ใต้ร่มสกุณี

EP 40

และถ้าไม่เพราะคำบอกของพ่อแล้ว วิวรรญาก็อาจจะเบี้ยวงานนี้ด้วยการหยิบยกเอาเรื่องเจ็บไข้ได้ป่วยมาเป็นข้ออ้าง เพื่อจะได้ไม่ต้องฝืนความรู้สึกไปอยู่ใกล้ๆ สองพ่อลูกที่ต่อหน้าอย่างลับหลังอย่างไปได้อีกครั้ง

หลังจากตลอดสามอาทิตย์ที่ผ่านมาหลีกหนีพ้นด้วยการออกบ้านแต่เช้ากลับก็ค่ำมืด วิวรรญารีบก้าวเดินไปหาบันไดไม่กี่ขั้นของบ้านเมื่อเห็นรถของผู้ชายลวงโลกแล่นสวนรถผู้ช่วยหนุ่มไป

และมีคันสีแดงที่ตัวเองไม่ยอมรับถูกขับตามหลังมา ลิฟต์ที่ไม่เคยคิดจะใช้จำต้องพาตัวเองเข้าไปอยู่ในนั้นเมื่อเห็นเขาจอดรถแล้ว

“อ้าว! เจียมาทำอะไรอยู่ในนี้”

เข้าห้องมาได้ก็เห็นสาวใช้กำลังวุ่นอยู่ในห้องเสื้อผ้าเลยถามลอยๆ ไม่ต้องการคำตอบสักเท่าไหร่นัก เพราะรีบเข้าไปอาบน้ำ ไม่กี่นาทีก็กระโจมอกด้วยผ้าขนหนูตรงเข้าไปยืนอยู่หน้าตู้ใกล้ๆ เจีย

แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเสื้อผ้าไม่กี่ชุดของตัวเองกลับเต็มไปด้วยของสารพัด ไม่ว่าจะเป็นชุดทำงานเรียบหรูมีระดับเหมาะกับผู้บริหาร เดรสสั้นและยาวที่สามารถปรับไปเป็นชุดทำงานหรือชุดเที่ยวได้

ชุดราตรีแบบเกาะอก สายเดี่ยวสายเบี่ยงไหล่ซ้ายขวา รองเท้าไม่ต่ำกว่ายี่สิบคู่ กระเป๋าหรูหราราคาแพงไม่ต่ำกว่าสิบใบ เครื่องประดับเข้ากับชุด นาฬิกาข้อมือกว่าสิบเรือน ถูกจัดวางไว้ในลิ้นชักอย่างเป็นระเบียบด้วยมือเจีย

“เลขาคุณซีขนมาให้ตอนบ่ายๆ ค่ะ เพิ่งซักอบแล้วก็รีดได้แค่นี้ก่อน ที่เหลือพรุ่งนี้คงจะเสร็จค่ะ คุณวรรนบอกว่าให้คุณแจมใส่ชุดนี้ค่ะ ส่วนชุดตีกอล์ฟ กับชุดขี่ม้าเจียให้เขาอบแห้งให้อยู่ค่ะ ยังไม่ได้เอาขึ้นมา”

เจียชิงบอกเมื่อเห็นเจ้านายสาวกำลังจะคว้าชุดเดรสสีขาวมา จึงหันไปหาชุดกี่เพ้าสีขาวลายดอกโบตั๋นที่แขวนอยู่หน้าตู้ อดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมต้องใส่แบบนี้แต่ก็รีบคว้ามาใส่เมื่อเวลาจวนเจียนแล้ว

“คุณแจมน่าจะเปียผมนะคะ จะได้เข้ากับชุด เจียทำให้ก็ได้ เพราะคุณๆ บนตึกเรียกใช้เจียประจำค่ะ คุณแจมจะได้แต่งหน้าไปด้วย”

ปาลินยืนอยู่หน้าบ้าน สายตาจับจ้องอยู่ประตูรั้ว เพราะกลัวรถพ่อจะแล่นเข้ามาก่อนที่เขากับเมียจะทันได้เดินไปถึงหน้าตึกใหญ่ เมื่อยังไม่เห็นรถก็ค่อยเบาใจขึ้นมาหน่อย

เสียงลิฟต์ดังขึ้นทำให้หันไปหา แล้วก็ตกอยู่ภวังค์ชั่วครู่ กับร่างสมส่วนมีกี่เพ้าสั้นเหนือเข่าเล็กน้อยหุ้มไว้ ทำให้เห็นส่วนเว้าโค้งของเรือนร่างอันงดงามได้เป็นอย่างดี

ผมยาวดำขลับรวบเปียรอบศีรษะทำให้ดูเรียบร้อยขึ้นได้อย่างไม่น่าเชื่อ รองเท้าส้นสูงสีขาวช่วยส่งให้คนใส่ดูสง่างามไม่น้อย เสียตรงใบหน้าสวยแต่งแต้มไว้อย่างพอดีนั้น ไม่ยิ้มแย้มแจ่มใสเอาเสียเลย

โดยเฉพาะเวลาเห็นเขา แต่เขาก็ยังคิดว่าดีกว่าที่ตลอดสามอาทิตย์แทบไม่ได้เห็นหน้าเธอเลยด้วยซ้ำ ยกเว้นวันที่เขาต้องเข้าไปออฟฟิศเธอเท่านั้น ถึงจะได้เห็นใบหน้าเรียบเฉย

ท่าทีหมางเมินและไม่เคยมองมาหาเขาแม้แต่หางตาก็ว่าได้ มือถือดังขึ้นช่วยปลุกเขาให้ตื่นจากภวังค์ พ่อนั่นเอง

“อีกสิบนาทีจะถึงนะอาตี๋เล็ก”

เขารีบหันกลับไปหาเจ้าของใบหน้าเรียบเฉยและไม่เคยยิ้มให้เขาเลยนับตั้งแต่วันหมั้น

“แขกมาแล้วเราต้องไปเดี๋ยวนี้”

วิวรรญาเมินมือของเขาที่ยื่นมาหวังจะช่วยให้จับเวลาเดินลงบันได โดยไม่สนใจสายตาเหนื่อยอ่อนสักนิด แล้วก้าวตามเขาไปอย่างเร่งรีบ

นี่เป็นครั้งที่สองสำหรับการเดินเข้าไปในบ้านพ่อสามีที่ด้านในตกแต่งสวยงามวิจิตรตระการตาราวโรงแรมห้าดาวก็ไม่ปาน แต่ละห้องตกแต่งสไตล์หลุยส์ทั้งสิ้น

“หนูแจมมาแล้วเหรอจ๊ะ น้ากำลังจะบอกให้เด็กไปตามอยู่พอดี”

มณีมาลาเดินออกมาจากห้องครัวได้ก็ทักทายด้วยใบหน้ายิ้มแย้มและเป็นมิตร ทำให้ วิวรรญาค่อยหายอึดอัดเมื่ออยู่ใกล้ๆ ผู้ชายที่เคยคิดว่าเป็นคนมีแต่ตัวกับหัวใจเท่านั้น แต่ตอนนี้ดูเหมือนทุกอย่างจะเดินทางสวนกัน คือเขามีครบครันไปซะทุกอย่าง หากแต่ไร้หัวใจ

“อ้าว! ยัยอีฟมาพอดี แล้วคุณโซดาล่ะ”

มณีมาลาส่งเสียงเรียกหลานสาวอย่างเอ็นดู และเรียกคำนำหน้าลูกเลี้ยงทุกคนว่า ‘คุณ’ เพราะประมุขไม่ชอบให้เรียกชื่อเฉยๆ อนัญญายังไม่ทันจะได้ตอบน้า ปาริฉัตรก็เดินลงมาด้วยท่าทีสง่างามและเชิดใส่แม่เลี้ยงนิดๆ

แต่หากส่งยิ้มให้พี่ ส่วนกับพี่สะใภ้ก็ไม่ได้รับรอยยิ้มจากน้องสามีแต่อย่างใดเช่นกัน วิวรรญาอดมองสามสาวในชุดกี่เพ้าลายดอกโบตั๋นเหมือนตัวเองผิดแต่ละคนสีไม่ไม่ได้ สักพักก็เห็นเจียกับสาวรับใช้อีกสามคน

สาวอวบอ้๋นอีกสองเดินออกมาจากหลังบ้านในชุดแม่บ้านฝรั่ง อ้อมเจ้านายทั้งหลายออกประตูตึกไป

“ไปกันเถอะค่ะคุณซี”

มณีมาลาส่งยิ้มให้เขาแล้วเดินนำไปไม่นานทุกคนก็มายืนรออยู่หน้าตึก รวมทั้งวิวรรญายืนเป็นคนที่สาม

“คุณน้ายืนตรงนี้ดีกว่านะครับ”

เมื่อปาลินออกปากให้เกียรติแม่เลี้ยงด้วยการยืนเป็นคนแรกส่วนเขายืนถัดไป

“ขอบคุณค่ะ”

มณีมาลาอุ่นใจทุกครั้งที่มีเขาอยู่ในบ้าน เพราะตัวเองดูมีค่า มีเกียรติ มีศักดิ์ศรีขึ้นมาทันใด ผิดกับตอนมีสามีแก่คราวพ่อที่ตัวเองนั้นดูเหมือนจะถูกลดขั้นลงไปเทียบกับคนรับใช้เลยทีเดียว

ไม่กี่อึดใจเมอร์เซเดส-เบนซ์เวียโนก็แล่นเข้าประตูรั้วสูงสามเมตรเข้ามา ตามด้วยวอลโว่อีกสองคัน แขกคนสำคัญของพ่อสามีเป็นชายรูปร่างสันทัดผิวขาวแต่งกายภูมิฐานด้วยชุดเสื้อถังเหริน

หรือเสื้อคอจีนตัดเย็บอย่างประณีตด้วยผ้าแพรสีน้ำเงินไพรินปักลายมังกรตัวใหญ่ตั้งแต่ชายเสื้อขึ้นไปเกือบถึงไหล่ทั้งสองข้าง กางเกงสีดำ ประมุขเองก็แต่งแบบเดียวกันเพียงแต่เสื้อสีน้ำตาลเท่านั้น