“คุณแจมคะ มีคนมาขอพบค่ะ บอกว่ามาจากโชว์รูมรถ”
แสงดาวเลขาสาวใหญ่วัยสี่สิบห้าส่งเสียงรายงานเจ้านายเข้ามาในห้อง แม้จะไม่ได้นัดหมายไว้ แต่สุดท้ายวิวรรญาก็ออกไปพบอยู่ดี ไม่กี่นาทีต่อมาแขกก็พาออกไปดูโฟล์กสวาเกนรุ่นกอล์ฟ จีทีไอสีแดงราคาสองล้านครึ่งนิดๆ จอดรออยู่หน้าประตูเรียบร้อยแล้ว
“คุณวิวรรญาเซ็นรับรถตรงนี้ก็พอครับ เอกสารที่เหลือเดี๋ยวผมจะเอาไปให้คุณปาลินเองครับ”
พนักงานเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลท่าทีนอบน้อม และเมื่อมีชื่อเขาเข้ามารบกวนจิตใจ ในห้วงความคิดก็พลอยมีภาพสีหน้าและแววตาของนายลินผู้ต่ำต้อยตามติดมาด้วยอย่างยากจะหลีกเลี่ยงได้
‘หุ่นผอมบางอย่างคุณแจมต้องขับรถเล็กๆ น่ารักๆ แต่ยี่ห้อดีๆ เช่นรถยุโรป เพราะมันแข็งแรงและปลอดภัย มากกว่าจะขับกระบะคันเบ้อเร่อแบบนี้ ผมเห็นตอนแรกเลยคิดว่าคุณแจมเป็นขาลุยด้วยซ้ำ’
‘แล้วรถที่นายว่ามานี่ ฉันจะต้องเก็บเงินกี่ชาติล่ะถึงจะมีปัญญาซื้อมาขับได้ แค่คันนี้ฉันก็ยังต้องพึ่งเงินดาวน์จากลุงป้าเลย นี่ขนาดผ่อนเดือนละไม่ถึงหมื่นยังเหลือเงินไว้ใช้ไม่เท่าไหร่ ถ้าขืนซื้อรถอย่างที่นายว่าฉันคงชักหน้าไม่ถึงหลังแน่’
‘ถ้าผมรวยเมื่อไหร่ ผมจะซื้อให้คุณแจมขับทันที’
“คุณช่วยเอาไปให้เขาเซ็นรับเองเถอะนะคะ มันไม่ใช่ของฉัน คงจะรับไว้ไม่ได้หรอกค่ะ ขอโทษนะคะ”
สิ้นคำร่างอรชรก็เดินเข้าประตูบริษัทไป ทิ้งให้สองหนุ่มมองตามอย่างงงงวย ดาราเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมลูกเลี้ยงถึงไม่ยอมรับรถราคาแพงๆ จากสามี ส่วนไกรเดชนั้นแม้จะสงสัยในการกระทำของลูกอยู่บ้าง แต่ก็ยิ้มน้อยๆ ออกมาด้วยความดีใจ ในชัยชนะที่ลูกสาวได้ในยกนี้
ผิดกับคนเป็นเขยโดยสิ้นเชิงที่ยืนกอดอกเสียใจไม่น้อยอยู่บนออฟฟิศชั้นยี่สิบสี่กับคำปฏิเสธของเมียอย่างไม่แคร์ใดๆ ถ้าไม่เป็นเพราะได้อานิสงส์จากการเข้าไปเป็นทหารป่านนี้ก็คงจะทำใจเย็นอยู่ไม่ได้แน่
เมื่อส่งตัวแทนไปแล้วเมียไม่รับ เย็นนี้เขาก็จะเป็นคนส่งให้เมียเองกับมือ ให้รู้ไปเลยว่าจะกล้าปฏิเสธอยู่อีกไหม คิดได้ดังนั้นเขาจึงหันกลับไปหาสารพัดแฟ้มบนโต๊ะที่ดูเหมือนจะมีมากมายก่ายกอง
กว่าตอนจบจากอังกฤษแล้วเข้ามาทำงานใหม่ๆ อีก ผลพวงมาจากต้องก้าวไปยืนในตำแหน่งของพ่อในวันข้างหน้า แทนพี่ชายที่เรียนอยู่อเมริกาหลายปีดีดัก จนเผลอใจรักและเลือกเมียอเมริกันแทนการเลือกพ่อ
ซบอกเมืองตำรวจโลก แล้วหันหลังให้สยามเมืองยิ้มหลังจบดอกเตอร์เมื่อห้าปีมาแล้ว จนพ่อต้องผิดหวัง เสียอกเสียใจ ถึงขนาดตัดพี่ออกจากวงศ์สกุล ออกจากกองมรดก เคราะห์ดีที่พี่เก่ง เรียนจบสูง ได้งานดีๆ ทำในบริษัทพ่อแฟนอยู่ก่อนแล้ว
ถึงได้ไม่กระทบมากด้านการเงินมากนัก เขาเคยเบาใจที่ไม่ถูกพ่อบังคับเคี่ยวเข็ญด้านความคิด การเรียนและการวางตัวเหมือนพี่ เลยได้ทำตัวสบายๆ เรียนๆ เล่นๆ ใช้ชีวิตวัยรุ่นวัยเรียนอย่างคุ้มค่าในทุกๆ ด้าน
โดยเฉพาะเรื่องผู้หญิง กลับต้องมาหนักใจในภาระอันหนักอึ้งนี้โดยไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้ เพราะพ่อไม่หลงเหลือใครนอกเจ้าเขากับน้องสาวเท่านั้น
“คุณซีคะ ท่านประธานแจ้งมาว่าคุณหยงเจิ้งกับครอบครัวเปลี่ยนใจมาเมืองไทยก่อนแล้วถึงจะไปสิงคโปร์ค่ะ เพิ่งไลน์มาบอกเมื่อกี้นี้เอง ท่านให้รีบเคลียร์งาน แล้วไปรอต้อนที่บ้าน ส่วนท่านจะไปรับที่สนามบินหลังจากไปดูโกดังที่บางพลีเสร็จค่ะ”
อรวรรณเลขาคู่ใจวัยสี่สิบที่เคยเป็นผู้ช่วยเลขาพ่อของเขามาก่อน จึงทำงานเก่งและรู้เรื่องดีทุกอย่างเลยให้มาช่วยเขาแทนเดินเข้ามาแจ้งเรื่อง เขาไม่ได้ว่าอะไร ไม่เงยหน้ามองนอกจากพยักหน้ารับเท่านั้น คนบอกก็ไม่เซ้าซี้ หมดธุระแล้วก็หันหลังกลับ แต่พอเดินไปถึงประตูก็นึกขึ้นได้เลยหันกลับมาใหม่
“อ้อ! ท่านบอกว่าให้คุณซีพาคุณแจมมาคอยต้อนรับตลอดสามวันที่จะอยู่เมืองไทยด้วยนะคะ ท่านว่าจะได้คุ้นเคยเพราะออร์เดอร์แป้งครั้งต่อไปท่านจะโอนให้วีทีเค มิลลิ่งรับต่อค่ะ”
คราวนี้เจ้านายหนุ่มถึงกับเงยขึ้นไปมองหน้าเลขาอย่างเลี่ยงไม่ได้ เพราะการจะต้องเอ่ยปากหรือเอาหน้าไปหาเมียในตอนนี้ ช่างเป็นเรื่องยากกว่างานไหนๆ ที่เขาเคยทำมาเสียนี่กระไร
“งั้นฝากคุณวรรนช่วยแจ้งคุณแจมด้วยก็แล้วกัน ว่าผมจะไปรับที่ออฟฟิศตอนเลิกงาน”
เลยโยนงานใหญ่ยักษ์นี้ไปหาเลขาแทน ส่วนตัวเองขอเอาตัวรอดไว้ก่อน แม้จะเพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็ตาม
“คุณซีคะ คุณแจมบอกว่าจะกลับเองค่ะ เพราะตอนนี้ออกไปดูโรงงานที่พระประแดงอยู่ค่ะ”
ไม่กี่อึดใจเลขาก็โทรมาแจ้ง เขาไม่ได้ว่าอะไรนอกจากถอนหายใจหนักๆ ออกมาแค่นั้น ก่อนจะก้มลงไปหางานต่อ แต่ไม่กี่อึดใจก็นึกอะไรขึ้นได้เลยเรียกเลขาเข้ามาหาใหม่
“คุณวรรนช่วยไปจัดของพวกนี้ให้ผมทีนะครับ เสร็จแล้วก็เอาไปที่บ้านให้เจียจัดการต่อเลย”
แล้วยื่นโน้ตที่เขียนเป็นภาษาไทยปนอังกฤษตามความคุ้นชินส่งให้ แล้วก้มหน้าไปหางาน เป็นการบอกให้อีกคนรู้ว่าห้ามถามอะไรอีกเป็นอันขาด
“ขอบคุณค่ะคุณธีร พรุ่งนี้แจมจะโทรบอกว่าจะเข้าออฟฟิศได้ตอนไหนนะคะ เพราะไม่รู้ว่าต้องตามแขกไปไหนบ้างหรือเปล่า”
วิวรรญาหันไปหาผู้ช่วยแล้วยิ้มบางๆ ให้ ก่อนจะรีบก้าวลงจากโตโยต้าอัลติสสีขาว เพราะมีเวลาเหลือเพียงน้อยนิดสำหรับอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อรอต้อนรับลูกค้าตามคำสั่งของสองสามีตีตรา
‘คุณหยงเจิ้งเป็นเจ้าพ่อมิลลิ่งระดับท๊อปไฟว์ในโซนยุโรปเชียวนะแจม ถ้าได้รู้จัก ได้ทำความคุ้นเคยเอาไว้จะเป็นเรื่องดีกับเราในวันข้างหน้า ออร์เดอร์แต่ละล๊อตของแกทำกำไรได้ทีละหลายล้าน เสียดายบริษัทเราเงินไม่ถึงที่จะหาซื้อแป้งมาป้อนให้แก เฮียซ้งเลยเหมาขาดไปคนเดียวเต็มๆ’