วันงานเลี้ยงมาถึง เว่ยอ้ายเหม่ยแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าที่เรียบง่ายแต่ก็เป็นเสื้อผ้าใหม่เพื่อให้เกียรติคนบ้านหยางด้วย ชุดที่ใส่วันนี้เป็นชุดกระโปรงสีฟ้าอ่อนความยาวประมาณหน้าแข้ง ทุกคนในบ้านเห็นแล้วก็ถึงกับงงจนแทบผงะ เพราะที่ผ่านมาไม่เคยเห็นเว่ยอ้ายเหม่ยแต่งตัวแบบนี้มาก่อน เว่ยอ้ายเหม่ยที่เป็นเด็กกระโดกกระเดกในวันวานได้หายไปแล้ว ตอนนี้กลับกลายเป็นเด็กสาวที่สวยสะพรั่งจนอดที่จะชมไม่ได้
“น้องสาวพี่โตแล้วจริง ๆ นะเนี่ย ไม่น่าเชื่อว่าโตแล้วจะสวยขนาดนี้” เว่ยตงพูดแกมหยอกล้อ
เว่ยอ้ายเหม่ยมองค้อนพี่ชายครั้งหนึ่งก่อนจะตอบว่า “ก็ต้องโตแล้วสิ น้องพี่โตจนสร้างกิจการได้แล้วนะ ไม่ใช่เด็ก ๆ แล้ว”
“แต่งตัวสวยขนาดนี้ระวังหนุ่ม ๆ ในหมู่บ้านจีบเอานา” เว่ยอู๋ซินพูดแกล้ง
“ฉันไม่สนหรอกน่า ยังไม่ถึงวัยที่จะต้องแต่งงานสักหน่อย อีกอย่าง ฉันอยากจะอยู่ก่อกวนพวกพี่ไปอีกนาน ๆ เลย” เว่ยอ้ายเหม่ยว่าพลางทำหน้าบูดเบี้ยวใส่
