Are you Sheik or Mafia? / Ep.5 (ขายตัวให้ผัวเก่าNc25+ )

1638 Words

Are you Sheik or Mafia? / Ep.5 (ขายตัวให้ผัวเก่าNc25+ ) ร่างใหญ่ชะงักการเคลื่อนไหว ทั้งสองต่างหันขวับไปตามเสียงจากผู้มาใหม่ ให้ตายเถอะ เพื่อนของเขากำลังจะเข้ามาแจม! “ฮึก” ใบหน้าเรียวสะบัดให้ผมลงปกปิดและหันไปอีกทาง ก้อนสะอื้นจุกขึ้นในลำคอจนไร้เสียงจะเอื้อนเอ่ย ไม่เคยรู้สึกอับอายเท่านี้มาก่อน มีดวงตาสองคู่มองเธอกำลังเย่อกับเขาในท่ายืน “มานี่” ชารีฟโอบรัดร่างบางบังคับพาเธอเดินหน้าประมาณห้าก้าวยาวๆให้ด้านหน้าเธอแนบพิงผนังอีกฝั่งเพื่อหลบหนีพวกนั้น ตอนนี้ร่างใหญ่กำยำของเขาบดบังร่างเธอไว้จนมิด “เห้ย อะไรวะ” / “หวงของเหรอ” “เออ กูเสร็จมึงค่อยเอาต่อ” หลังจากได้ยินคำนั้นจากปากเขา ใบหน้าสวยบิดเบี้ยวน้ำตาไหลพรากเป็นสายร่ำร้องในใจอย่างเจ็บปวดทั้งที่ร่างสะท้านตามแรงกระหน่ำอันไร้ความรักและปราณีหลงเหลือ เธอเจ็บ เจ็บทั้งตัวและใจ พยายามเบี่ยงกายออกแรงดิ้นแต่ก็ไม่หลุด อายแสนอาย ไม่รู้ว่าป่านนี้พวกผู้ชายสองคนนั้นเห็นอะไรบ้าง “อาส์ ลัยลาฮ์” เสียงเรียกแผ่วเบานั้นกลับทำใจอ่อนไหวยวบ พอสองมือหนาดึงเกาะอกลง ตะปบหน้าอกอวบพร้อมคลึงนวดขยำ และช่วงล่างหยุดการเคลื่อนไหว ก่อนจะค่อยๆหมุนควงเนิบนาบ “ซี้ดดด” เธอถูกปลุกปั่นจนเตลิดเมื่อปลายนิ้วร้ายเอื้อมมาบดขยี้เม็ดติ่งกระสัน “อูยยซี้ดดด” การได้สัมผัสกับตัวตนเขาอีกครั้ง มันทั้งคับแน่น อึดอัด หัวใจเต้นแรง ยิ่งเมื่อเขาโน้มใบหน้าลงหายใจเป่ารดต้นคอระหงพร้อมเปล่งเสียงครางต่ำในลำคอเธอยิ่งเสียวซ่านจนเผลอขยับโยกสะโพกตาม “อ๊าส์” ร่องฉ่ำแน่นโดนความเป็นชายขนาดใหญ่เสียดสี ถูครูดกลีบเนื้ออ่อนนุ่มแทบปริฉีก มันช่างแสนรัญจวนใจจนไม่รู้ตัวว่าตนเองเปล่งเสียงครางดังน่าอายสักแค่ไหน “อ๊ะ อ๊ะ...” เสียงร้องกระท่อนกระแท่นดังขึ้นตามแรงกระแทกตัวตนที่โหมกระหน่ำเข้ามาอย่างบ้าคลั่งจนเกิดเสียงเนื้อกระทบกันดังสนั่นก้องห้องน้ำ “อ่าส์..” เสียงทุ้มคำรามราวกับสัตว์ป่า มือหนาลูบคลึงท้ายทอยหญิงสาวก่อนบีบลำคอเธอเบาๆยึดไว้กับผนังเพื่อให้หล่อนเตรียมตั้งรับแรงส่งท้าย ตั่บ ตั๊บ.. “กรี๊ดด” สองร่างชุ่มเหงื่อยืนหอบกระเส่า เขารีบถอดถอนตัวตนออกมา “อู้วว” เจ้าของร่องรัดรึงนั้นร้องออกมาอย่างทรมานเมื่อลำใหญ่กระชากออกอย่างไม่สนใจว่าเธอจะเป็นอย่างไร ร่างอ่อนเปลี้ยนั่งพับเพียบลงกับพื้น แววตาเศร้าเหลือบมองดูเขากำลังถอดถุงยางทิ้งพร้อมรีบสวมใส่กางเกงและเข็มขัดให้เข้าที่โดยไม่ชายตาแลมองเธอแม้สักเพียงหางตา เธอนั่งบ้าเฝ้ารออะไรอยู่? รอให้เขายื่นมือมาช่วยโอบประคองน่ะหรือ? หึ ฝันไปเถอะ เขาหยิบมือถือโทรออกอย่างหน้าตาเฉย แหวนเกลี้ยงเด่นชัดอยู่บนนิ้วนางนั่นยิ่งตอกย้ำสภาพเธอในขณะนี้ได้ดี “การิมนายอยู่ไหนน่ะ? ..อืม เดี๋ยวฉันออกไป” เขาเดินจากไปแล้ว ไม่มีแม้แต่คำร่ำลา “ฮึก..” สองขาเรียวยกขึ้นเปลี่ยนเป็นนั่งกอดเข่าฟุบหน้าลงบนท่อนแขนปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อาย มันหมดสิ้นแล้วทุกอย่าง เมื่อสิ่งที่เคยวาดฝันถูกตบหน้าด้วยความจริงให้ตื่นมารับรู้ความเจ็บปวด ชารีฟผู้แสนดีไม่มีอีกแล้ว เธอรีบลุกขึ้นปาดน้ำตาเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าเหมือนคนกำลังจะเดินมาเข้าห้องน้ำ ผมยาวสยายถูกเสยไว้ด้านหลังอย่างลวกๆเดินถ่างขาออกมา “อื้ม” จ๊วบ ร่างเพรียวก้าวเท้าเซซัดออกมาผ่านหน้าชายหญิงคู่หนึ่งกำลังจูบปากกันเสียงดังดูดดื่มอยู่ตรงทางเข้าห้องน้ำ แววตาปรือเศร้ากรึ่มเมาแต่ยังมีสติดีพอที่จะตัดสินภาพที่เห็นด้วยตาตนเองว่า ‘มั่ว’ ใช่ ภาพหญิงชายสองคู่บนโซฟากำลังมัวเมากันอย่างหนักสลับหัวสลับหางออรัลให้กันไปมา ส่วนอีกคู่นั้นจูงมือกันไปลับตาคนหน่อยๆ แต่โชคร้ายที่เธอดันเห็นบั้นท้ายของผู้ชายที่กำลังกระหน่ำโยกอัดใส่บั้นท้ายอวบนั้นอย่างเมามันส์กับเสียงแหกปากร้องครางของหญิงสาวที่กำลังบ่งบอกว่าเธอนั้นชอบใจขนาดไหน อันที่จริงเธออยากจะวิ่งหนีออกจากห้องนี้ให้ไวแต่ติดอยู่ที่มือถือเธอนี่สิมันหายไปไหน? ภควรรณวิลากวาดสายตาหาจนทั่วแต่ไม่พบ แต่ดันพบสิ่งที่ไม่อยากเจอ “ขายตัวให้ผัวเก่าก็แล้ว ยังไม่อิ่มอีกหรือ” คำถามที่แสบถึงทรวงจากชายที่ชื่อชารีฟนั้นทำเอาเธออยากจะกรีดร้องใส่หน้ามันให้รู้แล้วรู้รอด “แล้วคุณล่ะคะ กลับมาทำไมอีก อย่าบอกนะว่าคิดถึงรสเซ็กส์สาวร่านอย่างฉัน” หมั่บ มือหนาบีบคางเธอแน่น “ปล่อย อย่าได้มาแตะต้องตัวฉันอีก” เธอเพ่งแววตาดุเอ่ยเสียงรอดไรฟัน “ถ้าไม่ปากดีก็ไม่อยากจะแตะนักหรอก” “งั้นก็ปล่อย อย่ามายุ่งกับฉัน” “ทำไมหรือ? ออ สงสัยรอลับตาฉันแล้วค่อยไปร่วมวงสวิงกับพวกนั้นสินะ” เขาคลายมือออกพลางยักไหล่ “เอาเลยสิตามสบายไม่ต้องอายหรอกน่าลัยลาฮ์เธอมันก๋ากั่นอยู่แล้ว” “คุณมาทำไม ต้องการอะไร กลับมาเยาะเย้ยชีวิตฉันงั้นเหรอ?” “เปล่าหรอกลัยลาฮ์ ถ้าฉันรู้ว่าเธออยู่นี่ฉันไม่มีทางมาเด็ดขาด ฉันไม่อยากจะเห็นหน้าเธอนักหรอก ฉะนั้นไม่ต้องอายถ้าฉันมาเห็นสภาพเธอที่อับจนลงถึงขนาดขายตัวไปทั่วเมืองแบบนี้” สองมือกำหมัดไว้แน่น เล็งไว้สักตำแหน่งตรงใบหน้าของเขา แต่ไตร่ตรองดูแล้วคงไม่คุ้มเสียหากถูกเอาคืนในแบบที่คาดไม่ถึง ..อย่างเช่นการพาเธอไปให้กลุ่มเพื่อนชายรุมโทรม เพราะสิ่งที่เขาพูดและทำกับเธอในคืนนี้ เธอรู้แล้วว่าเขามองเธอด้อยค่าแค่ไหน ‘นั่นสินะ เขามีคู่หมั่นแล้วนี่’ เธอนับหนึ่งถึงสิบในใจ หมุนตัวกลับเพื่อเลี่ยงหนี “เมามากแล้วรีบกลับบ้านไปซะ” เธอรีบปัดมือเขาออก “อย่างมายุ่งกับฉัน!” “ฉันจะไปส่ง” “ไม่ใช่เรื่องของคุณ” เธอจะให้เขาเจอสภาพห้องที่เธออยู่ตอนนี้ไม่ได้หรอก จากที่เคยอยู่บ้านราคาหกหลักพื้นที่กว้างขวางรองรับเพื่อนเธอกลุ่มใหญ่ที่เขาซื้อไว้ให้ ตอนนี้มันถูกเปลี่ยนมือเป็นเจ้าของคนใหม่แล้ว เธอจะไม่มีทางให้เขาหัวเราะเยาะชีวิตที่อับจนของเธออย่างเด็ดขาด “ทำไม ถ้าฉันไปส่งกลัวผัวที่บ้านเห็นเหรอ” “ใช่ จะทำไม” “เธอนี่มันเลวสุดๆไปเลย” “ก็แล้วไง” เธอทุบตีอกแกร่งหนุบหนับเพื่ออยากหลุดพันธการจากวงแขน ทั้งสองยื้อยุดกันได้ไม่นานก็มีฮัสมินเข้ามาไกล่เกลี่ยให้ชนิดที่ทั้งสองไม่เต็มใจหรือต้องการเลยสักนิด “เฮ้ๆใจเย็นนะ มีอะไรหรือเปล่า เอาล่ะ ถึงคิวฉันแล้วใช่มั้ย?” ไม่ทันที่ชารีฟจะอ้าปากพูดอะไรหล่อนก็รับเอ่ยขึ้นทันควัน “ใช่ค่ะ ถึงคิวคุณแล้ว” หัวใจดวงน้อยๆพร่าสั่น ในเมื่อไม่มีอะไรจะเสียแล้วนี่ ปล่อยให้เป็นไปตามสิ่งที่คิดเลยก็แล้วกัน “อย่า” เขาเค้นเสียงเน้นหนักพร้อมส่งแววตาดุดันขู่เธอทว่าสองมือนั้นอ่อนล้า ..เหมือนหัวใจ “ไปถอดเสื้อรอฉันตรงนั้นเลยค่ะ เดี๋ยวฉันตามไป” เธอเอื้อมมือไปลูบไล้แผงอกของฮัสมินก่อนผลักออกเบาๆ ชารีฟมองเพื่อน และมองผู้หญิงตรงหน้าแล้วแทบจะขยี้เธอให้แหลกคามือ เหมือนโลกทั้งใบมันหยุดหมุน ทุกสิ่งอย่างเงียบงันทั้งที่ความจริงนั้นตรงกันข้าม “สภาพนี้จะปรนเปรอใครได้ ห๊า” เขามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ยืนก็แทบไม่ไหวแถมยังผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักจนตาบวมอีก “มาสิคนสวย มาหาฉัน ซี้ดดด” ฮัสมินนั่งรออยู่บนโซฟาฝั่งตรงข้ามกับกลุ่มสวิงกิ้ง เขากำลังสาวรูดท่อนลำเขื่องของตนเองอย่างเดียวดายเพื่อรอเธอ เธอรีบปิดตาหันกลับมามองหน้าเขาที่ยืนจ้องเธอเหมือนกำลังท้าทาย ได้ ในเมื่อเขาคิดว่าเธอมันร่าน ‘กูจะร่านให้ดู’ ร่างเพรียวเดินนวยนาดตรงไปหาชายที่นั่งช่วยตัวเองรอเธออยู่ด้วยแววตาหวานเยิ้ม เธอยวบกายลงนั่งแล้วค่อยๆคลานเข่าตรงเข้าไปหาชายคนนั้นพลางแค่นขำให้กับชีวิตอันน่าบัดซบของตนเอง ใช่ งานนี้มันต่ำต้อย ถูกมองเหมารวมว่าเป็นแบบนั้นอยู่แล้วนี่ “เข้ามาเร็วๆ” ฮัสมินกระดิกนิ้วเรียก “เอ่อ ถ้าแค่ออรัลให้เท่าไหร่คะ?” มือเรียวแตะปลายหัวถอกนั้นยังไม่ถึงสามวิ ฟึ่บ! “โอ๊ย” เธอถูกมือใหญ่กระชากผมไปด้านหลังจนหน้าหงาย เขาลากดึงเธอออกมาอย่างไม่ปราณีราวกับสัตว์ตัวหนึ่ง หนังศีรษะเจ็บร้าวไปหมดเหมือนใกล้จะหลุดออกจากหัวอยู่รอมร่อ เธอได้ยินเสียงร้องตกใจของผู้คนขณะที่เธอถูกดึงลากผ่าน แล้วหลังจากนั้นทุกอย่างดับวูบลง

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more