พันธนาการรักเจ้าป่า

บทที่ 6 ส่งไม่ถึงบ้าน NC20++

“พี่ป่านี่มัน-”

“ลงมา” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นเมื่อเราสองคนมาถึงคอนโดมิเนียมหรูใจกลางเมือง แต่ทว่าไม่ใช่ที่พักอาศัยของเธอเพราะสารถีหน้าหล่อดันพามาที่คอนโดมิเนียมของเขา

ขาเรียวก้าวลงจากรถยนต์ก่อนจะตามแผ่นหลังกว้างไปจนถึงห้องด้านบน และทันทีที่เข้ามาด้านในทั้งร่างก็ถูกมือใหญ่ดันจนหลังชิดกำแพง ก่อนที่ใบหน้าคมจะโน้มลงมาสูดดมกลิ่นหอมจากลำคอสวย

กลิ่นหอมละมุนราวกับมีดอกไม้อบอวลอยู่รอบตัวตลอดเวลา คือสิ่งที่เขาหาไม่ได้จากที่ไหนและเจ้าป่าคิดถึงมันอยู่ไม่น้อย

“ดะ...เดี๋ยว” เสียงหวานทักท้วงเมื่อเจ้าป่ารุกล้ำอย่างรวดเร็ว สองมือเล็กดันร่างหนาให้ถอยห่าง ทำให้คนถูกขัดใจหยุดชะงักก่อนจะเงยหน้ามองเธอ

ใบหน้าสวยหวานที่เขาเห็นมาตั้งแต่เด็กแต่นับวันยิ่งดูสวยและมีเสน่ห์ เจ้าป่ายอมรับว่าใบหน้านี้ตรงสเปกเขาไม่น้อย

“พี่ป่า...” มาลีวัลย์ร้องเสียงสั่นเมื่อเจ้าป่าไม่หยุดการกระทำ มิหนำซ้ำเขายังใช้สองมือนวดเฟ้นไปทั่วร่างขาวจนเธอวาบหวามไปหมด

“อื้อ~” เสียงหวานครางแผ่วเมื่อลิ้นร้อนตวัดเลียติ่งหูเล็กพร้อมกับมือใหญ่ที่เลื่อนขึ้นมาบีบคลึงเต้าสวยผ่านเนื้อผ้า ก่อนที่เขาจะใช้เข่าแยกขาเรียวทั้งสองข้างให้แยกออกจากกัน

“ถอดสิ”

“อะ...อื้อ” ร่างเล็กสั่นระริกเมื่อลมหายใจร้อนเป่ารดไปทั่วใบหู มือเรียวทำตามที่เขาบอก เธอค่อย ๆ รูดรั้งกางเกงในตัวน้อย ก่อนจะปลดเสื้อชั้นในออกให้เจ้าป่าได้สัมผัสร่างกายเธอแบบเนื้อแนบเนื้อ เพราะเธอรู้ดีว่าเจ้าป่าชอบแบบไหน

เมื่อไร้สิ่งควบคุมเม็ดทับทิมสวยก็ดุนดันผ่านเนื้อผ้าออกมาให้เห็น มุมปากหยักยกยิ้ม ก่อนที่ร่างหนาจะผละออกจากกายขาวแล้วเลิกรั้งเดรสตัวสวยออกไปให้พ้นสายตาพร้อมกับถอดกางเกงแสนเกะกะของตัวเองอย่างรีบร้อน

และมันมักจะเป็นแบบนี้เสมอเวลาที่เจ้าป่าจะได้มีเซ็กซ์กับมาลีวัลย์ เขาไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร แต่หญิงสาวตรงหน้าปลุกสัญชาตญาณดิบให้ลุกฮือได้อย่างง่ายดายและรุนแรงมากกว่าคนไหน ๆ...

ในวันที่เราทะเลาะกันเจ้าป่าตั้งใจจะไปนอนกับคนอื่นเพราะไม่ต้องการให้มาลีวัลย์มีอิทธิพลต่อใจมากเกินไป แต่สุดท้ายเจ้าป่าก็ทำไม่ได้เพราะภาพใบหน้าของหญิงสาวมันเอาแต่วนเวียนในหัวเขาไม่หยุด

“อะ !” ร่างเล็กถูกผลักลงโซฟาตัวใหญ่ก่อนที่เจ้าป่าจะตามเข้ามาแทรกตรงกลางร่างกายเธออย่างรวดเร็ว แต่สิ่งที่ทำให้มาลีวัลย์ตกใจมากที่สุดไม่ใช่การถูกผลักลงมาอย่างกะทันหัน แต่เป็นท่อนเนื้อใหญ่ที่ชูชันอยู่ตรงหน้า !

“พะ...พี่ป่า อ่า” ร่างแน่งน้อยบิดเร้าเมื่อก้านนิ้วยาว ถูไถไปตามร่องร้อนก่อนจะสะกิดเข้าที่เม็ดเกสรกลางร่างกาย ทำให้มาลีวัลย์ตัวกระตุก และท่าทางอย่างนั้นมันทำให้เจ้าป่านึกพอใจไม่น้อย

“มาร์ อื้อ” น้ำหวานถูกขับออกมาจนนิ้วยาวชื้นแฉะ ใบหน้าสวยหวานแดงก่ำรับกับดวงตาสวยที่รื้นไปด้วยน้ำสีใส

สีหน้าที่มาลีวัลย์แสดงออกตอนนี้มันน่ารักเสียจนเจ้าป่าโน้มเข้าไปจุมพิตแก้มใสโดยไม่รู้ตัว และการกระทำอย่างนั้นมันทำให้สองร่างที่กำลังนัวเนียหยุดชะงัก และคนที่อึ้งงันมากที่สุดก็คือมาลีวัลย์เพราะเธอไม่เคยได้รับสัมผัสอ่อนหวานแบบนี้เลยสักครั้ง และแค่การหอมแก้มเพียงครั้งเดียวกลับทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นรัวมากกว่าครั้งไหน ๆ

“อ๊ะ” นิ้วยาวสอดเข้ามาในช่องทางร้อนทั้งสามนิ้วไม่ทันให้มาลีวัลย์ตั้งตัว เจ้าป่าไม่รู้ว่าเมื่อครู่ตนทำอะไรลงไปและไม่อยากให้เธอหวั่นไหวไปกับการกระทำไร้สติพวกนั้น ส่วนเขาก็ไม่ต้องการหาคำตอบของการกระทำเมื่อสักครู่เหมือนกัน

สามนิ้วยาวสอดกระแทกใส่ช่องทางร้อน กายขาวสั่นระริกเมื่อปลายนิ้วยาวชนเข้ากับจุดด้านใน

สองขาเรียวถูกดันให้แยกกว่าเดิมด้วยมือข้างเดียวขณะที่มืออีกข้างก็ชักรูดแก่นกายใหญ่ไปด้วย ก่อนจะส่งตัวตนเข้าไปในช่องทางร้อนในคราเดียว

“อ๊า”

“อ่า”

ช่องทางร้อนบีบรัดเพราะอาการเกร็งของเจ้าของร่างทำให้เจ้าป่าไม่สามารถขยับได้เลย ทั้งยังทำให้เขาแทบเสร็จทันทีที่สอดกายเข้าไป

“ผ่อนคลายหน่อย”

ร่างใหญ่ทับทาบร่างกายเธอไว้พร้อมกับเสียงแหบพร่าที่กระซิบข้างใบหู ลิ้นชื้นถูกส่งมาไล้เลียไปตามใบหูสวยก่อนจะลากไล้ลงมาจนถึงเม็ดทับทิมชูชัน ไม่รอช้าเจ้าป่าปาดเลียมันในทันที และเพื่อไม่ให้อีกข้างน้อยหน้ากัน มือหนาจึงบีบเคล้นอย่างแรงจนเนื้อขาวบางส่วนล้นออกตามง่ามนิ้ว

เมื่อถูกสัมผัสหลายส่วนเข้าร่างกายก็เริ่มคลายความเกร็งและทันใดนั้นคนด้านบนก็ดันขาเรียวขึ้นจนชิดอกพร้อมกระแทกท่อนเนื้อเข้าออกอย่างรุนแรง

“อื้อ อ๊ะ อือ !”

เสียงเนื้อกระทบกันสลับกับเสียงครวญครางดังก้องไปทั่วห้องกว้าง

พั่บ พั่บ พั่บ

“อา อื้อ พี่ป่า อึก !” มือใหญ่ประคองก้นกลมให้ยกขึ้น และท่านี้มันยิ่งทำให้เจ้าป่าส่งท่อนเนื้อเข้าออกในจังหวะที่เร็วและหนักหน่วงมากกว่าเดิม

สองมือเล็กจิกพนักพิงจนข้อนิ้วขึ้นสีซีด ร่างกายแดงเถือกขณะที่ขาเรียวชี้ขึ้นสูงจนทุกส่วนถูกเปิดเผยต่อสายตาคมกริบ ก่อนที่เจ้าป่าจะลดจังหวะลงเพราะอยากเห็นคนใต้ร่างทรมาน อีกทั้งเขายังอยากเห็นมาลีวัลย์ทนต่อความต้องการไม่ไหวจนต้องแสดงท่าทางน่าอาย เพื่อเอาคืนที่เจ้าตัวปฏิเสธเขาอย่างอวดดีเมื่อหลายวันก่อน

“อะ ทำไม”

“ทำสิ”

“แต่มาร์-”

“เธอทำได้ สวนเอวขึ้นมา” เมื่อได้ยินคำสั่งสองแขนเรียวก็ยันตัวเองไว้ เอวบางส่ายร่อนเป็นวงกลมเพื่อยั่วยวนอีกฝ่ายและเหมือนว่ามันจะได้ผลดีอย่างที่คิด

ช่องทางร้อนตอดตุบจนเจ้าป่าทนไม่ไหว สะโพกหนากระแทกกายลงไปอย่างแรงจนส่วนปลายบานชนเข้ากับจุดด้านในสุดและครั้งนี้มันเสียวซ่านเสียจนมาลีวัลย์เชิดหน้าพร้อมกอบโกยอากาศเข้าสู่ร่างกาย

“ยั่วฉิบ”

“ดะ...เดี๋ยว อ้า”

ร่างเล็กสั่นเทิ้ม แก่นกายใหญ่กระแทกถี่รัว ปากร้อนดูดหน้าอกบวมเป่งและดึงมันซ้ำ ๆ จนในที่สุดมาลีวัลย์ก็ถึงจุดหมาย เช่นเดียวกับเจ้าป่าที่ทนต่อแรงรัดไม่ไหวปลดปล่อยออกมาติด ๆ กัน...