หลายวันที่ผ่านมาพยายามไม่คิดถึงคนหุ่นล่ำคนนั้น แต่มันก็อดไม่ได้ ถึงจะพยายามข่มตานอนทุกคืนแต่มันก็ยังไม่หลับอยู่ดี พยายามคิดบวกทุกวัน ทำตัวเองให้มีความสุขทุกวันแต่ยิ่งฝืนตัวเองเท่าไหร่มันก็ยิ่งเหมือนหลอกตัวเองทั้งเพ
“ฟอด” น่านฟ้าแอบขโมยหอมผมสลวยของเธอจากด้านหลังเมื่อเห็นเธอกำลังนั่งก้มหน้า
“ว้าย!” ร่างเล็กผวาเฮือกกรีดร้องขึ้นมาด้วยความตกใจเพราะมัวแต่ใจลอยไม่คิดว่าเขาจะกลับมาจริงๆ
“ร้องไห้ทำไม คิดถึงฉันอยู่รึไง” อยากได้ยินคำตอบที่ตัวเองกำลังเป็นอยู่ตอนนี้
“เปล่าค่ะ คิดถึงแม่ต่างหาก” มือเล็กปาดน้ำตาแล้วลุกขึ้นยืนหลุบตามองต่ำไม่กล้าสบตาเขา หัวใจเขาพลันกระตุกวูบเมื่อได้ยินคำปฏิเสธของเธอ และเห็นจริงตามนั้นเพราะเธอยังอยู่ดีมีสุข อยู่คนเดียวยังทำกับข้าวตั้งสองอย่าง ต่างกันจากเขาที่กินข้าวแทบไม่ลงจนต้องรีบบึ่งรถมาคอนโด
“แล้วไปนั่งไรตรงนั้น ที่นั่งมีออกเยอะแยะ”
คนตัวโตเดินเข้าไปหาแล้วโน้มเธอเข
