Are you Sheik or Mafia? / Ep.3 (เธอกลายเป็นอีตัว?)

1680 Words

Are you Sheik or Mafia? / Ep.3 (เธอกลายเป็นอีตัว?) ชารีฟนั่งจ้องเธออยู่อย่างนั้น มันปวดปลาบในใจ นี่คือครั้งแรกในรอบสองปีที่เขาไม่ได้มา ทุกสิ่งอย่างเปลี่ยนแปลงพัฒนาขึ้น ถนน ตึกรามบ้านช่อง ทุกๆอย่าง ยกเว้นเธอ! ‘เงินและข้าวของที่ฉันให้มันไม่สามารถทำให้เธอเปลี่ยนเป็นคนใหม่ได้?’ เขาเอาแต่ตั้งคำถามนั้นอยู่ในใจ เธอก็ยังคงทำงานเอาใจแขกผู้ชายให้เอื้อมมือมาเสียดสีร่างกายแลกกับการซื้อเครื่องดื่มและทิปเล็กๆน้อยๆ บางทีอาจจะถึงขั้นขายตัวเลยก็ได้สินะ แต่ที่คืนนี้ทำเป็นยืนเก้กังก็เพราะว่าเจอเขา คงไม่นึกว่าจะได้มาเจอกันที่นี่สินะ “เฮอะ” เขารู้ทันมารยาเธอหรอกน่า เพราะเขาก็เคยเจอมาแล้ว อยากรู้จังว่าตอนนี้มีเหยื่อหน้าโง่แบบเขามาติดพันเธอไหม? “นี่ พี่โอเคมั้ย?” เมื่อเจ้าของร่างที่เธอใช้พยุงตะเบงเสียงถามแข่งกับเพลงที่ดังกระหึ่ม เธอจึงหลุดจากภวังค์ รีบดึงมือกลับและถอยร่นกลับไปยืนจุดเดิม เธอไม่อยากเจอกันที่นี่ สิ่งที่วาดหวังไว้คือการหาเงินได้เยอะๆเพื่อไปเที่ยวกับสายธารและหาเขาให้พบ อยากมีโอกาสได้ยืนคุย ได้บอกคำว่าขอโทษสักหนึ่งนาที แค่นี้จริงๆ แต่ดูความจริงตอนนี้สิ บ้าที่สุดเลย ใบหน้าหวานยืนกร่อย มือประสานกันไว้ด้านหน้าสลับกับลูบแขนที่รู้สึกหนาวขึ้นมาจับใจ เธอชักไม่มั่นใจในชุดที่สวมใส่เสียแล้ว มือพยายามดึงชายกระโปรงสั้นแค่คืบลงอีกทั้งคอยหลบสายตาที่คาดเดายากของเขา ทั้งลูบผม เกาท้ายทอยวุ่นวายไปหมด เอาล่ะเมื่อไม่รู้จะทำยังไงต่อเธอขอไประบายให้สายธารฟังดีกว่า ลัยลาฮ์ : -แก!- สายธาร : -ว่า?- ลัยลาฮ์ : -ฉันเจอคุณชารีฟ!- สายธาร : -หา? บ้าน่า จริงดิ ... เฮ้ยคือ มึงโอเคมั้ย!- ลัยลาฮ์ : -ใช่ มันบ้ามาก แทบอยากจะวิ่งหนีไปตอนนี้เลย แต่กลัวโดนไล่ออกT0T- “เฮ้ย นั่นลัยลาฮ์นี่! ..ใช่มั้ย?” การิมเอ่ยถามเพื่อนที่นั่งนิ่งหากแต่สายตาจ้องไปทางนั้นจนเริ่มรู้แน่แก่ใจแล้วว่าใช่เธอจริงๆด้วย “ให้ตายเถอะไอ้เกลอ มันจะบังเอิญเกินไปมั้ยวะ คือฉันไม่รู้เลยนะเว้ย ถ้ารู้ว่ามีหล่อนอยู่ในนี้ฉันคงไม่ชวนมา..” “เห้ย ไม่เป็นไรน่า” เขารีบแทรกขึ้นเมื่อรู้ว่าเพื่อนไม่ได้ตั้งใจจะให้เขาเจอเธอหรอก การิมออกจะเกลียดผู้หญิงคนนี้มากจนถึงขนาดอยากให้เขารีบลืมความเจ็บปวดแนะนำให้เขาได้รู้จักกับผู้หญิงอีกคนที่แสนเพอร์เฟ็กเพื่อมาแทนเธอ “แล้วนายจะกลับเลยมั้ย?” “ไม่กลับอยู่แล้ว” เขาทำหน้าเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไรและดื่มต่อ แต่ก็ลอบมองเจ้าหล่อนเป็นระยะ หันไปถึงสามครั้งสามคราแล้วก็ยังพบว่าเธอเอาแต่ก้มหน้าอยู่กับมือถือนิ้วมือพิมพ์แชทเป็นระวิง เขาพยายามเพ่งตาสังเกตมองหาแหวนบนนิ้วนางของเธอ แต่ก็ไม่พบ แล้วก็ต้องหัวเราะให้กับตนเองเพียงลำพัง ‘ก็ใครจะสวมแหวนหมั้นเข้ามาในงานนี้เล่า’ -แก ฉันสังเกตดูนิ้วนางเค้าแล้ว คือเค้ามีแหวนหมั้นว่ะ- เธอเม้มริมฝีปากไว้แน่นเพื่อสะกดกลั้นน้ำตาเอาไว้ หันไปครานี้ดันสบตาเข้าจังๆ เธอรีบหลบดวงตาคู่นั้นก้มมองหน้าจอพิมพ์ภาษายึกยือจับใจความไม่ได้เพื่อแก้เขินไปพลาง “คนนั้นน่ะ” ชารีฟชี้นิ้วพร้อมเรียกเธอเสียงดัง พอเธอเล่นมือถือนานเข้าเขาชักหงุดหงิด เหมือนเธอจงใจหลบหน้าเขา “ทำไมไม่เอ็นจอยกับแขกเลย?” ลัยลาฮ์รีบยัดมือถือใส่กระเป๋าช่องเล็กๆที่กระโปรงด้านหลัง เพื่อนร่วมงานมองเธอด้วยสายตาตำหนิในความบกพร่องในหน้าที่นี้ เธอยืนเกร็งค้างอย่างชั่งใจ เธอจะเอาอย่างไรดีกับชีวิตนี้? วิ่งหนีไปดื้อๆเพื่อแลกกับการตกงาน? ทั้งๆที่จะเจอเขาที่นี่แค่ครั้งเดียว และอาจจะไม่ได้เจออีกเลยก็ได้ “ขอโทษค่ะ ดิฉันต้องขอโทษจริงๆ” รีบโค้งศีรษะขอโทษเป็นยกใหญ่ “ไม่เป็นไรคร้าบ เอ้านี่ ดื่มด้วยกันสิ” ยาซัด เพื่อนของเขาอีกคนที่กำลังเมาได้ที่เดินเข้าไปกอดคอเธอไว้ ร่างเพรียวสะดุ้ง รีบดันตัวลูกค้าออก “อ้าว ทำไมล่ะ แตะแค่นี้ไม่ได้สินะ” “เอ่อ” เธอลอบมองดูเขาที่เพิกเฉยเหมือนไม่แยแสอะไรในตัวเธอเลยด้วยซ้ำ “ออ ไม่เป็นไรค่ะ แตะพอประมาณแบบนี้ได้” เธอยิ้มหวานให้พร้อมรับแก้ววอดก้ามากระดกเข้าปาก “อ่าส์” เธอทำหน้าเหยเกและรีบหาน้ำเปล่ามาดื่มล้างคอ และอีกนัยหนึ่งคือการเลี่ยงหนีจากแขกคนที่รุ่มร่าม แต่ภาพที่ชารีฟเห็นและรู้สึกนั้นกลับคิดไปอีกทาง เขาไม่เคยจะไว้ใจท่าที่ทำเป็นตกใจหรือเหนียมอายของหล่อน นี่คือมารยาร้อยเล่มเกวียนชัดๆ ชารีฟกวักมือเรียกหญิงสาวคนหนึ่งให้เข้ามานั่งใกล้ๆ เขาโอบกอดหล่อนพร้อมโน้มใบหน้าเข้าใกล้ใบหูจนแทบจะไซ้ดูดลำคอกันแล้วในสายตาของลัยลาฮ์ “เอานี่ไปให้คนนั้นดื่มสิ” เขาวานให้อีกคนนำเหล้าไปให้ลัยลาฮ์ ตั้งใจจะมอมเธอให้เมาไม่รู้เรื่องจะได้กล้าเผยชีวิตเธอหมดเปลือก ว่าตอนนี้ทำอะไรอยู่ ยังคบกับแฟนเด็กให้มันรีดไถแล้วตัวเองทำงานเปลืองตัวแบบนี้ หรือว่ามีเสี่ยเลี้ยง? เมื่อเธอส่ายหน้าปฏิเสธและทำหน้าเหมือนจะไม่ไหว แต่เขาไม่ละความตั้งใจนั้นง่ายๆหรอก “บอกเธอไปว่าไม่ใช่ช็อตละพัน นั่นช็อตละหมื่น” “ไม่ค่ะ” เธอส่ายหน้าอีกครั้ง ครานี้หันมาจ้องมองเขาและทำมือไขว้กันเป็นตัวx “หนึ่งแสน” ร่างสูงใหญ่ลุกขึ้น พร้อมเสนอราคาเสียงดังฟังชัด สาวๆในนี้ต่างเบิกดวงตาโตเท่าไข่ห่าน “เห้ย ถ้าเธอไม่เอาฉันเอาแทนได้มั้ย” ไม่ทันที่คนกระซิบถามได้พูดจบประโยคเธอสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดพร้อมดึงแก้วในมือหล่อนคนนั้นมาดื่มอย่างกระฉับกระเฉง “ฮื่ม” ลัยลาฮ์ยกหลังมือขึ้นเช็ดริมฝีปาก หัวใจพองใหญ่เมื่อนึกถึงเงินก้อนนั้น เงินตั้งหนึ่งแสน ไม่เอาก็บ้าแล้ว “กูว่าแล้ว” เขาแค่นหัวเราะออกมา คนอย่างลัยลาฮ์ก็ยังเป็นผู้หญิงที่ทำได้ทุกอย่างเพื่อเงินสิน่า ร่างเพรียวสวยเริ่มยืนไม่อยู่ เธอขอนั่งเก้าอี้มองเพื่อนร่วมงานเล่นเกมส์สนุกสนานกับแขกอย่างครื้นเครง เธอรู้สึกเมื่อยคอจึงขอฟุบลงกับโต๊ะสักงีบ นานเท่าไหร่ไม่รู้ เธอสะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกทีก็พบว่าสาวๆจากที่มีสิบคนตอนนี้เหลือแค่ห้า บรรดาแขกวีไอพีเองก็จำนวนคนลดลงเช่นกัน “ว้าย แพ้อีกแล้วเนี่ย” “ถอดเลยๆ” และ ณ ตอนนี้เธอกำลังนั่งมองดูสาวๆกำลังเล่นเกมส์ไพ่กับแขก บางคนเปลือยอกจนเหลือแค่กางเกงในเพราะแพ้ เธอรีบกวาดสายตามองหาเขาในทันที แล้วก็พบว่าเขาย้ายจากที่นั่งเดิมไปอีกฝั่งหนึ่ง “เห้อ” เธอแอบโล่งใจไปหนึ่งเปราะที่เขาไม่ได้ไปไหน และไม่ได้ร่วมเล่นเกมส์บ้าๆนั่น เมื่อบรรยากาศภายในห้องชักไม่เหมือนเดิม ทุกคนเมามายหนัก หัวเราะอย่างสนุกสนาน สาวบางคนนั่งให้แขกขยำหน้าอกแล้วก็ก้มลงดูด ‘ชิบหายละ! หรือว่านี่คืองานวีสุกี้หม้อรวม?!!’ เอาล่ะ เธอต้องรีบหาทางหนีทีไล่ อยากจะเขกหัวตัวเองเหลือเกินที่เผลอหลับไป บวกกับตนเองที่เลือกรับเงินแสนนั้นเพื่อนกลุ่มที่ไม่รับงานพวกนี้ต่อเลยไม่ปลุกและคิดว่าเธอเป็นสายนี้กระมัง “บ้าจริง” เธอบ่นกับตนเองพลางยืนหันรีหันขวาง เขาเองก็จับจ้องมองเธออยู่ตลอด และยังตัดสินใจไม่ได้เลยว่าจะทำอย่างไรต่อดี? -ชารีฟ ฉันว่านายควรออกมาได้แล้ว ฉันจะรอนายข้างนอกนะ รีบมา- เขาเปิดอ่านข้อความจากการิม โอเค เขาจะเดินออกไปจากห้องนี้ หล่อนจะเอากับใครก็เชิญ เขาไม่สน เขาจะกลับขึ้นไปนอนพักผ่อน พรุ่งนี้เช้าจะรีบไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด “เฮ้ยเพื่อน คนนั้นน่าจัดว่ะ” ไอ้ยาซัดคนดีคนเดิม พยักพเยิดไปที่ลัยลาฮ์ด้วยแววตาหื่นกระหาย ไฟร้อนรุ่มสุมขึ้นกลางอก ดวงตาดุกร้าวกราดไปทางเธอพร้อมเดินเข้าไปคว้าแขนเรียวเล็กนั้นไว้ หมั่บ “อุ๊ย!” “คนนี้เหรอ คนที่นายอยากได้” “คุณพูดอะไร” แม้หัวใจจะเต้นแรงเมื่อถูกเขาสัมผัสอีกครั้ง แต่ยังคาใจในถ้อยคำกำกวมนั้น นอกจากจะไม่สนใจคำถามของเธอแล้ว เขายังบีบแขนเธอแน่นขึ้น “ฉันเจ็บนะ” เธอพยายามสลัดออก แต่เหมือนว่ายิ่งทำอย่างนั้นยิ่งเจ็บมากขึ้นกว่าเดิม “พอดีฉันคุยกับหล่อนไว้แล้ว เดี๋ยวเอาเสร็จแล้วจะส่งต่อให้นะ” หัวใจดวงน้อยๆตกวูบลงช่องท้อง เมื่อครู่นี้เธอไม่ได้หูฝาดเพราะเขาเอ่ยออกมาเสียงดังฟังชัดเหลือเกิน เธอกลายเป็นอีตัว? เขามองเธอเป็นแบบนั้นจริงหรือ?

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more