“ ผมคิดถึงมีน ” เสียงทุ้มนุ่มส่งมาออดอ้อนตามสาย กระนั้นก็ยังมีอิทธิพลแรงสูงที่ทำให้หัวใจคนฟังอ่วนยวบลงได้ แต่เธอก็แสร้งทำเสียงแข็งกลับไป
“ อยู่กันแค่นี้จะมาคิดถึงอะไรคะ ”
“ คิดถึงสิ ก็มีนเล่นหนีผมตลอดเลย ใจร้ายชะมัด ”
“ มีนไม่ได้หนีสักหน่อย ”
“ ไม่ได้หนีอะไร ผมเข้าใกล้ไม่ได้เลย ”
“ ก็มีนกลัว ”
“ หืม กลัวอะไรคะคนดี ”
“ กลัวคุณนั่นแหละ คนเห็นแก่ตัว ”
“ น่ากลัวตรงไหน ผมน่ารักจะตาย ”
“ คนบ้าอะไรชมตัวเอง ”
“ ไม่รู้ล่ะ น่ารักไม่น่ารัก แต่ก็ทำให้มีนรักได้แหละ ”
“ บ้า ! ใครรักคุณ อย่ามาขี้ตู่นะคะ ”
“ อ้าว ไม่ได้รักผมเหรอครับ ตอนอยู่ด้วยกันเห็นกอดผมแน่น ยอมตามใจผมทุกอย่างเลย ผมก็เลยทึกทักเอาว่ามีนก็รักผม อย่างที่ผมรักมีนหมดหัวใจ ”
หญิงสาวนิ่ง
