บุญเพลงเฝ้าครุ่นคิดทั้งคืนว่าจะหาเบี้ยมาได้อย่างไรจนรุ่งสางเยื้อนตื่นก่อนเพื่อไปเตรียมอาหารให้กับเจ้านายบนเรือน
“ฉันขอโทษนะแม่ ฉันขอยืมก่อน” เมื่อเห็นว่าแม่ไม่อยู่แล้วบุญเพลงตัดสินใจเข้าไปค้นที่กระท่อมเรือนนอนของตนในส่วนที่เป็นพื้นที่นอนของแม่จนไปเจอถุงผ้าสีตุ่นที่ภายในมีกำไรทองเหลืองคู่หนึ่งและเบี้ยอีกสองเบี้ยไม่รู้ว่ามันมีค่าแค่ไหนสำหรับแม่เธอ จะเรียกว่าเป็นสมบัติที่ทาสอย่างแม่เธอมีอยู่เพียงชิ้นเดียวทั้งชีวิตก็เป็นได้
“เมื่อถึงวันเวลาที่ได้นัดหมายกับชายแปลกหน้าแล้วบุญเพลงก็ออกไปที่ท้ายตลาด
“เอ็งจะไปไหน” เยื้อนทักลูกสาว
“ฉันจะไปหาเก็บหมากม่วงหน่อยจ้ะ คุณหนูเธอบ่นอยากจะกินหมากม่วงสุก”
“งั้นรึ เออรีบไปรีบกลับประเดี๋ยวเจ้านายเรียกใช้จะไม่เจอ” เยื้อนไม่สงสัยอันใดเพราะปกติบุญเพลงเป็นทาสประจำตัวที่คอยรับใช้ทำตามคำสั่งบุหลันอยู่แล้ว
“มาแล้วรึ คิดว่าเอ็งเปลี่ยนใจแล้วเสียอีก” ชายแปลกหน้าทั
