EP 7
1172 Words
“เข้าบ้านกันเถอะเรา เผื่อพินกับแจมจะได้ไปช่วยแม่ปิ่นในครัวบ้าง คนช้งคนใช้ก็เหลือไม่กี่คนเองนี่”
“จ้ะพี่! งั้นเราเข้าครัวกันดีกว่านะแจม”
ว่าแล้วอรพินก็จูงมือหลานสาวเข้าไปในครัว แต่ไม่นานก็ถูกดารามอบหมายเรื่องอาหารให้ ส่วนตัวเองนั้นจูงมือวิวรรญาเดินขึ้นชั้นบนไปยังห้องลูกสาวที่มีเสื้อผ้าหรูๆ แพงๆ ติดตู้ไว้หลายชุด เพราะทั้งสองหุ่นใกล้เคียงกัน อายุก็ห่างกันแค่ปีเดียว
“ชุดนี้ก็แล้วกันนะจ๊ะแจม น้าเห็นยัยแยมใส่แค่ครั้งเดียว แจมใส่แล้วคงจะสวยไม่เบา ใส่กางเกงน้าว่าคุณพ่อคงจะไม่ชอบเท่าไหร่”
ดารายกแซกสั้นตัดเย็บจากลูกไม้เนื้อดีสีน้ำเงินเข้ม มีผ้ามันสีน้ำเงินเป็นซับด้านในยาวเหนือเข่าเพียงเล็กน้อยเท่านั้น วิวรรญาจำต้องรับชุดจากมือเมียใหม่พ่อมาโดยไม่ได้ต่อต้านใดๆ
ด้วยรู้ดีว่าพ่อคงจะไม่ชอบชุดที่ตัวเองเลือกใส่มาเท่าไหร่นัก จากนั้นก็นั่งให้ดารารวบผมที่ยาวไปถึงกลางหลัง เปียรอบศีรษะให้จนสวยงาม ซึ่งนั่นทำให้ผู้พ่อพึงพอใจไม่น้อย เมื่อเห็นลูกสาวเดินลงไปตามบันได
แต่ไม่ทันจะได้เอ่ยอะไรออกมา เมอร์เซเดส-เบนซ์ เวียโนก็แล่นโฉบเข้ามาจอดหน้าบ้านแล้ว โดยมีประมุขลงมาก่อน ตามติดด้วยปฐมพรผู้เป็นน้องชายที่ดูแลบริษัทในเครือทางภาคอีสาน
ซึ่งบังเอิญมาประชุมเลยถูกพี่ชายลากมาดูตัวหลานสะใภ้ด้วย คนที่สามก็คือมณีมาลา ซึ่งเป็นเมียคนที่สาม อายุห่างกับประมุขถึงยี่สิบปี ปาริฉัตรเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวในบ้านเดินตามหลังแม่เลี้ยงมาไม่ห่าง
และคนท้ายและสำคัญที่สุดคือชายหนุ่มที่ทุกคนในบ้านรวมทั้งวิวรรญาอยากจะเดาว่านั่นคือปาลิน พลชนะชัยชาญ หนุ่มนักเรียนนอกดีกรีปริญญาโท
และกำลังต่อดอกเตอร์ควบคู่ไปกับการทำงานสานต่อกิจการของครอบครัว วิวรรญาไม่กล้าจะจ้องหน้าชายหนุ่มตรงๆ แต่ก็แอบมองอยู่ห่างๆ สลับกับมองคนอื่นไปด้วย แต่ก็รู้ว่าเขาหน้าตาจัดว่าดูดีคนหนึ่ง
ยิ่งมีเงินและนามสกุลของพ่อเป็นประกันแล้ว เขาก็คงจะเป็นที่หมายปองของสาวๆ หลายๆ คน จนอดสงสัยไม่ได้ว่าแล้วทำไมเขาถึงได้ยอมให้พ่อสั่งเรื่องการมีคู่ครองได้
“ผมคงอยากจะตามใจคุณพ่อมั้งครับ แล้วคุณแจมล่ะครับ ยอมตกลงแต่งงานกับผมเพราะเหตุผลอะไร”
ปาลินตอบออกมาตรงๆ เมื่อทั้งสองถูกผู้ใหญ่ไล่ให้ออกมาเดินเล่นหลังมื้อเย็นจบลง และจะได้ถือโอกาสคุยกันเรื่องหาฤกษ์งาม ยามดี รวมทั้งเรื่องข้อตกลงต่างๆ ในสัญญาที่จะทำร่วมกันก่อนงานแต่งจะมีขึ้นด้วย
“แจมอยากจะช่วยคุณพ่อกอบกู้บริษัทให้กลับมามั่นคงอีกครั้งค่ะ”
วิวรรญาก็ตอบออกไปตรงๆ เช่นกัน เพราะคงจะเป็นเรื่องตลกไม่น้อยหากจะบอกว่างานแต่งที่จะมีขึ้นระหว่างเขากับเธอนั้นเกิดมาจากความรัก ด้วยเรื่องนี้คงจะอยู่ห่างไกลหัวใจที่เคยถูกชายหมางเมินไปอีกเป็นปีๆ และเธอก็ดูเหมือนจะอ่านแววตาของอีกฝ่ายออกเช่นกันว่าความรักก็ไม่ได้แล่นเข้าสู้หัวใจเขาแน่
“แต่อีกไม่นานเราอาจจะทำให้มันเกิดขึ้นกับเราได้ใช่หรือเปล่าครับคุณแจม ถ้าเราเองต่างก็ไม่มีใครซุกซ่อนเอาไว้ก่อนหน้านี้ ผมเชื่อว่าคนสวยๆ กิริยามารยาทเรียบร้อยอย่างคุณแจมคงจะทำให้ผู้ชายที่อยู่ใกล้ๆ รักได้ไม่ยากเย็นนัก”
ปาลินดูเหมือนจะมั่นอกมั่นใจในคำพูดของตัวเองเหลือกำลังเมื่อจ้องมองไปยังหญิงสาวสวยตรงหน้า
“ขอบคุณ คุณซีค่ะที่ชม เราเข้าบ้านกันดีกว่ามั้ยคะ ออกมานานแล้ว”
วิวรรญายอมเรียกชื่อสั้นๆ ของเขาตามคำบอก ก่อนจะรีบตัดบทการสนทนาลง เพราะมันคงไม่ใช่เรื่องดีแน่ถ้าหากจะบอกเขาออกไปว่า หัวใจดวงนี้ของเธอนั้นไม่ได้มีความรักไว้ให้เพียงชายหนุ่มที่รูปร่างหน้าตาดี ฐานะดี การศึกษาดีเท่านั้น
หากแต่มันมีไว้ให้คนที่ใช่ คนที่โดนใจ คนที่พร้อมจะมอบหัวใจให้เธอเพียงคนเดียวไม่แลเหลียวหญิงอื่นใดอีก และเธอก็ยังไม่เห็นคุณสมบัติเหล่านี้ในตัวชายตรงหน้าเลย
“ตามใจคุณแจมครับ”
ตอนต้นรักก่อเกิด
“ผมฝากพี่เจียงเอาดวงชะตาของยัยแจมกับดวงพ่อซีไปให้พระดังๆ แถวบ้านดูให้ด้วยนะ ส่วนเรื่องเทียบดวงทางโหราศาสตร์จีน เฮียเซียนจะเป็นคนจัดการให้ ลำพังเฮียซ้งเองแกไม่ค่อยถือเรื่องพวกนี้มากหรอก อยากรีบจัดงานให้เร็วๆ มากกว่า แต่เฮียเซียนนี่สิแกไม่ยอม บอกว่าหลานจะแต่งงานทั้งที อยากจะให้ดูอย่างละเอียดก่อน”
ไกรเดชเอ่ยบอกพี่ชายเมื่อส่งแขกขึ้นรถเรียบร้อยแล้ว ลูกเองก็ไม่ได้ว่าอะไรนอกจากเดินตามผู้ใหญ่เข้าบ้านไปเท่านั้น เกรียงไกรก็เห็นด้วยในคำบอกของปฐมพร
ที่มักจะให้ความสำคัญกับเรื่องชีวิตจิตใจของคน ละเอียดอ่อนเรื่องความรู้สึกผู้คน ซึ่งต่างจากประมุขผู้พี่ที่ชอบทำอะไรด่วนๆ ไวๆ เข้าว่า
“ก็ดีแล้วล่ะพี่ว่า เด็กๆ จะได้มีเวลาทำความรู้จักกันให้มากกว่านี้ แต่งงานกันไปจะได้ไม่อึดอัด ถ้าได้เรื่องยังไงไจ้ก็ส่งข่าวพี่แล้วกัน ส่วนพี่ก็จะส่งข่าวมาบอกเรื่องฤกษ์ด้วย”
“อ้าว! ถ้าดวงทั้งสองไม่เข้ากัน หรือช่วงนี้ยังไม่มีฤกษ์งามยามดีต้องรอไปอีกห้าเดือนสิบเดือน แล้วจะได้แต่งกันเหรอพี่เจียง ดอกเบี้ยในธนาคารมันไม่ได้หยุดรอไปด้วยนะ ไหนจะค่าใช้จ่ายแต่ละเดือนอีก”
น้องชายถามอย่างขัดใจขึ้นมา เพราะเป็นคนใจร้อนใจเร็วไม่แพ้ประมุขเช่นกัน แต่สำหรับเกรียงไกรนั้นกลับสงบนิ่งและเย็นเป็นน้ำ
“มันคงไม่ถึงขนาดนั้นหรอกมั้งพี่ว่า อย่าเพิ่งคิดกังวลในเรื่องที่ยังมาไม่ถึงเลย เอาไว้ให้เจอปัญหาค่อยกลุ้มทีเดียวดีกว่า นี่ก็ดึกแล้วพี่คงต้องกลับก่อนล่ะ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่มืดไปตลาดอีก บอกเด็กไปตามนายลินให้เอารถมารอหน้าบ้านทีนะปิ่น”
เขาจึงรีบตัดบททันที ด้วยกลัวน้องชายจะบ่นไม่เลิก และนั่นเป็นเรื่องที่วิวรรญากับอรพินพอใจไม่น้อย เพราะต่างก็เหนื่อยมาจากงานด้วยกันทั้งนั้น
- Writer
