3
1211 Words
“สวัสดีค่ะคุณอีวาน มีอะไรคะ ถ้าเรื่องค่าใช้จ่ายประจำเดือน ฉันเพิ่งได้ไปเมื่อต้นเดือนแล้ว” พลอยวารินทร์หันมาบอกหลังจากกดส่งอีเมลให้หัวหน้างานแล้ว
อีวานจับน้ำเสียงที่ยังแฝงความไม่พอใจนั้นได้ดี ผู้หญิงทุกคนของเจ้านายชอบเขาเพราะเมื่อเห็นเขาก็เท่ากับพวกเธอเห็นเงินเพราะเจ้านายมักจะสั่งจายเช็คผ่านเขาและเขาเป็นผู้นำมามอบให้สาว ๆ เหล่านั้นแต่หญิงสาวตรงหน้าเธอไม่ได้ต้องการเงินแต่เธอประชดเขา อีวานถอนใจมองผู้หญิงไทยตรงหน้าที่สวยและฉลาดอย่างเสียดาย เธอเป็นผู้หญิงของเจ้านายไปแล้ว เขาไม่สามารถช่วยอะไรเธอได้นอกจากต้องทำตามที่เจ้านายสั่งงาน ซึ่งงานที่เจ้านายสั่งมาก็คือกล่อมเธอให้ยอมรับชะตากรรมชีวิตนี้เสีย ถ้าอยากให้ชีวิตต่อไปในภายภาคหน้ามีความสุข
“ยังไม่หายโกรธผมหรือครับ ที่จริงคุณเอพริลน่าจะเข้าใจความหวังดีของผม เพราะถึงยังไงคุณก็มีลูกกับคุณเฮย์เดนแล้ว ผมไปพาคุณมาจากประเทศไทยมาที่เออร์วิงก็เท่ากับเป็นการช่วยเหลือคุณกับลูกด้วยซ้ำ”
พลอยวารินทร์ยิ้มเย็น “คุณอีวาน คุณไม่ได้ช่วยฉันแต่คุณหลอกฉันมาค่ะ” พลอยวารินทร์บอกเสียงหนักอย่างไม่พอใจ “แต่ช่างเถอะ ไหน ๆ ฉันก็มาอยู่ที่นี่แล้ว ว่าแต่คุณมาทำไมอีกคะ”
“ผมแค่มาบอกว่าอย่าโกรธคุณเฮย์เดนเลยนะครับเรื่องที่เจ้านายต้องการลูกสาวมาอยู่ด้วย ท่านทำถูกแล้วคุณเองก็รู้อยู่แก่ใจ ที่จริงคุณน่าจะดีใจผู้หญิงทุกคนล้วนแต่อยากเป็นผู้หญิงของคุณเฮย์เดน”
พลอยวารินทร์รีบยกมือห้าม “พอเถอะค่ะไม่ต้องมาสรรเสริญโฆษณาชวนเชื่อแทนเจ้านายคุณเลย โปรไฟล์สุดแสนเพอร์เฟกต์ของเจ้านายคุณฉันไม่อยากรู้”
“ก็ได้ครับคุณเอพริล ผมก็แค่เสียดายเงินที่คุณสู้คดีกับเจ้านาย คุณก็หมดไปหลายล้านแต่ก็แพ้ ที่จริงคุณควรจะคล้อยตามเจ้านายตั้งแต่แรกจะได้ไม่ต้องเสียเงินแล้วก็ไม่ต้องเสียเวลาในศาล อย่างที่เห็นคุณสู้คุณเฮย์เดนไม่ได้”
“เสียงของคนเงินน้อยมันด้อยกว่าเสียงของคนเงินหนา หมายังรักลูกมันแล้วฉันจะทิ้งลูกไว้กับเจ้านายคุณกลับเมืองไทยตัวเปล่าเหรอ ฝันไปเถอะ ฉันจะทำทุกอย่างให้ได้สิทธิ์ในการเลี้ยงดูลูก”
“ใจเย็น ๆ ก่อนนะครับ ผมมาพูดเพื่อให้คุณยอมรับความจริงเท่านั้น”
พลอยวารินทร์ไม่อยากฟังอีวานเกลี้ยกล่อมอีก ที่เป็นอยู่ตอนนี้เธอก็พยายามทำใจอยู่กับความเป็นจริงแล้ว เธอพลาดเองในคืนนั้นจนก่อเกิดการตั้งครรภ์ตามมา มีลูกสาวเป็นพยานว่าเหตุการณ์คืนนั้นเป็นเรื่องจริง
เรื่องคืนนั้นคือบันทึกดำมืดในชีวิตเธอ ไอ้ที่คิดว่าซวยแล้วแต่เธอก็ยอมรับในสิ่งที่พลาดไปเองและเก็บเด็กไว้ ตั้งใจจะเลี้ยงคนเดียวทุกอย่างควรจะจบ แต่บริษัทที่เธอทำงานอยู่บอกว่าต้องการโปรโมตเธอให้เป็นผู้จัดการแต่ต้องไปดูงานที่เออร์วิง ตอนนั้นเธอไม่รู้เลยว่ามันเป็นแผนล่อเหยื่อ เธอเป็นห่วงลูกสาวไม่อยากไป แต่จู่ ๆ อีวานก็เดินเข้ามาบอกว่าเขาเป็นผู้จัดการอยู่ที่เท็กซัสจะจัดการเรื่องต่าง ๆ ของลูกสาวให้ขอเพียงเธอไปดูงานที่นั่น โดยเขาจะหาที่อยู่และพี่เลี้ยงเด็กให้ ตอนนั้นหากเธอคิดสักนิดไม่ได้หน้ามืดเอาแต่อยากได้งานคงรู้สึกแปลกอยู่บ้างว่าเหตุใดบริษัทถึงใจดีเช่นนั้นยอมให้หอบเด็กข้ามน้ำข้ามทะเลไปทำงานด้วย แต่เวลานั้นด้วยความอยากได้งานปนห่วงลูกเธอจึงตกหลุมพราง
‘ไอ้ผู้ชายเฮงซวย’
เธอคิดแค่ว่าไม่อยากพลาดโอกาสก้าวหน้าและประสบการณ์ชีวิตในต่างแดนจึงยอมเดินทางมา และรู้ว่าถูกหลอกเมื่ออีวานเปิดเผยตัวว่าเป็นคนสนิทของเฮย์เดนและต้องการให้เธอกับลูกสาวอยู่ที่เออร์วิง เธอโกรธมากยอมเสียเงินเสียเวลาสู้คดีในศาลแต่ปรากฎว่าแพ้ เธอต้องเสียลูกให้เขา แต่เขายื่นข้อเสนอให้เธอสามารถอยู่กับลูกได้เป็นเวลาหนึ่งปีแล้วกลับไปรับตำแหน่งผู้จัดการที่เมืองไทย
เขาคงสนุกที่เห็นเธอเป็นลาโง่ช่างน่าโมโหนัก แต่โชคดีอยู่อย่างเพราะตั้งแต่เธอมาเออร์วิงเขามาหาเธอแค่ครั้งเดียวตอนเธอมาถึงใหม่ ๆ เขามาดูลูกแล้วก็กลับ เธอจึงโล่งใจขึ้นว่าเขาจะไม่คุกคามเธอจนกระทั่งไม่นานนี้ เขากลับมาหาเธออีกครั้ง เวลานั้นเพื่อนบ้านเป็นพ่อหม้ายเมียตายแวะเอาขนมมาฝากเธอกับลูกสาว เฮย์เดนเห็นเข้า หลังจากเพื่อนบ้านไปเธอกับเขามีปากเสียงกัน
“ผมไม่ชอบให้ผู้หญิงของผมไปสนิทสนมกับใคร คุณควรจะรู้ว่าอยู่ที่นี่ในฐานะอะไรนะเอพริล”
“ฉันอยู่ในฐานะแม่ของไข่มุกค่ะ ฐานะอื่นฉันมีด้วยหรือคะ ฉันไม่ยักรู้”
“ฐานะอะไรต้องให้ผมย้ำอีกหรือ ฐานะเมีย หรือต้องทำโชว์ถึงจะจำได้”
“คนเลว ฉันถูกหลอกให้มาที่นี่เพราะงาน ถ้าคุณไม่เอางานมาล่อฉันก็ไม่มา พอฉันจะกลับคุณก็ยึดลูกสาวฉันไว้จนฉันไปไหนไม่ได้”
“ผมบอกคุณแล้วว่าคุณจะอยู่ที่นี่ต่อก็ได้ แต่คุณไม่เปลี่ยนใจเองเอพริล”
พลอยวารินทร์จ้องตาสีน้ำตาลทองที่เป็นประกายแวววาวด้วยความโมโห เขาใช้อำนาจทุกอย่างที่มีกดเธอไว้ในอุ้งมือเขา
“ฉันไม่มีวันเปลี่ยนใจเป็นผู้หญิงของคุณ เชิญคุณกลับไปได้แล้ว” และนั่นก็เป็นครั้งสุดท้ายที่เธอเห็นเขามาที่เพนต์เฮาส์หรูที่เขาซื้อให้เธอกับลูกพักอยู่
พลอยวารินทร์ถอนใจหันมาพูดกับอีวาน
“คุณต้องการมาพูดกับฉันแค่นี้ใช่ไหมคะ ถ้าใช่ ฉันจะบอกว่าฉันเข้าใจแล้วค่ะ” พลอยวารินทร์ตัดบท
อีวานพยักหน้าทั้งที่รู้ว่าพลอยวารินทร์ไม่มีทางยอมรับสิ่งที่เขาบอกง่าย ๆ ปากเธอพูดแบบนั้นแต่ใจเธอไม่ยอมรับสักนิด “ขอบคุณครับที่เข้าใจ ถึงแม้จะไม่เต็มใจก็ตาม ผมขอตัวก่อน”
“ค่ะ” พลอยวารินทร์ตอบเรียบ ๆ มองคนสนิทของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อของลูกแต่ไม่ใช่สามีอย่างทำใจ อีวานก็เป็นแค่ลูกจ้างของเขา เธอไม่ได้โกรธเขาหรอก ถ้าจะโกรธก็ต้องโกรธโชคชะตาของตัวเองที่เล่นตลกทำให้เธอเสียสาวไปอย่างง่ายดายในคืนนั้น
- Writer
