ตอนที่ 9 แฮมสเตอร์ไม่ใช่แฮมแต่เป็นหนู แต่เค้าคือแฮมนะ

1330 Words

ร่างเล็กเบียดตัวกับโซฟาทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ อยากเล่นก็เล่นไปคนเดียวเลย หางตาแฮมสเตอร์เหล่มองคนเล่นหนู อินทนิลเอามือเกาคางมันขณะป้อนอาหารให้ด้วย เจ้าหนูน้อยเคี้ยวข้าวแก้มตุ่ย "ค่อยๆ กินแฮม" จี๊ด จี๊ด หนึ่งคำก็แฮม สองคำก็แฮม แฮม แฮม แฮม นั่นชื่อเค้าอะ... "แฮมสเตอร์" "..." เค้าจะไม่หลงกลแล้ว "แฮมสเตอร์คะ" คราวนี้คนตัวเล็กถึงกับหันขวับ คุณอินเปลี่ยนไป! ทั้งน้ำเสียงและการกระทำ ทำไมตอนสอนทำอาหารไม่เห็นใจดีขนาดนี้ มนุษย์แฮมสเตอร์ตัวจริงกำลังแอบมอง "มันเป็นตัวเมียหรือครับ?" "ตัวผู้" โห่...ตัวผู้ก็พูดด้วยได้หรือ แฮมสเตอร์ไม่เข้าใจ "แล้วทำไมต้องพูดคะขาด้วยล่ะครับ" "ก็ฉันแค่อยากพูดกับหนู" "ทำไมล่ะครับ?" "ฉันพูดเพราะฉันเลี้ยงมันและมันก็อยู่ในห้องนอนฉัน" แฮมสเตอร์ไม่สามารถต่อความหมายได้ ห้องนอนเกี่ยวอะไรด้วย "ถ้าผมอยากให้คุณพูดแบบนั้นบ้างผมต้องไปอยู่ในห้องนอนคุณหรอ" "แฮมสเตอร์มานี่มา" อันนี้เขาเรียกแน่เพราะสายตาคมมองที่มนุษย์ไม่ใช่หนู คนตัวเล็กก็เดินไปหาเพราะโดนเรียกแล้ว พออยู่ใกล้เท่านั้นแหละ เพียะ! “อ๊า! คุณอินดีดหน้าผากเค้าทำไม!” โดนแล้วก็ถอยกรูดหนีหาที่ตั้งหลักใหม่ "ฉันกับเธอสนิทกันมากเลยหรือไง? คิดยังไงถึงจะมาเข้าห้องนอนคนอื่น" "เมื่อกี้ผมเดินตามคุณต้อยๆ ก็ไม่เห็นว่าอะไรเลยนี่ครับ ทีคุณยังมาอยู่ห้องนอนผมได้เลย! " แฮมสเตอร์เถียงกลับ มาแทบทุกวันด้วย! "ห้องเธอมันแคบ" "แต่คุณก็มานะครับ!" ก็ตอนซื้อคอนโดห้องแบบเขามันราคามากกว่าตั้งสองเท่าน่ะสิ! หนูแฮมคนนี้ไม่มีปัญญา "ฉันไม่ได้นั่งบนเตียงเธอสักหน่อย" "อีกนิดคุณก็จะมานั่งบนเตียงผมอยู่แล้ว ผมรู้ผมเห็นนะ" พอห้องแฮมสเตอร์รกบางครั้งคุณสองบาทเขาก็ขี้เกียจจะเก็บ ร่างสูงยอมรับซะด้วย "แล้วอนุญาตไหมล่ะ?" "ห้องผมคุณจะนั่งตรงไหนก็ได้ครับ ผมไม่ห้ามหรอก" "งั้นฉันอนุญาตด้วยละกันจะได้เท่าเทียมกันไง" คนตัวเล็กถึงกับงุนงงแค่มาวันแรกก็อนุญาตแล้ว? "ได้หรอ" "ได้สิ ก็อยู่ที่ว่าแฮมสเตอร์ตัวเล็กๆ อย่างเธอจะเข้าไปทำอะไร" มีหนูปลอมตัวโตที่รู้ทัน "คุณอินคุณอ่อยผมอยู่นะ" "ฉันเปล่าสักหน่อย" "แต่คุณชวนเค้าเข้าห้องแล้ว! " "..." ร่างสูงพูดไม่ออกเขากำลังคิดอยู่...และคำตอบคือใช่ เขาชวน "เป็นผู้ใหญ่ห้ามเฉไฉนะครับ" "แล้วอยากมาไหม" แฮมสเตอร์ตกใจกับการถามด้วยใบหน้าอันแสนซื่อที่ดูนิ่งๆ ของคุณอินเหลือเกิน คนตัวเล็กผินหน้าไปอีกทางใบหูขึ้นสีแดง "เดี๋ยวผมคิดดูก่อนนะครับ" รู้แล้วว่าทำไมคุณอินถึงคอยช่วยตลอด จะจีบไงล่ะ แต่เค้ายอมรับได้นะ มีหลายๆ ครั้งที่เค้าสังเกตและเค้าก็รู้ เวลาที่ลองอยู่ใกล้คุณอินมากขึ้นคุณเขาไม่เคยปฏิเสธ นั่นหมายความว่าชอบอยู่บ้างแต่อาจจะไม่ได้เยอะขนาดนั้นมั้งเค้าก็ไม่แน่ใจ เค้าคิดว่าคุณอินเป็นพันธมิตรที่ดี "แฮมสเตอร์" "คุณเรียก-" "อย่ามุดเข้าไป" เรียกหนู แม่ง ไอ้แฮมจะไม่ยุ่งด้วยแล้วนะ "ถ้าอยากเข้าไปก็บอกกันดีๆ เดี๋ยวฉันถอดให้" ฮะ ถอดอะไร แฮมสเตอร์มนุษย์หันขวับ เห็นคุณอินกำลังถอดเสื้อโดยมีเจ้าหนูนอนอยู่บนซิกซ์แพก! เพื่อไซ้ขน แรงงง แรง! แต่ผู้ชายถอดเสื้อมันเป็นเรื่องปกติ ขนาดเค้าดึกๆ ยังถอดเสื้อนอนเลยมันร้อน ทุกวันนี้ไม่เปิดแอร์เพราะจะประหยัดค่าไฟ "เธออยากดูการ์ตูนไหม? เอารีโมตฉันไปกด" ในที่สุดก็พูดกับคนด้วยกันสักที เค้าไม่ดูการ์ตูนหรอกน่า! "ไม่งั้นฉันจะเปิดหนังผี ฆาตกรรมเธอพอดูได้ไหม?" "ผมชอบดูการ์ตูนมากครับ!" แฮมสเตอร์ถูกกับความมืดแต่ไม่ถูกกับหนังผี อะไรก็ได้ที่จะไม่มาฮู้ๆ แฮร่ๆ ใส่หน้า "ตามใจ" อินทนิลปล่อยให้คนตัวเล็กนั่งดูการ์ตูนไปส่วนตัวเองนั่งทำงานและเล่นหนู เค้าโดนขโมยชื่ออะ เค้าไม่ชอบเลย แฮมสเตอร์ทำตาละห้อย "คุณอินจำเป็นต้องให้มันมาอยู่บนตัวขนาดนั้นเลยหรือครับ" "ทำไม? เธออยากมาอยู่แทนมันหรือไง? " "แค้ก!" งานนี้น้ำลายได้ติดคอไอแฮมตายแน่ จู่ๆ อยากพูดก็พูดขึ้นมาเฉยเลย "คุณอินคนบ้า!" "อะไร ฉันยังไม่พูดอะไรเลย" "คะ คุณ!..." เค้าจะเรียนรู้ว่าคุณเฉไฉเก่งต่อจากนี้จะไม่หลงกลอะไรคุณแล้ว! แฮมสเตอร์นั่งทำสมาธิ "แฮมสเตอร์" "..." ไม่ "แฮมสเตอร์" "..."ไม่ "แฮมสเตอร์คะ" ฮื่อ! คุณอินอย่าทำแบบนี้ แฮมสเตอร์อยากเอามือปิดหูบนหัวเสียแต่ว่าไม่มีมีแต่หูมนุษย์ คนตัวเล็กหันไปมองคิดว่าเขาต้องนั่งก้มหน้าคุยกับหนูอยู่แน่ๆ เอาเข้าจริงกลับไม่ใช่ อ่าว...มองเค้าอยู่หรอ? ตกลงเรียกเค้าใช่เปล่า "มานั่งนี่สิ" เขาชวนพร้อมตบที่นั่งข้างๆ ไปดีไหม? "มาเร็ว" ไม่ทันชวนเป็นครั้งที่สามแฮมสเตอร์ก็ลุกขึ้นหย่อนตัวนั่งลงข้างๆ ไม่รู้ว่านั่งเบียดเกินไปไหมแต่แขนชิดกันแล้ว ดวงตาแป๋วสีองุ่นกระจ่างทำเป็นมองไปที่โทรทัศน์ก่อนเงยหน้ามองคนเรียกท่าทางขี้อ้อนโดยแท้ "ครับ" เรียกเค้าอีกสิ เรียกอีกเลยไหม? เรียกเค้าๆๆๆ ได้เห็นคุณอินที่แทบจะไม่เคยยิ้มเลยกำลังยิ้มอย่างพอใจอยู่ทำให้แฮมสเตอร์เม้มปากและยิ่งต้องหลุบตาลงหนีอีกเมื่อคุณสองบาทเอามือ มาวางไว้บนหัว มือของผู้ใหญ่ที่อายุมากกว่าอุ่นมาก คุณอินลูบหัวเค้า "แฮมเธอน่าจะรู้จักมันไว" เจ้าหนูน้อยน่ารักมาก ดวงตาใสซื่อของมันทำให้คนตกหลุมรักได้ง่ายๆ เค้าก็ชอบมันเหมือนกัน คิดๆ ดูจะไปอิจฉาหนูที่มีชื่อเหมือนกันทำไม แค่เอานิ้วจิ้มแก้มมันก็เหมือนว่าจะดูดนิ้วเค้าเข้าไปได้แล้ว "ครับ" น่ารักจริงด้วย จี๊ด จี๊ด ระหว่างที่เล่นอยู่แฮมสเตอร์ตัวจริงโดนหลอก "อ้อ...ฉันล้อเล่นความจริงเจ้านี่มันชื่อ'ดำ' ไม่ได้ชื่อแฮม" ไอ้...ไอ้! "คุณอิน!!!" "หึ ฉันไม่ได้บอกสักหน่อยว่าเรียกมันหลายชื่อนี่" แล้วที่เรียกว่าแฮมกับแฮมสเตอร์พึ่งตั้งเมื่อกี้หรือยังไง! แฮมสเตอร์พร้อมเอาหมอนฟาด ตุบ! ตุบ! "คนบ้า! อย่ามาแกล้งเค้านะ! นี่แน่ๆๆ!! แกล้งเค้าทำไม! " "ถ้าเธอทำหนูฉันตายฉันจะเอาเธอมาเป็นสัตว์เลี้ยงแทนนะ" เจ้าดำตกใจจนกระโดดเข้ากรงไปนานแล้วที่แฮมสเตอร์ทุบมีแต่แผงอกแข็งๆ ที่ไม่ได้รับการกระทบกระเทือน "ยังไงคุณกับหนูก็ไม่ตายหรอกครับ! ฮ่ะ อ๊าาา!" อินทนิลจู่โจมคนตัวเล็กด้วยการแย่งหมอนและในตอนนั้นเองที่ ชายเสื้อเชิ้ตที่ปิดอยู่สีข้างเปิดออก เอวสอบแกร่งก็มีลวดลายปรากฏขึ้นมาแฮมสเตอร์เห็นได้ในทันที ว่ามันเป็นรูปดอกไม้ อาการชะงักทำให้ร่างกายเสียหลักเอนหลังตุบนอนลงที่โซฟาขณะที่คนตัวโตที่จับข้อแขนกันอยู่ก็ตามมาคร่อมทับ ร่างกายหนาบดบังร่างเพรียวที่อยู่ด้านล่างจนหมดสิ้น แฮมสเตอร์หอบหายใจสบตากับดวงตาสีเทาซีดที่ร่างกายก้มต่ำ "...คุณอิน" "หยุดดิ้นสักที"

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more