บ้านหยางเว่ยอ้ายเหม่ยที่ปกติก็ไม่สนใจเรื่องของชาวบ้านอยู่แล้ว จึงได้แต่ฟังที่หลี่ฟางเจียวเล่าไปถ้าอย่างนั้น ๆ ส่วนตัวเองก็เข้ามิติแล้วก็ขนสบู่ออกมาเตรียมให้คุณนายจาง แต่พอลืมตามาแม่ก็ยังเล่าเรื่องบ้านหยางไม่หยุด
หลี่ฟางเจียวยังเล่าเรื่องของบ้านหยางต่อไปเรื่อย ๆ “สมัยก่อนแม่กับหวางเซียงไปทำงานที่คอมมูนด้วยกัน ตอนนั้นลูกชายคนโตกับลูกชายคนรองของบ้านหยางก็ไปทำงานที่คอมมูนด้วย หวางเซียงแต่งงานก่อนแม่สามปี ก็เลยมีลูกชายออกมาก่อน แต่ว่าอาตงที่เกิดทีหลังพวกเขาไม่กี่ปี ก็สนิทกันอยู่บ้าง”
เมื่อเอาสบู่ออกมาครบหมดแล้ว เว่ยอ้ายเหม่ยก็เริ่มทำการห่อสบู่โดยที่หูก็ฟังที่หลี่ฟางเจียวเล่าไปด้วย แต่ไม่ได้สนใจมากนัก ในความทรงจำของเจ้าของร่างเอง ก็ไม่ได้สนิทกับบ้านหยางเท่าไร คงเพราะตัวเองเกิดที่หลังยังเป็นเด็กน้อย ในขณะที่พี่ ๆ คนอื่นโตกันหมดแล้ว
“แล้วลูกจำโจวหย่งได้ไหม” หลี่ฟางเจียวถามขึ้นอีก
“จำไม่ได้แล้
