ตอนที่ 8 ไปเล่นหนูในห้อง หนูร้องจี๊ดๆ สตรีมเมอร์ร้องอ๊า! อ๊า!
1247 Words
ตอนเย็นแฮมสเตอร์โดนคุณอินทนิลชวนไปกินมื้อเย็นที่ห้อง นี่เป็นครั้งแรกที่แฮมสเตอร์ได้เข้าไปในพื้นที่ส่วนตัวของเขาที่ไม่เคยเข้าไปมาก่อน
ห้องของคุณสองบาทสะอาดสะอ้านทุกอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย แค่มองเข้าไปก็ต้องร้องว้าวกับความใหญ่โตของห้อง เฟอร์นิเจอร์ไม้เนื้ออ่อนประดับตกแต่ง เพราะห้องของแฮมคือห้องเน้นโทนมืดห้องของคุณอินก็เลยดูสว่างไปเลย ดูเหมือนห้องผู้ใหญ่ด้วย มีห้องนอน ห้องนั่งเล่นห้องทำงานแล้วก็ห้องครัวแยกโซนกันชัดเจน
"ผมวางของไว้ตรงไหนดีครับ? " ก่อนหน้านี้เราไปจ่ายตลาดกัน ในมือแฮมสเตอร์มีของเยอะแยะเพราะคนตัวน้อยตัวนิดไม่ยอมให้ผู้ใหญ่ช่วยถือของ
เราเป็นเด็กเราต้องถือของให้ผู้ใหญ่! จริงๆ เค้าก็เป็นผู้ใหญ่นะ แต่คุณอินใหญ่กว่าและก็ไม่ใช่เพราะคุณเขาซื้อชีสให้ตามใจแฮมสเตอร์เลย!
"บนโต๊ะก็ได้ เอามานี่มา"
สุดท้ายก็โดนแย่งไป คุณสองบาททำให้เค้าคิดว่าตัวเองเป็นเด็ก!
"ผมใช้ครัวของคุณได้ใช่ไหมครับ"
"เมื่อเช้าเธอเป็นคนทำไปแล้วเดี๋ยวตอนเย็นฉันทำให้กินเอง"
"ผมไม่เหนื่อยเลยครับ ถ้าคุณอินทำกับข้าวคนเดียวแล้วผมจะทำอะไร? "
"นั่งเล่น ถ้าเธออยากดูทีวีเธอก็เปิด ถ้าอยากเล่นอะไรในห้องฉันก็ไปดู"
"ได้หรอ? " ห้องของคุณสองบาทน่าสนใจมากแฮมสเตอร์อยากดูคุณอินเป็นนักเขียนใช่ไหมล่ะ ห้องของเขาต้องมีอะไรแน่ๆ "ผมเข้าไปดูในห้องทำงานของคุณได้ไหมครับ?"
"หึ เอาสิ"
เหมือนได้เจออะไรใหม่ๆ แฮมสเตอร์ยิ้มกว้างตอบครับอย่างมั่นใจ ระหว่างที่เดินดูนู่นดูนี่กลิ่นหอมกรุ่นจากครัวก็ลอยมาแตะจมูกจนต้องเดินไปดูเห็นว่าร่างสูงทำสเต๊กก็อ้าปากร้องอยากช่วย
"ไม่ต้องทำเดี๋ยวมือเธอเปื้อน มานั่งดูฉัน"
"ครับ"
มือของคุณสองบาทมองยังไงก็สวยจริงๆ ขนาดท่าหมุนขวดพริกไทยนะ ไม่ว่าจะหยิบแครอทหรือหั่นผักแฮมสเตอร์ก็หมุนคอมองตามด้วยท่าทางที่ดูตั้งใจ
พอคุณเขายกมือขึ้นก็มอง
พอยกมือลงก็มองตาม
เลยโดนดีดมะกอก
"อ๊า!"
"ตั้งใจมองมือฉันอะไรขนาดนั้น"
"ผมเปล่านะครับ" แต่ก็เห็นๆ อยู่ว่ามอง
"อยากกินอะไรเพิ่มไหม? ของในตู้เย็นฉันมีเยอะเดี๋ยวทำให้"
"แล้วเย็นนี้คุณตั้งใจจะทำอะไรบ้างครับ?"
"ฉันจะทำสเต๊กกับสลัด ต้องทำอะไรที่เป็นผักบ้างเดี๋ยวเด็กบางคนไม่โต"
"โถ่คุณอิน เค้าอายุเยอะแล้วนะ! "
"หืม? ฉันก็รออยู่ว่าเมื่อเธอจะแทนตัวเองว่าเค้า"
"เค้าน่ะหรอ ทำไมล่ะครับ? " ก็แค่ที่พูดเองมันทำไมหรอ
"ฉันแค่เห็นเธอไม่พูดก็เลยถามว่าทำไม"
คนตัวเล็กก็ตอบได้ปุ๊บปั๊บ "คุณอยากฟังหรอ?...ผมจะพูดตอนที่อยากอ้อนเท่านั้นครับ"
"อ้อน"
"ครับอ้อน"
"อ้อนฉัน? "
"ครับ"
ได้ยินคำตอบอินทนิลถึงกับเผลอยิ้มทั้งที่ปกติไม่ยิ้ม
แฮมสเตอร์คิดคำพูดตัวเองไปมาก็รู้ว่าตัวเองตามเกมไม่ทัน "ไม่ใช่ครับ! ผมพูดเฉพาะตอนที่ตัวเองอารมณ์ดี! ถ้าอยากพูดก็พูดเลย" เวลาที่มีอะไรกระทบกระเทือนใจก็จะพูดเหมือนกัน
"อ้อ..." คนตัวโตทำเสียงลากยาวเหมือนเข้าใจที่แฮมสเตอร์แถแต่ความจริงเข้าใจมากกว่านั้น
"มันดูเสียมารยาทใช่ไหมครับ? ยังไงคุณก็แก่กว่า...ผมจะไม่พูดแล้ว"
"พูดเถอะ ฉันอยากได้ยิน ยังไงก็ไม่เคยว่าเธอสักหน่อย"
"งั้นจะพูดแล้วนะ" สบตาดุดันของคนตัวโตแฮมน้อยกลับมีอาการสะอึก เพราะคุณอินตั้งใจจ้อง กว่าจะเรียงคำพูดได้ก็นาน "คะ เค้า...เค้าอยากกินไข่ข้นฝีมือคุณอินด้วย"
"ฉันทำให้ เอาแบบใส่ปูอัดไหม?"
"เอาครับ!"
มื้อเย็นแสนอร่อยผ่านไปด้วยดี แฮมสเตอร์ตั้งใจจะกลับห้องแล้วแต่อินทนิลบอกให้อยู่ด้วยกันก่อนแฮมสเตอร์เลยอยู่ เขาชวนดูหนัง คิดไปคิดมามันก็ดูน่าเบื่อเหมือนกันที่ต้องอยู่ในห้องคนเดียวทุกวัน อินทนิลอนุญาตแล้วว่าให้แฮมสเตอร์มานั่งเล่นที่ห้องได้
"คุณอินปกติอยู่คนเดียวหรือครับ? "
"ใช่ ฉันอยู่คนเดียว"
"ไม่มีใครเลยหรอ?"
"ก็ไม่เชิง เธอกลัวหนูหรือเปล่า?"
"ไม่กลัวครับแต่คุณหมายถึงหนูอะไร? "
"ฉันเลี้ยงหนูด้วย"
"อยู่ไหนหรือครับ? ผมขอดูได้ไหม? " แฮมสเตอร์ตื่นเต้นกับสิ่งมีชีวิตที่ถูกเรียกว่าสัตว์เลี้ยงมาก
"ฉันเลี้ยงมันไว้ในห้องนอน"
พอร่างสูงเดินไปแฮมสเตอร์ก็เดินตามต้อยๆ ไม่รู้หนาวรู้ร้อนว่ากำลังจะเข้าห้องนอนของคุณเขา อินทนิลถือกรงที่ข้างในมีหนูตัวโตขนปุยสีดำออกมาข้างนอกมานั่งเล่นกันที่โซฟา เปิดกรงให้เจ้าหนูน้อยยืนบนมือ แฮมสเตอร์ลูบหัวมันไว้อย่างระมัดระวัง
"น่ารักมากเลยครับ เจ้าตัวเล็กตาแป๋วมาก! มันกินเมล็ดทานตะวันเป็นอาหารจริงๆ ด้วย"
"บางอย่างก็ไม่ได้กินหรอกแค่ประดับกรงไว้ให้สวยเฉยๆ เธออยากลองอุ้มไหม?"
"อยากครับ อ๊ะ ถ้าผมอุ้มมันจะหนีไหม?" คุณอินก็ให้อุ้มเจ้าอ้วนกลมย้ายมาอยู่บนมือแฮมสเตอร์แล้ว น่ารัก! น่ารัก!
"คุณอินมันเป็นหนูสายพันธุ์อะไรหรือครับ"
"แฮมสเตอร์"
"ครับ"
"ฉันหมายถึงแฮมสเตอร์"
"ครับ นั่นผมเองไง" คุณสองบาทจะเรียกทำไม
คนตัวโตก็ยิ้มขำ "ไม่ใช่ ฉันหมายความว่าหนูของฉันเป็นหนูแฮมสเตอร์"
ตอนนี้แหละที่แฮมสเตอร์มนุษย์ทำหน้าเหวอให้แฮมสเตอร์ตัวจริง "แล้วน้องชื่ออะไรครับ?"
เป็นคำถามที่ทำให้อินทนิลคลี่ยิ้ม
"แฮม"
"คุณอินคุณล้อเค้าเล่นแล้ว" แฮมสเตอร์ทำหน้าช็อกโลกสะเทือนใจสุดๆ
"ฉันเรียกมันว่าแฮมจริงๆ"
"คุณอิน!" แฮมสเตอร์ไม่ได้รับความเป็นธรรม ทำไมเจ้าแฮมต้องมีชื่อเหมือนเค้าด้วย! "ชื่อก็มีตั้งเยอะตั้งแยะทำไมถึงเลือกชื่อนี้ครับ?"
"หนูของฉันเกิดก่อนเธออีก"
"หนูที่ไหนจะอายุยี่สิบห้าปีกันครับ!"
เจ้าหนูขนปุ๋ยบนมือทำตาปิ๊งๆ มันไม่เข้าใจว่ามนุษย์เถียงอะไรกัน
"แฮมมานี่มา"
"ฮึก!" แฮมสเตอร์กลั้นหายใจ คุณอินไม่ได้เรียกเค้า แล้วท่ากวักมือเรียกนั่นอะไร ตบปุๆ ที่นั่งด้านข้างเจ้าหนูยังทำหน้างงเลย
ห้ามไป ห้ามไป...ห้าม
"แฮม"
พรึ่บ! มีคนตัวเล็กบางคนที่กำลังจะยืนขึ้นเพราะอาการเซ็นซิทีฟต่อการเรียกชื่อ ปรากฏว่าเจ้าหนูบนมือกระโดดดึ๋งวิ่งดุ๊กๆไปหาเจ้าของที่วางมือบนโซฟาซะก่อน
"เห็นไหม? "
เค้ารู้สึกตัวเองกลายเป็นหนูหัวเน่า ไอ้แฮมดูสิ! แฮมคือแฮมที่ไม่ใช่มนุษย์ตอนนี้กลายเป็นหนูไปแล้ว
"เด็กดีมากแฮม"
แฮมสเตอร์อยากร้องไห้ทำไมต้องมีหนูชื่อซ้ำกับเค้า! ทั้งยังโดนชมว่า เด็กดี ด้วย
- Writer
