนี้

"ฮัดชิ่ว ฮัดชิ่ว ฮัดชิ่ว"

ด้วยอาการป่วยแบบเด็กๆของสายน้ำ ผสมกับอาการเย็นของเชียงใหม่ การจามจึงพุ่งออกมาแบบไรทิศทาง เด็กหนอเด็ก

"ยัยเด็กบ้า ยี้ อะไรเนี้ย น้ำหมูก"

เทพอัคคีที่ยืนรับเคราะห์กรรมนั้น ผู้เกลียดความสกปรก ตอนนี้น้ำหมูกเต็มหน้าเด็กหนุ่ม

"ฮ่าาาาา"

เสียงหัวเราะดังลั่น รวมถึงสายน้ำด้วย เด็กหญิงหัวเราะออกมาตามผู้เป็นพ่อ

"ฝากไว้ก่อนเถอะ"

เด็กชายอัคคีในวัยแตกเนื้อหนุ่มกัดฟันกรอดๆ ด้วยความโกรธ

"โอ๊ย ไอ้บ้า"

สาวน้อยสายน้ำโดนอัคคีกระชากผมเปียเพื่อระบายความโกรธ ถึงกับร้องด้วยความเจ็บ ไอ้นี้เป็นใคร กล้าทำกับสายน้ำลูกพ่อสายจันทร์ได้ยังไง

"ยัยสกปรก ยัยหมูหลุม ถอยออกไป"

สายน้ำที่ดิ้นหนีออกจากอกของเทพวายุ เข้ากอดขาและเอาน้ำหมูกเช็ดกับกางเกงของเทพอัคคี

"ไม่ปล่อย ไอ้หน้าตุ๊ด กล้าทำกับสายน้ำแบบนี้มันหยามกันเกินไปแล้ว"

ถึงจะเป็นเด็กแต่ถูกตามใจมาตั้งแต่เกิด กับนิสัยไม่ยอมใคร เรื่องแค่นี้มีเหรอจะยอมง่ายๆ

"พอๆเลยสายน้ำ"

สายจันทร์ต้องรีบห้ามทัพ ถ้าปล่อยให้สายน้ำแผลงฤทธิ์ เรื่องจะไม่จบง่ายๆแน่

"ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้หน้าตุ๊ด"

สายน้ำยังคงส่งสายตาอาฆาต เทพอัคคีก็ไม่แพ้กันไม่ถูกชะตาตั้งแต่แรกเจอ เธอสร้างศัตรูเองนะ ยัยหมูหลุม