ก๊อกๆๆ
“นายหญิงครับ...ผมขออนุญาตเข้าพบหน่อยนะครับ” เสียงเคาะประตูห้องทำงาน แล้วตามมาด้วยเสียงทุ้มที่คุ้นเคย ทำให้น่านน้ำเงยหน้าขึ้นจากจอโน้ตบุ๊คตรงหน้า หญิงสาวยิ้มเขินกับคำเรียกขานที่เขาใช้เรียกตัวเอง
“เชิญค่ะ” ใบหน้านวลก้มลงสนใจหน้าจอโน้ตบุ๊คตรงหน้าอีกครั้ง และทำเป็นสนใจนักหนาโดยไม่ยอมมองคนที่เดินเข้ามาใหม่สักนิด ภูชิตยิ้มเจ้าเล่ห์ เขาคาดโทษแม่ตัวดีมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว วันนี้จะจัดหนักจัดเต็มให้สมกับที่เขาต้องกินแห้วเมื่อคืนทีเดียว ก็ในเมื่อเขาเป็นผู้บริสุทธิ์มันก็ต้องมีอะไรปลอบขวัญกันบ้าง
“ทำอะไรอยู่ครับ” ภูชิตขยับเข้าใกล้อย่างจงใจ เขากระซิบถามชิดใบหูเล็ก แล้วกดจมูกฝังลงที่พวงแก้มนุ่มทันที
“อุ๊ย! คุณภู ทำอะไรคะ” น่านน้ำเบี่ยงหน้าหลบ มือเล็กยันคางสากไว้ทันที ที่จมูกโด่งจะเริ่มกดดอมดมไปทั่วดวงหน้าเนียน
“อื้อ...อย่าขัดใจสิ ผมใจจะขาดแล้วรู้ไหม” เสียงทุ้มกระเส่าทำให้น่านน้ำหัวใจเต้นแรง
