ตอนที่ 12 เกมโลกเสมือนจริงในโลกความเป็นจริง
1115 Words
ถึงบอกว่ายุ่งแต่ความจริงก็คาดหวังไว้อยู่ว่าคนตัวเล็กจะมาเล่นที่ห้อง อินทนิลคอยมองเวลาตั้งแต่ห้าโมงกว่า หกโมงจนเกือบจะสองทุ่มรอเสียงประตูห้องที่ไม่ถูกเคาะสักที แฮมสเตอร์ยังไม่มา
"จะไม่มาหรือไง?" มาพูดให้คาดหวังแล้วก็ไม่มา
ภายในห้องเงียบเกินไปจนไม่มีสมาธิในการทำงาน อินทนิลตัดสินใจลุกขึ้นไปห้องน้ำจัดการร่างกายตัวเองที่เอาแต่นั่งอยู่หน้าจอคอมทั้งวันคืนนี้คงหยุดทำงานก่อนเพราะเขาอยากไปหาแฮมสเตอร์มากกว่า ไม่ทันไรขายาวก็มาหยุดยืนที่หน้าประตูห้อง อินทนิลเคาะประตู
ก๊อก ก๊อก
"แฮมสเตอร์"
และเคาะอีกรอบ
"แฮมเธออยู่ไหม?" มองไปช่องใต้ประตูไม่ได้แสงเล็ดลอดออกมา ถึงอย่างนั้นอินทนิลก็มั่นใจเพราะเวลานี้คนตัวเล็กมักชอบจะซุกตัวอยู่ในห้องมากกว่าตามนิสัยหนูน้อยติดบ้าน แฮมสเตอร์ไม่ชอบเที่ยวกลางคืน
เป็นอะไรหรือเปล่า? เมื่อลองเปิดประตูดูปรากฏว่าไม่ได้ล็อกประตูปิดไม่สนิทเพราะติดชายผ้าเช็ดเท้า ถ้าตามระบบของคอนโดประตูจะ ล็อกอัตโนมัติให้ใครเข้าไม่ได้ แฮมสเตอร์มีคีย์การ์ดที่อินทนิลเคยให้ยืมไว้เลยเข้าออกห้องของเขาได้สะดวก เพราะบางครั้งที่สมองเขาดำลึกกับงานมากเกินไปจะไม่ได้ยินเสียงคนเคาะประตู คนตัวเล็กเคยนั่งเหงาอยู่หน้าห้อง รอเขามาเปิดประตูตั้งเกือบครึ่งชั่วโมงอย่างเหงาหงอย ช่างน่าสงสารอยากเข้าแต่เข้าไม่ได้
แต่เขาไม่มีคีย์การ์ดของแฮมสเตอร์ ไม่ได้คิดที่จะขอไว้เลยต้องมาเคาะประตูทุกครั้ง
"ฉันบอกกี่รอบแล้วว่าให้ปิดประตูให้สนิท" ร่างสูงเปิดประตูเข้าไปเลยเพราะคนตัวเล็กเคยอนุญาตแล้วและเราสนิทกัน ห้องนอนแฮมสเตอร์มีแสงสว่างเพียงน้อยนิดอินทนิลไม่เห็นใครนอกจากที่นอนนุ่มที่ยุบลงไปและแสงไฟสลัวๆ จากที่นอน
'อ๊ะ อื้อ'
เสียงร้องเล็กๆ เข้ามาในหู แค่เปิดไฟที่หัวเตียงเพื่อดูก็ไม่ยากอะไร
"แฮมสเตอร์หลับอยู่หรอ?"
เมื่อมองเข้าไปดีๆ ที่เห็นไม่ใช่คนตัวเล็กในชุดนอนแต่เป็นร่างขาวผ่องที่ไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้นเดียว ดีที่มีผ้านวมปิดไว้บ้างแต่ในสายตาเขายังไง แฮมสเตอร์ตอนนี้ก็โป๊ อินทนิลมองดูว่าคนตัวเล็กกำลังทำอะไร
"ฮื่อ อ๊ะ เลียอีก เลียเค้าตรงนั้น"
ร่างสูงถึงกับต้องนิ่งเงียบฟังและมอง ดวงตาสีเทาซีดเป็นประกายวูบนิ่งงัน
"ฮ้า!...อ๊า ข้างล่างด้วย"
มันยิ่งหนักขึ้นไปอีกเมื่อคนตัวเล็กที่นอนยั่วอยู่บนเตียงอ้าขา เอาขาปัดผ้านวมออกให้เห็นได้ชัดว่าร่างกายขาวผ่องตัดกับสีดำของผ้านวมขนาดไหน แฮมสเตอร์กำลังบิดเอวเร่าๆ แท่งเอ็นอันเล็กสีหวานแข็งจนมีน้ำฉ่ำ ส่วนปลายสีเชอร์รีน่าดึงดูด…น่าบดขยี้
" ฮื่ออ...เร็วเข้าเร็ว อ่าส์ อมเค้า"
แฮมสเตอร์คิดว่าเกมนี้มันดีจริงๆ! เมดสาวในเกมตัวขาวจั๊วะตัวของเธอก้มต่ำอยู่ระหว่างขาของแฮมสเตอร์ ใบหน้าน่ารักขึ้นสีแดงจัดตัวละครเกมก็ทำหน้าอยากเป็น น่ารักขนาดนี้ไอ้แฮมจะทนไหวได้ยังไง
[ฉันจะอมแล้วนะคะ]
"อื้อ อมเลย อม อ่าส์..."
อมแล้ว
เมดสาวครอบปากลงไปที่แก่นกายน้อย มันน่าทึ่งมากที่เธอขยับหัวขึ้นลงเพื่อรูดได้ราวกับแฮมสเตอร์ถูกดูดดึงที่ตรงนั้นจริงๆ ส่วนหัวเสียวแปลบ รอบๆ แท่งสัมผัสได้ถึงความอบอุ่น
นุ่ม
แม่ง…ทำไมเกมนี้มันสมจริงจังวะ ถึงเมดสาวจะดูดที่ส่วนปลายอยู่แต่ความรู้สึกจริงเหมือนโดนดูดทั้งแท่ง แต่แล้วจู่ๆ แรงดูดก็มากขึ้นราวกับสูบเอ็นน้อยเข้าปาก
"ฮื้อ!!" แฮมสเตอร์ร้องเสียงดังที่โดนปรนเปรออยู่บอกเลย
โคตรเสียว
“ฮะ อะ อ๊ะ”
ไม่รู้ทำไมแฮมสเตอร์รู้สึกว่าทำไมหน้าขาตัวเองอุ่นเหมือนมีมือหนาๆ มาจับมาขย้ำ เอ้อ คงเป็นมือน้องเมดล่ะเนอะ
"คนสวยขาเลียก่อนนะ อย่าพึ่งดูดเค้าแรง"
[ ได้เลยค่ะนายท่าน]
"ขยี้ตรงหัวให้เค้าหน่อยใช้ลิ้นปัดๆ อะ อ๊าส์...ฮื่อ" มันเสียวมากจนต้องดีดเอว ไม่ได้รู้สึกแค่โดนเลียอย่างเดียวแฮมสเตอร์ยังรู้สึกว่าเหมือนโดนขบด้วย ขบแล้วก็ตามด้วยลิ้นร้อนที่ห่อ
มันทั้งชื้นทั้งนุ่มทำให้หลับตาลงด้วยความเคลิ้ม แฮมสเตอร์คิดว่านี่มันสุดยอดเกินไปแล้ว
"ดูดเค้าแรงๆ"
จ๊วบ! เสียงดูดดังลั่นตามด้วยความหนึบหนับเมื่อท่อนเอ็นน้อยถูกหยอกเล่นในปากรัดด้วยความเสียว
มันแน่น
"ฮ๊า...อ้า...อ้า! อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ...ฮื่อ!"
จากที่โดนจับหน้าขาแฮมสเตอร์เหมือนโดนจับอย่างอื่นด้วยแต่ตรงนั้นเมดสาวไม่ได้จับนะ ถึงอย่างนั้นแฮมสเตอร์ก็ไม่มีสติพอที่จะรับรู้
[เป็นยังไงบ้างคะ นายท่านชอบไหม?]
"ชอบ! อ๊าสส์...ชอบ! ดูดอีก"
[นายท่านชมฉันหน่อยได้ไหมคะ นะ...นะ]
"เชลลินเก่งมาก"
พรึ่บ!
เอ๋...?
เค้าว่าฟังก์ชันมันประหลาดๆ แล้วล่ะ ทำไมขาเค้าถึงโดนยก? โดนยกจนก้นลอย เหมือนขาโดนจับพาดบ่าเอาท่อนเอ็นน้อยจ่อใกล้ๆ แล้วแรงดูดก็เพิ่มเป็นมหาศาล แรงขนาดที่ทำให้แฮมสเตอร์ครางไม่เป็นศัพท์
"อ๊าา! ฮะ อย่า! อื้อ! อ๊ะ อ๊ะ! อ้า เชี่ย...ทำไมดูแรงขนาดนี้” คนตัวเล็กเอามือแปะสะเปะสะปะไปที่ขาตัวเอง "เค้าเสียว แรงไป ฮึก อ๊า! อ๊าง! ไม่ ฮื้อ อย่า…อ๊าา"
พรวด!
ท่อนเอ็นน้อยแข็งกลายเป็นท่อนเอ็นน้อยนุ่มที่กระตุกปลดปล่อย ปล่อยน้ำหื่นขาวขุ่นพรวดใส่ปากค้างอยู่ในปากของอินทนิล
"ฮ้า...อ้า.."
[ เสร็จแล้วหรือคะนายท่าน?]
"อื้อ เค้าเสร็จ ตัวเองไม่เอาออกหรอ" แฮมสเตอร์เหมือนโดนดูดค้าง
"แฮมสเตอร์"
"..."
เสียงใครวะ
"แฮม"
"!!" เสียงคุณอิน! แฮมสเตอร์จะกระเด้งตัวลุกขึ้นนั่งแต่ร่างกายท่อนล่างกำลังถูกยึด มือเล็กถอดเนิฟเกียร์ออกอย่างรวดเร็วถึงเห็นสภาพตัวเองในตอนนี้
ขาแฮมพาดอยู่บนบ่าคุณอิน
ขาแฮมอ้าขาอยู่โดยที่ตรงนั้นชี้โด่เด่ใกล้หน้าเขามาก
ปากคุณอินมีคราบสีขาวเป็นรอยเปื้อน
- Writer
