ภูชิตรีบแต่งตัวแล้วผลุนผลันออกจากห้องของตนเองไปทันที โดยไม่สนใจผู้หญิงที่อยู่ในห้องน้ำแม้แต่น้อย ชายหนุ่มเดินตรงไปเปิดประตูห้องของน่านน้ำ แต่ปรากฏว่ามันถูกล็อกจากด้านใน มือใหญ่เคาะประตูห้องรัวตามแรงอารมณ์ เขาหงุดหงิดที่เกิดเรื่องต่างๆมาตั้งแต่หัวค่ำ พอถึงเวลาพักผ่อนกลับมาเกิดเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องอีก
“น้ำเปิดประตูเดี๋ยวนี้ เรามีเรื่องต้องคุยกัน” ภูชิตรอฟังคนที่อยู่ด้านใน แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ เขาถอนหายใจแรง เดินลงไปด้านล่างของบ้าน ปากก็ตะโกนหาลูกน้องคนสนิทปาวๆ
“ไอ้สิน! ไอ้สิน!” ภูชิตเดินลงบันไดมาจนถึงหน้าบ้าน คนถูกเรียกรีบวิ่งกระหืดกระหอบมาหาหน้าตาตื่น
“กุญแจสำรองอยู่ไหน” เสียงเกรี้ยวกราดของภูชิตทำให้นายสินก้มหน้าต่ำยืนนิ่ง
“อยู่ไหนไอ้สิน ไปหามาสิ ยืนเซ่ออยู่ทำไม”
“เอ่อ...คุณน้ำเพิ่งมาเอาไปครับ” นายสินตอบอย่างกล้าๆกลัวๆ คนหนึ่งก็ว่าที่นายหญิง คนหนึ่งก็นาย ตายแน่ๆไอ้สินเอ๊ย!
ภูชิต
