The Lady Knight

Baby

Someone Pov

Hindi makapagsalita si Devon dahil sa presensiya ng lalaking nasa harapan niya. Hindi talaga niya ito inaasahan na magpakita sa kaniya ngayon at may lakas pa talaga ito ng loob na makipag-share sa kanila ng mesa. Pagkatapos siya nitong insultuhin ay magpapakita nalang ito sa kanya na parang wala lang. Mas malinaw pa sa sikat ng araw ang nangyari sa kanila kahapon. Just to clarify things, she's not really mad at this guy. 

Liar! 

May kunting inis oo, pero hanggang doon lang iyon.

Is he going to apologize to me?

Saglit siyang natigilan sa laman ng kaniyang isipan at pagkuwan ay napailing nalang. Because here she is again, thinking that this guy will apologize to her which is clearly not. Si Xander pwede pa pero itong lalaking kaharap niya, it's a big NO. Wala yata sa bokabularyo nito ang salitang sorry.

O baka naman gusto niyang makipag-usap ng masinsinan sa akin?

Kaagad ulit siyang napailing ng sumagi iyon sa kaniyang isipan. Talking she thought? Tinanong lang naman siya nitong prinsipe kung pwede siyang umupo sa tabi niya.  

Makikiupo lang nga Devon at hindi makikipag-usap sa'yo. Huwag masyadong mag-assume dahil isa siyang prinsipe at ikaw ay hamak na estudyante lang dito.

"Can i?" tanong ulit sa kaniya ng Prinsipe.

She blink her eyes twice. Nakalimutan niyang kausap pa pala niya ang prinsipe.

Humugot siya ng malalim na hininga bago magsalita, "Sorry ha kasi-"

Hindi niya naman natapos ang kanyang sasabihin dito dahil umupo na ito sa tabi niya at parang inangkin na nito ang mesa nila na para bang mas nauna pa ito sa kanila kanina. Hindi sana siya papayag eh pero heto nakaupo na ang prinsipe kaya wala na siyang nagawa kundi ang hayaan ito.

"I'm hungry. Can you please stop staring at me," sabi ng antipatikong lalaki sa kanya ng hindi manlang siya tinatapunan ng tingin. Snobber ang loko.

"At bakit naman? Hindi naman kita pinaupo-"

Nahigit niya ang kanyang hininga at hindi na naituloy muli ang kanyang sasabihin ng walang sabing inilapit ng prinsipe ang mukha nito sa kanya. Their face are so close to each other and that made her cheeks instantly blushed. Naaamoy na rin nito ang hininga ng lalaki at ang mas nakakapagpatibok ng kanyang puso ay ang labi nitong halos maglapat na sa kaniya.

"Shut up or else i'll eat you instead." And that's enough to shut her up. Siya na ang lumayo rito at hindi nalang ito pinansin. She's just minding her own business and let the arrogant prince stay in their table.

"Bes heto-"

Tulad ng inaasahan ay gulat na gulat din ang dalawa niyang kaibigan sa katabi nito.

"What is he doing here?" Kim mouthed to her. 

Nagkibit balikat siya. "I don't know," she mouthed back at her. "Ask him."

Napangiwi naman ito sa huling sinabi niya. Maingat ng mga itong inilapag ang order nila sa table, takot na baka makalikha sila ng tunog na makaka-istorbo sa Prinsipe. 

"Kain na," Devon mouthed to her friends.

Kumain na ang dalawa ngunit siya ay parang hindi manlang mahawakan ang kubyertos dahil sa sobrang lakas ng t***k ng kanyang puso. Labis siyang kinakabahan ngayon dahil hindi siya komportable sa kaniyang katabi. Sinusubukan niya naman na pakalmahin ang kanyang sarili pero hindi niya magawa, nanginginig pa rin ang kaniyang mga kamay. 

Bumuntong hininga na lang siya at napagdesisyunan nalang niyang hindi kumain. Ayaw niya namang mapahiya sa prinsipe kaya titiisin nalang niya ang kaniyang gutom. She's so f****d up and she hate it. Hindi naman siya ganito kahina dati. 

"Are you not hungry?" Otumatikong napalingon siya sa binata ng magtanong ito. She rolled her eyes. 'Paano ako makakakain kung nandito ka'!  she wanted to said that loud to him but she opt not to. Prinsipe pa rin itong kaharap niya. 

"Don't worry about what i said earlier. I'm not going to do that to you without your permission," nakangising sabi nito sa kaniya.

Her lips parted, her jaw drop, and, even her cheeks reddened after hearing that from the elemental prince. Mas hindi siya makakakain ngayon pagkatapos marinig ang sinabi ng prinsipeng ito.

Oh my god. He's not going to eat me without my permission. Sa tingin ba nito ay magpapakain ako sa kanya?

'Hindi nga ba?'  tanong naman ng kanyang isipan.

'Masarap yan for sure' dikta naman ng puso niyang maharot na di rin paawat sa nangyayaring diskusyon.

'Ingatan ang bataan. Huwag ipakain habang bata pa'. paalala naman ng kaluluwa niya na himalang nakisali na sa usapan. Mas lalong namula ang pisngi niya sa lahat ng iyon.

"Hoy bes, bakit natulala ka na diyan? At bakit namumula iyang pisngi mo?"

She was snapped out from her reverie when she heard Liah's voice. 

"Ah... may naisip lang bigla," she lied. "Don't mind me bes." 

Mabilis niyang iniwas ang tingin sa binata pero nahagip pa ng kaniyang mga mata ang pag ngiti ng labi nito.

Wait. Did i just saw Prince Ezekiel smile. Holy s**t! 

He did smile. Is the end of the world near? Scary. Huwag naman sana.

Devon pov

Here i am right now, eating like i am the only person left in the cafeteria, specifically in our table. After seeing the Elemental Prince smile for the first time, makes my mind, heart, soul and even my whole body rejoice for so much joy. Parang nagkaroon ng party sa kaloob-looban ko at ang nag-organize nito ay ang bida-bida niyang puso.

Nababaliw na yata ako. 

Bakit ba ganito nalang ang epekto sa akin ng antipatiko, damuho, at mayabang prinsipe na ito? Di hamak naman na mas mabait si Xander dito.

Iyon nga lang. "Gwapo. Landi mo Devon," pang-eepal na naman ng isip ko. 

Well, that's true anyways. Mas lamang nga lang ng isang daang paligo ang prinsipeng kaharap ko ngayon. Partida pa dahil naka-plain white shirt lang ito, black pants at ...slipper.

Nanlaki naman ang aking mga mata ng makita kong naka-tsinelas nga lang ito. A freaking prince is wearing a slipper? Oh that's odd.

Is he poor?

Agad kong iwinaksi ang walang kwentang katanungan na iyan sa aking isipan. Poor i said? That's not going to happen to him. Maliban na nga lang kung mangyari sa prinsipeng ito ang nangyari sa kanya.

"Hey, You're not eating again," the prince said.  

Hindi ko alam kung bakit bigla nalang naging concern sa akin ang prinsipe na ito. Wala naman akomg ginagawa rito. Bipolar lang.

 "Eat. You're thin," the prince added.

Nainis naman ako bigla sa sinabi nito. Kung nakangiti ako kanina, ngayon ay hindi na dahil gusto ko siyang sakalin ngayon. Siya lang ang kauna-unahang nagsabi sa akin na payat ako. Sexy ako no. 

"Ako, payat?" tanong ko sa kaniya habang itinuturo ang sarili ko. "I'm not thin, i'm sexy," proud ko pang sabi. 

Parang hindi naman kumbinsido ang prinsipe sa sinabi ko dahil nanatili itong walang imik. And my lips suddenly curve into a disappointed smile. Napayuko nalang ako sa sobrang pagkahiya.

See? Pangit kasi ako sa paningin nito. "Fine, you're sexy."

Inangat ko ang aking mukha at tiningnan muli ito. "T-Talaga?" tanong ko. Naninigurado lang dahil masakit umasa. "Hindi ka napipilitan lang? Walang halong bola?" sunod-sunod kong tanong sa kaniya. 

He nods and that made me smile. Parang may sariling buhay ang aking kanang kamay na inabot ang burger na order ko at ibinigay sa kanya.

 "Heto suhol ko sayo," sabi ko sa kaniya.

Bigla namang nawala ang emosyon na naka-rehistro sa mukha nito dahil naging blangko muli ang mukha nito. He become cold all of the sudden and i don't like it.

"Joke lang. Ito naman masyadong seryoso," sabi ko rito para mapasaya muli ito. Ayaw ko talaga kapag walang emosyon ang mukha nito. "Hey, ngiti naman diyan," sabi ko pa sa kaniya. Kulang na nga lang abutin ko ang magkabila nitong pisngi at banatin na parang lastiko.  

Pero walang epekto pa rin. How can i make him smile again? Nagkaroon ng bulb sa itaas ng aking ulo ng may ideyang pumasok sa isipan ko. Sana lang umepekto.

"Kiel, kung hindi ka ngumiti. Tatamaan ka sa akin," banta ko sa kaniya at matapang na ipinakita rito ang kamao ko. 

He smirk after i said that to him. Nakaka-disappoint naman. Ngiti iyung gusto ko, hindi ngisi. Magkaiba ang ngisi at ngiti. Natigilan naman ako ng inilapit nito ang sarili nito sa akin at pagkuwan ay may ibinulong sa akin.

"Go ahead. As a matter of fact. Tinamaan na ako sayo, sobra-sobra pa nga eh."

And those words made my world stop. Ang tanging narinig ko nalang sa ngayon ay ang mga sinabi nito na parang sirang plaka na nagpapaulit-ulit sa aking isipan.

"And by the way. I love it when you called me Kiel, baby."

TO BE CONTINUED