ภายในบ้านประกายฤกษ์ทุกคนในครอบครัวกำลังนั่งรับประทานอาหารเย็นอย่างพร้อมหน้าพร้อมตากัน น่านฟ้าทานไปได้แค่สามสี่คำก็รวบช้อนไว้กับจานข้าวที่พร่องไปเพียงนิดเดียว
“พี่น่านทำไมทานน้อยจังล่ะคะ วันนี้มนอุตส่าห์เข้าครัวเองเลยน้า เห็นว่าพี่สองคนมาทานข้าวด้วยอะ”
มนชิตาน้องสาวคนเล็กของบ้านพูดแกมบ่นเมื่อเห็นพี่ชายคนกลางยกแก้วน้ำขึ้นมาดื่ม เพราะปกติทำกับข้าวไม่ค่อยเป็นถ้าวันไหนลงมือทำเองถือว่ามื้อนั้นพิเศษมาก สายตาทุกคนต่างจับจ้องไปที่เขาคนเดียว
“อือ ไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ คุณพ่อคุณแม่ครับ วันนี้ผมขอไปนอนค้างที่คอนโดนะครับ”
“อะไรกันน่าน นี่ลูกพึ่งกลับมานอนบ้านได้เพียงสองคืนเองนะ ใจคอนี่จะนอนบ้านแค่เดือนละสามสี่ครั้งเองเหรอ” กมลพรรณบ่นอุบแม้ลูกชายจะไปๆมาๆระหว่างบ้านกับคอนโดเสมอๆ แต่ทว่าตั้งแต่กลับมาจากต่างจังหวัดรอบที่แล้วเขาก็เพิ่งจะกลับมานอนบ้าน แถมยังอยู่ไม่ถึงสามวันด้วยซ้ำ
“นายมีอะไรที่คอนโดหรือเป
