ตอนที่ 11 เมื่อคุณสองบาทไม่ว่าง แฮมสเตอร์เลยจะเล่นเกม!
1203 Words
โจ๊กเห็ดหอมหมูสับโป๊ะด้วยผักชีที่เป็นผักใบเขียว กลิ่นหอมฟุ้งจากห้องครัวลอยไปถึงห้องทำงานของคนที่อยู่ใกล้ๆ กัน ถ้วยโจ๊กทรงเครื่องถูกย้ายไปวางอยู่บนโต๊ะของคนที่เอาแต่ขะมักเขม้นทำงาน
อินทนิลต้องปั่นต้นฉบับโหมทำงานหนักเกือบเป็นอาทิตย์ไม่ได้กินไม่ได้นอนแฮมสเตอร์เลยเอาข้าวมาให้ หนึ่งเพื่อทำให้เขาอิ่มสองคือดูแลเจ้าหนูจี๊ดที่บางครั้งเจ้านายมันก็ลืมให้อาหารในกรง คุณสองบาทปรับโหมดกลายเป็นคนบ้างานไปแล้ว
"คุณอินกินข้าวก่อนไหมครับ?"
"แล้วของเธอล่ะ? " ขอบตาดำคล้ำเล็กน้อยจากการทำงานหนักแต่ใบหน้าคมเข้มยังคงความหล่อเหลา ไรหนวดขึ้นตามกรอบหน้าแสนอันสุภาพตามประสาคนที่ยังไม่ได้โกน แค่หมุนเก้าอี้แล้วดึงรั้งร่างเพรียวเข้ามาคนตัวเล็กก็มานั่งอยู่ในอ้อมกอดของเขา วางคางลงที่ไหล่บางสูดกลิ่นกายของคนที่พึ่งอาบน้ำตอนเช้า
"เค้าว่าจะไปกินที่ห้อง"
"กินกับฉัน"
"ไม่เอาครับเดี๋ยวคุณไม่อิ่ม"
อินทนิลใช้ริมฝีปากโฉบลงมาที่แก้มนิ่มเสียงฟอดเล็กๆ เกิดขึ้นในห้อง
ฟอด!
"...อื้อ!" หอมแก้มเค้าหมายความว่าไง หมายความว่าไงก่อน! แฮมสเตอร์ตัวน้อยดีดดิ้นอยู่บนตัก "คุณจะทำเค้าจักจี้แล้ว"
"หึ ไม่เห็นเป็นไร" ไม่รู้ว่ามือหนาซุกซนเกินไปหรือเปล่าถึงสอดเข้ามาเล่นพุงแฮมสเตอร์จับย้วยจนนิ่มติดมือ คนจับอย่างเขาก็พูดหยอก “น่ารักดีจัง”
แล้วค่อยๆ เลื่อนสูงขึ้น
“อื้อ...อ๊ะ! อะ อย่าบิดหัวนมเค้า”
"แฮมสเตอร์"
"ครับ..."
"ขอจูบหน่อย"
แฮมสเตอร์ขยับตัวใช้ริมฝีปากแตะแผ่วๆ ที่ริมฝีปากหนาด้วยสัมผัสที่เบาหวิว ผละออกแล้วถามด้วยประโยคซื่อๆ กลับ "เมื่อไหร่คุณจะทำมากกว่าจูบครับ"
หมับ!
"อ๊า! ฮื่อคุณอินอย่ากัดหูเค้าา! "
"ทำไมถึงมีหนูตัวโตมาวิ่งเล่นในห้องฉันแถมกวนโอ๊ยอยากโดนเอาอีก นี่ไงฉันบิดหัวนมและกัดหู"
"หนูที่ไหนกันล่ะครับ! เค้าไม่ใช่หนู ทำแค่นั้นไม่พอหรอก!"
"แล้วจะรีบไปไหนฮึ? "
แฮมสเตอร์หุบปากฉับพึมพำ "เค้าไม่ได้รีบสักหน่อย" เพราะคุณสองบาทยุ่งและต้องทำงาน กับข้าวก็เลยไม่ค่อยได้สอน ไม่ได้มาที่ห้องแฮมสเตอร์สตรีมคนเดียวเหงามาก มีคุณอินอยู่เป็นเพื่อนด้วยน่ะดีกว่า
สงสัยเหมือนกันว่าทำไมคุณอินถึงไม่สตรีมในช่องเรทต่อ ใจลึกๆ เค้าก็อยากดูอีกนะ ถึงดูไปเยอะแล้วก็ยังอยากดูอีก...แต่เค้าไม่ถามคุณอินหรอก
"จูบเค้าต่อเปล่า" หนูแฮมสเตอร์ตัวหนึ่งหัดทำตัวอ้อน
"จูบค่ะ" อินทนิลจูบที่ริมฝีปากน้อยนุ่มนิ่มแค่เพียงเสี้ยววินาที
จุ๊บ!
"คุณอินเค้าไม่เอาจุ๊บ จูบเร็ว"
ต่อจากนั้นก็จะมีเด็กต่างวัยบางคนเบียดตัวเข้ามาหาเรื่องจูบเอง อินทนิลรู้ว่าแฮมสเตอร์จูบเป็นแล้วก็ชิมเก่ง ชิมหมายถึงเบียดปากเข้ามาได้แต่ยังใช้ลิ้นไม่ชำนาญ มือของคนตัวเล็กจับที่บ่าหนาทั้งสองข้าง ประกบปากคนตัวโต ลิ้นน้อยแทรกเข้ามาในโพรงปากของเขา
"อืม"
"ง่ำ"
จูบยังไงให้กลายเป็นเสียงง่ำเหมือนตัวเขาโดนกินปากเคี้ยวปาก ท่าทางค่อยๆ จูบลุกคืบไม่เยอะ แต่ที่แน่ๆ...
ปากเด็กมันหวาน
"คะ คุณอินอย่าแทรกเค้า"
"ให้ฉันดูดลิ้นเธอ"
มันต้องบ้างแหละเด็กบางคนที่ตัวอ่อนเพราะโดนเขาป้อนจูบให้หน้าโต๊ะทำงาน อยากจะปัดของออกแล้วจับกดบนโต๊ะให้รู้แล้วรู้รอด เสียงจูบดังต่อเนื่องจากการแลกลิ้น แฮมสเตอร์ต้องเกาะไหล่คุณอิน เบียดตัวเข้าหา ไม่งั้นจะร่วงจากเก้าอี้ พอผละปากออกน้ำลายก็ยืดไหลเยิ้มติดขอบปากเป็นสาย
แฮมสเตอร์ก็เลียตามด้วยประกบจุ๊บอีกรอบ "คืนนี้คุณว่างไหม?"
"ฉันต้องนั่งทำงาน"
นัยน์ตาสีองุ่นของแฮมสเตอร์ตัวน้อยแสดงความเสียดายออกอาการน้วย "ครับ คุณไม่ว่างมาเล่นกับเค้าเลยหรอ"
"ถ้าเธอเบื่อเมื่อไหร่จะมานั่งเล่นในห้องฉันก็ไม่ว่าอะไร" อินทนิลบอกแฮมสเตอร์ว่าให้มาหาได้ตลอด
"เดี๋ยวผมคิดดูก่อนนะ" มานั่งเล่นห้องคุณอินก็ดีแต่มองคุณอินทำงานอย่างเดียวมันก็แอบน่าเบื่อนะ เค้าอยากให้คุณสนใจอะ "ผมให้คุณอินทำงานต่อดีกว่า ไม่กวนแล้ว"
"กวนเกินอะไร? ไม่กวน"
"อื้ออ…" แฮมสเตอร์ครางเสียงลากยาว "ถ้าผมทำข้าวไว้เยอะเดี๋ยวแบ่งมาให้นะครับ" ก็คือจะทำให้กินนั่นแหละ ก่อนออกจากห้องแล้วปิดประตูประตู แฮมสเตอร์มองคุณอินด้วยดวงตาปิ๊งๆ
"คุณอินผู้ใหญ่อดข้าวไม่ดีนะครับ"
"เด็กดีฉันรู้แล้ว"
หลังจากป้อนข้าวคุณอินเสร็จแฮมสเตอร์ก็กลับมาที่ห้องจัดตู้เย็น เงินชดเชยจากบริษัทเก่าถูกส่งมาแล้วและเงินที่ได้จากการชดใช้ค่าเสียหายทำให้แฮมสเตอร์มีวัตถุดิบเต็มตู้ เอาเข้าจริงรายได้จากการเป็นสตรีมเมอร์ ดีมากเหมือนกัน เค้าก็ชอบเวลาที่มีเด็กๆ เข้ามาดูสตรีมนะ ไม่รู้ทำอีท่าไหนจากรายการทำอาหารถึงกลายเป็นรายการ 'สอนเด็กทำอาหาร'
ส่วนใครเป็นเด็กใครเป็นคนสอนก็รู้ๆ กันอยู่! มีคนหลายคนตั้งใจฟังที่คุณอินสอนไม่ใช่แค่แฮมสเตอร์คนเดียว นั่นหมายความว่าช่องของเค้ามีประโยชน์และตอนนี้เค้าก็พอทำอาหารเองได้แล้วถึงไม่มีคุณอินอยู่ ตอนกลางวันกับตอนเย็นแฮมสเตอร์จะสตรีมอีกสักสองสามเมนูแล้วก็ช่วงหัวค่ำก็จะไปเล่นเกม ได้เวลาเปิดตัวเกมที่พึ่งซื้อมาใหม่ได้แล้ว! ยังไงคืนนี้คุณอิน ก็งานยุ่งคงไม่ได้มาหาเค้าหรอก
เกมที่แฮมสเตอร์ซื้อมาคือเนิฟเกียร์ เกมสามมิติที่ทำให้เราเหมือนอยู่ในโลกเสมือนจริง คนตัวเล็กปลดเปลื้องเสื้อผ้าเหลือเพียงร่างกายขาวผ่อง จัดแจงหมอนบนเตียงให้ตัวเองนอนซุกได้ ปิดไฟในห้องให้เหลือเพียงโคมไฟที่เหนือหัวเตียง เอาเนิฟเกียร์ที่มีลักษณะคล้ายแว่นตาอันใหญ่ครอบหัวมาสวม กดเปิดโหมดสตาร์ทและเริ่มเล่น จากนั้นเสียงกังวานใสของตัวละครในเกมก็ทักทาย
[ ยินดีต้อนรับค่ะนายท่าน ]
ตัวละครเมดสาวใช้ตัวเล็กนุ่งน้อยห่มน้อย ใบหน้าหวานหน้าอกตูมใหญ่ถึงไม่ได้เหมือนคนจริงแต่น่ารักมาก
[ นายท่านคะ วันนี้ให้ฉันรับใช้อะไรดีคะ? ]
ไม่ต้องบอกเหตุผลเลยว่าแฮมสเตอร์ถอดเสื้อผ้าทำไม...ขณะที่นอนอยู่บนเตียงภาพในโลกเหมือนคือเมดน้อยกำลังคร่อมอยู่บนตัว
[ ฉันจะโอบกอดนายท่านเองค่ะ ]
รู้เลยว่าทำไมเกมนี้ถึงแพง
- Writer
