บทที่6.ร้อยดอลล่า...

1624 Words

ดอจิโน่เดินปึงปังออกมาโรงแรมหรู เขาอารมณ์ไม่ดีเท่าไหร่ ถึงแม้จะหลบจากสายตานักข่าวได้ แต่เพราะเขาไม่สามารถย้อนกลับไปเอาพาหนะคันงามได้ เลยต้องหลบออกมาทั้งแบบนั้น ชายหนุ่มเดินไปตามทางเท้า กลางมหานครกว้างที่คลาคล่ำไปด้วยผู้คน ที่เดินออกมาเดินอยู่ตามข้างทาง มีหลายสายตาที่หันมามองเมื่อดอจิโน่ เมื่อเขาแต่งกายแตกต่างจากคนอื่นๆ ที่เดินขวักไขว่กันอยู่บนทางเท้า ชายหนุ่มถอดเสื้อสูทพาดไว้บนบ่ากว้าง เดินตามคนอื่นๆ ไปเรื่อยๆ เมื่อยังหาหนทางกลับไปพบกับก๊วนเพื่อนๆ ไม่ได้          ดอจิโน่แวะพักข้างทาง เขามองหารถแท็กซี่ที่วิ่งอยู่บนท้องถนน เพื่อจะได้โดยสารพารถสาธารณะนั่นไปถึงจุดหมายปลายทาง ชายหนุ่มยกมือโบกรถแท็กซี่คันแรกที่มองเห็น ก่อนขึ้นไปนั่งเบาะหลังสุด พร้อมบอกจุดหมายปลายทางกับคนขับโดยไม่ต่อรองราคาสักคำ เขาหลุบเปลือกตาลง ขอพักตาสักนิด เมื่อตนเองผจญกับแสงแฟลช จนตามัวไปหมด กลิ่นหอมๆ ของเครื่องปรับอากาศผสม

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD