ใต้ร่มสกุณี

EP 8

รวมทั้งคนขับที่ตื่นนอนตั้งแต่ตีสาม ช่วยเจ้านายขนของไปตลาด กลับมาก็ลุยงานสวนต่อ พักกินเที่ยงแค่ชั่วโมงเดียวก็ลุยงานต่อ พอบ่ายแก่ๆ เจ้านายก็สั่งให้ขึ้นรถไปรับวิวรรญาที่บริษัทแล้วตรงเข้ากรุงเทพเลย

มื้อเย็นก็ยังไม่ได้ตกถึงท้อง กำลังจะตักข้าวเข้าปากแม่บ้านก็บอกให้ไปเตรียมกลับแล้ว จะจอดกินกลางทางก็ไม่กล้า และเกรงใจเจ้านายที่นั่งหลับอยู่ด้านหลังทั้งคู่ ส่วนหลานสาวที่นั่งหน้ากับเขานั้นไม่ได้หลับ

แต่กลับนั่งนิ่งแทบไม่ขยับเขยื้อนหรือพูดอะไรออกมาเลยหากลุงกับป้าไม่เป็นฝ่ายถามก่อน ส่วนเขานั้นเลือกที่จะไม่กวน เพราะเดาได้ว่าวินาทีนี้คงจะไม่อยากคุยกับใครเป็นแน่

‘ดีนะที่มีลูกสาวถึงสองคน เลยขายกินได้ ถ้ามีลูกชายละก็นอกจากจะขายไม่ได้แล้วยังต้องหาเงินค่าสินสอดหลายสิบล้านอีก คุณท่านนี่โชคดีจังเลยนะไอ้ทอง’

‘แต่คนที่โชคร้ายคือคุณแยมกับคุณแจมน่ะสิ คุณแยมดีหน่อยที่คุณเต๋อมีเวลามาจีบมาทำความรู้จักบ้าง แต่คุณแจมนี่ไม่เลย ก็ต้องตกลงยอมช่วยคุณท่านตั้งแต่ยังไม่เห็นหน้าเจ้าบ่าวด้วยซ้ำ ดีนะที่ไม่ได้เป็นคนพิกลพิการหรือปัญญาอ่อนน่ะ ไม่งั้นล่ะมึงเอ๊ย นรกแน่ๆ’

แม้เขาอยากจะรู้เหลือกำลังว่าเพราะอะไรเธอถึงได้ตัดสินใจทำอย่างที่คนขับรถกับแม่บ้านพูดอยู่หลังครัวจนเข้าหูเขาสักแค่ไหนก็ตามที

“อ้าว! ถึงแล้วเหรอ ลุงกับป้าเลยได้หลับยาวไปเลยเพราะนายลินขับรถนิ่มนั่งแล้วอุ่นใจจริงๆ”

“ค่ะลุง”

วิวรรญาส่งยิ้มน้อยๆ ให้ลุงกับป้าที่งัวเงียตื่นแล้วลุงจากรถด้วยท่าทีเก้ๆ กังๆ เพราะเหน็บกินขาแข้ง

“ขอบใจนะลิน จะไปพักผ่อนก็ไปเถอะ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าอีก”

เกรียงไกรลงจากรถได้ก็หันไปหาคนขับที่เดินเอากุญแจรถมายื่นให้ แล้วชะเง้อหน้ามองไปในครัวแล้วครุ่นคิดนิดหนึ่ง แต่สุดท้ายก็ไม่กล้าเอ่ยปากถามเจ้านายออกไปอยู่ดี

“มองหาอะไรในครัวเหรอลิน อย่าบอกนะว่ายังไม่ได้กินข้าวเย็นน่ะ”

อรพินตาไวเลยถามออก ลุงกับหลานที่กำลังจะเดินขึ้นชั้นบนต่างก็หยุดและหันไปมองลูกจ้างหนุ่มเป็นตาเดียวกัน

“เอ่อ! ครับคุณป้า ผมขอเข้าไปต้มมาม่ากินสักชามก่อนกลับกระท่อมได้หรือเปล่าครับ”

ลินทำท่าทางเกรงอกเกรงใจ จนเกรียงไกรสงสารขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

“โธ่เอ๊ย! แล้วก็ไม่บอกจะได้พาแวะกินข้าวต้มข้างทางหน่อย”

เกรียงไกรอุทานออกมาเบาๆ อรพินหันไปมองนาฬิกาบนผนัง

“นี่ก็จะเที่ยงคืนอยู่แล้ว งั้นเอาอย่างนี้นะลุงกับป้าจะขึ้นไปนอนก่อน เพราะอีกสามชั่วโมงก็ต้องตื่น แจมเข้าครัวไปทำอะไรให้นายลินกิน และระหว่างรอลินก็ยกของที่จะไปขายขึ้นรถไว้เลย จะได้ไม่ต้องตื่นมาช่วยตอนตีสามอีก แล้วค่อยขับรถเครื่องไปช่วยเก็บแผงตอนตลาดเลิกนะลิน ถ้าแจมจะตามไปช่วยป้าก็เอากระบะไปนะอย่านั่งรถเครื่องมันอันตราย”

ทั้งสองรับคำสั่งของอรพินแทบจะพร้อมกัน แล้วต่างก็แยกกันไปทำงานของตัวเองเงียบๆ และแทนที่จะได้มาม่าต้มเพียงชามเดียว แต่หลานสาวเจ้านายกลับเมตตาด้วยการทำข้าวต้มที่มีกุ้งตัวโตๆ นับสิบตัวนอนอยู่ในชามมาให้แทน

น้ำเย็นๆ อีกหนึ่งแก้ว พร้อมกับยิ้มบางๆ เมื่อเห็นเขาชอบใจเวลามองชามข้าวต้ม ความเหนื่อยอ่อนเรียกร้องให้วิวรรญาทรุดกายลงนั่งเก้าอี้อีกตัวแทบแย่ แต่เมื่อคิดถึงความเหมาะสมขึ้นมาระหว่างชายหญิงที่อยู่ด้วยกันตามลำพังในยามวิกาลอย่างนี้

และแม้ลุงกับป้าจะอยู่ชั้นบนด้วยอย่างนี้ ก็ไม่อาจจะสั่งกายให้พักผ่อนได้ และก็ยังขึ้นไปนอนไม่ได้ ด้วยต้องรอปิดประตูลงกลอนให้เรียบร้อยก่อน

“ฉันจะไปเช็กของในรถก่อนนะ ว่าขาดเหลืออะไรหรือเปล่า”

จึงเลี่ยงออกไปนอกบ้านแทน แม้ข้ออ้างจะไม่จำเป็นเลยสักนิด แต่ก็เลือกที่จะทำ ลูกจ้างหนุ่มเองก็ดูเหมือนจะอ่านใจหลานเจ้านายออก ว่าถือเรื่องอย่างนี้และไว้เนื้อไว้ตัวแค่ไหน

ประกายในดวงตาของเขาพึงพอใจไม่น้อย แต่อีกไม่นานมันก็สลดหดหู่ลงในทันทีเมื่อคิดขึ้นได้ว่าตัวเองเป็นใครอยู่ในฐานะไหน จึงรีบตักข้าวต้มที่ยังร้อนอยู่เข้าปากโดยเร็ว

พออิ่มก็เก็บล้างเรียบร้อย ก่อนจะออกไปเรียกอีกคนที่เดินวนเวียนอยู่ตรงรถท่ามกลางถุงผักมากมาย และเขาก็ยืนรอจนหลานเจ้านายปิดประตูลงกลอนเรียบร้อยแล้ว ถึงได้เดินกลับกระท่อมเงียบๆ และมืดๆ เพราะไม่มีไฟฉาย แต่เดือนครึ่งที่มาอยู่สวนนี้ทำให้คุ้นทางเป็นอย่างดี

“จะไปรับลุงกับป้าเหรอ รอฉันแป๊บหนึ่งได้หรือเปล่า ขอทำงานให้เสร็จก่อน”

วิวรรญาโผล่ออกมาตรงหน้าต่าง เมื่อเห็นลูกจ้างหนุ่มตรงมาหามอเตอร์ไซคล์ แล้วก็รีบกลับเข้าไปทำงานต่อโดยไม่ได้เปิดโอกาสให้อีกคนถามเลยสักนิด ลินถอนหายใจน้อยๆ ออกมา

เมื่อเดาไม่ออกว่าหลานเจ้านายจะเอายังไงกันแน่ ระหว่างอยู่ห่างเขาอย่างถือเนื้อถือตัว หรือลดฐานะลงมาพูดคุยกับลูกจ้างอย่างเขากันแน่

“คุณแจมเหลืองานอะไรบ้างครับ แล้วอีกนานหรือเปล่า ผมกลัวคุณลุงจะดุถ้าไปช่วยช้า”

เลยตัดสินใจเข้าไปถามถึงในบ้าน ก็เห็นร่างอันบอบบางในชุดกางเกงขาสั้นเหนือเข่าเล็กน้อยกับเสื้อยืดพอดีตัว ผมยาวสลวยมักจุกไว้บนหัว หน้าตาไร้เครื่องแต่งแต้มใดๆ แต่ขาวสวยใสในความคิดเขาอยู่นั่นเอง วิวรรญาหยุดงานกวาดบ้านไว้แล้วเงยหน้าขึ้นไปมองเขา

“กวาดบ้าน ถูบ้าน แล้วก็ตากผ้าแค่นั้น ไม่นานหรอก”

“รวมทั้งอาบน้ำด้วยใช่ไหมครับ”