ตอนที่ 10 แฮมสเตอร์เก็บทรงไม่อยู่แล้ว อาการแบบนี้ต้องทำยังไงดี
1038 Words
หลังจากวันนั้นแฮมสเตอร์ก็มีอาการเครียด
เค้าทำยังไงดี
คุณอินเป็นสตรีมเมอร์อันดับหนึ่งในช่องนั้นจริงๆ ด้วย! ยอมรับว่าตัวเองก็ดูเพลินแต่ตอนนั้นก็ไม่รู้ว่าเป็นคุณเขา
เสร็จไปกี่น้ำแล้ววะไอ้แฮม
ทั้งเสียงทุ้มยามที่สตรีมก็ดี มือหนาที่กอบกำแก่นกายร้อนก็ดี หรือเสียงลมหายใจแผ่วเวลาเสร็จสมก็ดี ไอ้แฮมคนนี้ได้ยินได้ฟังมาหมดเลย!
อาจจะไม่ใช่ก็ได้...รอยสักใครๆ ก็ทำได้อาจจะไม่ใช่...คนที่ดูสุขุมแบบเขาน่ะหรอ
ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น
"แฮมสเตอร์"
"ครับ!" ร่างเพรียวดีดตัวเองออกจากจินตนาการก่อนไปเปิดประตู คนตัวโตสูงเกินไปจนต้องเงยหน้า "ครับคุณอิน"
"ฉันซื้อชานมมาฝากคิดว่าเธอน่าจะชอบ"
อู้ว! ชานม
"ขอบคุณครับ"
เห็นคนตัวเล็กน่ารักปุ๊กปิ๊กเอาแต่มองชานมไม่ยอมหลีกทางให้คิดจะคว้าแก้วชานมแล้วหนีกลับเข้ารังไปเลย อินทนิลเลยเท้าแขนที่ประตูแล้วก้มลง "ฉันขอเข้าไปหน่อย"
แฮมสเตอร์มีสมาธิกับการดูดชานมมาก แก้วน้ำหวานถูกจับด้วยมือสองข้างถ้าเป็นหนูก็คงเหมือนหนูที่จับแก้วชานมไว้ในอุ้งมือ ดวงตาหลุบมองต่ำเห็นขนตางอนยาว เม็ดไข่มุกมันเทศเหนียวหนึบสีขาวดูดเคี้ยวแล้วกลืนลงคอ น้ำสีหวานรสนมน้ำผึ้งที่ข้างบนโปะด้วยครีมชีสเบิร์นไฟอร่อยมาก
ซูดดดดด
"อื้อ"
"อร่อยไหม"
อร่อยจนไม่ปล่อยหลอดเลยถ้าคุณอินไม่ถาม "อร่อยครับ คุณอินชิมไหม? อร่อยนะ" ซื้อชานมฝากเค้าแต่ตัวเองกินกาแฟขมๆ แฮมสเตอร์กินกาแฟได้แต่ถ้าขมเกินไปจะไม่ชอบแต่เค้าชอบกินโอเลี้ยงนะ
"กิน"
คนตัวเล็กยื่นหลอดให้แต่ร่างสูงไม่เอา มือหนาเอื้อมมือเข้ามาใกล้ปัดผ่านริมฝีปากสีสดที่ดูนุ่มนิ่มแล้วไปหาที่แก้มนุ่มใช้นิ้วโป้งปาดครีมชีสที่เปื้อนตรงนั้นเอาเข้าปากตัวเอง
"ก็อร่อยดี"
และมีบางคนที่อึ้งมาก "กินจากปากผมคุณจะไปได้รสชาติอะไรครับ" นึกถึงเรื่องที่คุยกันเมื่อวันก่อนเลยที่แฮมสเตอร์ถามว่าคุณอินตั้งใจอ่อยไหม
ใช่ เขาไม่ได้ปฏิเสธ อ่อยกับคำว่าจีบความหมายมันต่างกันตรงไหนกัน จากสัญชาตญาณแฮมสเตอร์ตัวหนึ่งจะจับผิดได้คือคุณอินไม่ได้จะมาแค่หยอกเล่น เขาเป็นผู้ใหญ่คนหนึ่งที่ทำอะไรด้วยความตั้งอกตั้งใจ แฮมสเตอร์เลยไม่ได้กีดกันการเข้าหาของคุณอิน
ความรู้สึกที่มีให้คุณอินก็เป็นความรู้สึกที่ดีด้วย ความจริงแล้วเราอาจจะเข้าหาซึ่งกันและกัน
"ฉันไม่ได้กินจากปากเธอสักหน่อย"
"ครับ? แต่คุณเอาจากปากผมนะ"
"ฉันแค่ปาดเฉยๆ ไม่ได้กินจากปาก"
เป็นเค้าเองที่ชวนคุณอินมานั่งตรงนี้...ตรงที่นอน เพราะอยู่ใกล้กันและเตียงมันก็แคบหรือเปล่าเวลาเขาโน้มตัวลงมามันถึงใกล้ จมูกโด่งคล้ายว่าจะแตะเฉียดแก้มได้ในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้านี้
"ขอลองหน่อยได้ไหม?"
เสียงของคุณอินฟังดูอ่อนโยนอย่างแปลกประหลาด แผ่วเบาแล้วก็ทุ้มๆ อยู่ใกล้ๆ หู นี่คือการขอแบบมีมารยาท
"ฉันอยากกินมันจากปากเธอ"
อีกนิดจะจูบอยู่แล้ว
ก็จูบไปเลยสิ
"...อื้อ"
ริมฝีปากแตะกันทันทีที่ได้รับอนุญาตความนุ่มนิ่มแนบไปทั่วทั้งกลีบปาก แฮมสเตอร์หลับตาปี๋รับรู้ถึงริมฝีปากหนาที่แตะอย่างแผ่วเขา เอาออกแล้วแนบใหม่คอยตะล่อมทีละนิด เบียดและเม้มหนักขึ้นที่ริมฝีปากล่าง หว่านล้อมให้เผยอปากออกด้วยความอยากรู้ จากนั้นลิ้นร้อนก็สอดเข้าไป แนบทั้งกลีบปากให้ทั้งปากนุ่มๆ กับลิ้นแตะกัน ตวัดลิ้นช่วงชิงความหวานอย่างช้าๆ ค่อยเป็นค่อยไปเหมือนจูบคนที่คิดว่าจูบไม่เป็น
"อะ คุณอินเค้าไม่ได้ใสซื่อนะ ถ้าจะจูบก็จูบแรงๆ เลยสิ"
"หึ" ไม่ได้ใสซื่อ? คำพูดนั้นทำให้ร่างสูงพึงพอใจ จะไม่ใสซื่อได้ถึงขนาดไหนเชียว?
จุ๊บ
"อ๊ะ!"
จ๊วบ
พอบอกให้แรงขึ้นคุณเขาก็ชิมริมฝีปากแรงๆ ลิ้นร้อนกวาดต้อนเข้าไปฉุกละหุกจนแผ่นลิ้นน้อยๆ ของแฮมสเตอร์ตามไม่ทัน แทรกความแนบแน่นให้โพรงปากนุ่มด้วยลิ้นร้อนของตัวเอง ตวัดขึ้นเล่นเลียที่เพดานปากแล้วลงมาเล่นที่แผ่นลิ้น คนตัวเล็กอ้ำอึ้งในคอน้ำลายไหลทะลักข้างในปากยิ่งทำให้จูบได้ไหลลื่นขึ้นไปอีก
"อึก อะ คุณอิน อื้อ..." ลิ้นของคุณอินในปากเค้าเกินไปแล้ว มันทำให้เค้าตัวนิ่ม "ฮะ..."
"ขยับลิ้นเร็วแฮม"
"ครับ" ลิ้นเล็กตอบสนองทุกการกระทำ ถ้าคุณรุกเค้าเค้าก็จะต้อนกลับสลับกันไปจนหัวสมองแฮมสเตอร์ตื้อ
โคตรหวาน เค้าอยากหวานอีก...
ร่างสูงผละออกยกแก้วชานมใช้หลอดจ่อที่ปากแฮมแล้ว
"อ้าปากหน่อยดูดแล้วอมไว้อย่าพึ่งกลืน"
แฮมสเตอร์ทำตามดูดไปแล้วครีมชีสก็เปื้อนที่ปากด้วยครีม อินทนิลประคองดวงหน้าน้อยโฉบจูบต่อแล้วสอดลิ้นตักตวงน้ำชานมด้วยลิ้นตัวเอง กลิ่นหอมของน้ำผึ้งแตกซ่านในปากอย่างหวานหอม
คนบ้าเล่นอะไรเนี่ยทำเค้าเลอะ
"ฮื่อ...จุ๊บ อื้อ"
หวานเจี๊ยบเลยเค้าโคตรชอบ
เอามากกว่านี้ได้ไหม?
ไวเท่าความคิดมือเล็กแตะไปที่แผงอกของเขาแล้วแกะเม็ดกระดุมขณะที่ใช้ปากยังดึงดูดคนตัวโตไว้อยู่ ด้วยความที่มือไวเลยแกะได้หนึ่งเม็ด เม็ดต่อไปแกะไม่ทันโดนมือคุณเขาคว้าไว้ก่อน
"แฮมสเตอร์อย่าซน"
"คุณอินเค้าอยากได้..."
"..."
"ขอกินเม็ดไข่มุกด้วยได้ไหมครับ?"
เม็ดไข่มุกอันโตๆ
- Writer
